✍ تـأسـف و دریـغـا! بر حـال انـسـانـی کـه زمـانـی مـحـدود و نـاچـیـز در ایـن دنـیـا زنـدگـی کـرد و بـدون گـرفـتـن نـتـایـج سـعـادت‌زای ابـدی بـه وسـیـلـۀ شـنـاخـت نـعـمـت‌هـای خـداونـدی و انـجـام تـکـالـیـف سـازنـده، دیـده از ایـن جـهـان فـرو بـسـت و رفـت؛ رفـتـنـی کـه بازگـشـت نـدارد.

? استاد #علامه_جعفری

 ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه. ج ۵، ص ۴۲۲. ویراست جدید، سال ۱۳۹۸

?????

?دخالت یک ذرۀ ناچیز در جریان کارگاه خلقت، پست‌تر از دخالت کهکشان‌ها نیست. اگر یک انسان نتواند حساب اشیاء کوچک و بزرگ و به طور کلی حساب اشیاء چشم‌گیر و غیر جالب توجه را از حساب ارزش‌ها جدا کند، حق ورود به کلاس هستی‌شناسی را ندارد.

?به عنوان مثال، موقعیت چشم در بدن آدمی خیلی چشم‌گیرتر از ناخن یکی از انگشتان پاست. همچنان که بزرگی و چشم‌گیر بودن کهکشان با یک ذره، نه تنها قابل مقایسه نیست، بلکه اگر کسی بخواهد کمیت و کیفیت جریانات کهکشان را در برابر یک ذره، به طور مشروح محاسبه نماید، بیم آن می‌رود که به نوعی اختلال مغزی دچار شود.
?با این حال، آن حصه از فروغ هستی که بر چشم آدمی تابیده، مربوط به آن خداوند خالق فروغ است که حصه‌ای از آن را هم به ناخن یکی از انگشتان پا نصیب فرموده است. حصه‌ای از نور وجود که بر کهکشان می‌تابد، از همان خداوند فیاضی است که حصه‌ای از نور وجود را نصیب ذره فرموده است.
?دخالت هر موجودی اگرچه نمایشی بسیار ناچیز داشته باشد، در کل نظام هستی همان ضرورت را دارد که دخالت بزرگ‌ترین موجود کارگاه هستی.

? استاد #علامه_جعفری
«تفسیری بر احتجاج امام علی‌بن موسی‌الرضا(ع) با عمران صابی»، ص ۳۴

به نقل از جواد محقق درج شده در پایگاه اطلاع رسانی:

اوايل دهه 60 كه كنگره جهاني حضرت رضا (ع) در شهر مشهد برگزار شد، براي ورود اعضاي كنگره كارت هايي صادر كرده بودند. يك روز كه از حرم برمي گشتيم ، نزديك دانشگاه رضوي ، وقتي من كارت مزبور را برای ورود آماده كردم ، استاد جعفري گفت : متأسفانه من فراموش كردم كارت ورود را بياورم .

هنگام ورود، مأموران به من گفتند: شما بفرماييد، ولي ايشان نمي توانند وارد شوند، زيرا كارت ندارند. گفتم : ايشان استاد جعفري است . يكي از مأموران گفت : اگر ايشان كارت داشته باشد، اجازه ورود خواهند داشت ، و الاّ نه . من از اين موضوع بسيار ناراحت شدم ، ولي آقاي جعفري با تواضع و افتادگي خود، در مقابل ناراحتي و عصبانيت من مي پرسيدند: چرا ناراحت مي شويد؟ مأموران وظيفه خود را انجام مي دهند. آن زمان، وقت ظهر بود و آفتاب هم مستقيم مي تابيد و سايه نبود. من با مشاجره فراوان بالاخره توانستم آن ها را راضي كنم تا ایشان به قسمت داخل بيايند و پشت ديوار داخلي بايستند كه حداقل داخل كوچه زیر آفتاب نباشند.

استاد، نشاني كارت خود را به من دادند و من رفتم كارت ايشان را پيدا كنم و برگردم . ايشان نيز عبايشان را كنار ديوار انداختند و روي آن نشستند.
من رفتم ، اما كارت ايشان را پيدا نكردم . به ناچار به سراغ يكي از مسئولين کنگره رفته، آن مسئول وقتي در جريان امر قرار گرفت ، به تندي به مأموران گفت : مگر شما ايشان را نمي شناختيد؟! در قبال اين تندي ، جعفري به ايشان گفت : شما نبايد ناراحت بشويد، زيرا اين ها وظيفه خود را انجام داده اند.