دومین صفت رسول خدا ص، نجیب ترین فرد در میان مردم بود. یعنی هیچ نقطه ضعفی در تاریخ از او سراغ نداشتند و او را به این کمال می شناختند. برای همین، او در میان آن مردم، برای رسالت برگزیده شد.

پیامبر (ص) «امام الرحمه» است. مردم بدانند آنچه را پیامبر (ص) برای آنها آورده، تحمیل و بار مزاحمت نیست. همه زیبایی و رحمت و کرامت و خیرات است، احکام اسلام هدیه ای عظیم برای مردم است و باید توجیه شوند که چگونه از این احکام استفاده کنند. چگونه در این عالم زندگی کنند و برای ابدیت خود چگونه فکر کنند، شارع اسلام چراغی در ظلمات جهان است و طبیبی است که دارو و درمان خود را به همراه دارد. پیامبر(ص) مردم را به صلاح دعوت می کند.

خدا در آیه 107 سوره انبیا فرموده: «وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ = و تو را جز رحمتى براى جهانیان نفرستادیم». ما از کنار این آیه ساده رد نشویم. ما فقط تو را به عنوان رحمت برای خلق فرستادیم، همه رحمت و معدن رحمت، وجود پیامبر (ص) است. او رحمت دنیا و آخرت است. اما آیا همه به پیامبر (ص) اینگونه نگاه می کنند؟ فکر می کنند مسلمانند و دست و پای شان بسته است و فکر نمی کنند در میان صدها مکتب که افراد را به انحراف و جهنم می کشانند، تنها مکتبی نصیب او شده که همه نور و هدایت است، سر در گم نیستند. پیامبر(ص) و راه روشن، نور هدایت نصیبشان شده است.

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی