?فاطمه(س) وجهي دارد كه آن وجه از سنخ بهشت است و در عين داشتن آن وجه، در زمين زندگي مي كند و لذا همواره حالات اتّصال به بهشت در او هست، اين وجه را وجه حورايي حضرت زهرا(س) مي گويند و انسان ها با دقّت در حركات و سكنات و سخنان فاطمه(س) مي توانند با بهشت ارتباط پيدا كنند.

? او مثل مَلك است كه ظهور بشري و بروز انساني پيدا كرده است.

?فاطمه(س) وسعتش از آسمان تا زمين و از زمين تا آسمان است. پيامبر خدا(ص) خيلي عالي مخاطبان خود را روشن كردند و گفتند آري؛ او يك جنبة آسماني دارد كه اين جنبه تا زمين آمده است.
?وقتي ما متوجّه وجود چنين موجودي شديم، خواهيم فهميد كه همة ائمه معصومين(ع) مقامشان همين مقام است، يعني آن ها انسان هايي اند همراه با تجلّي يك حقيقت غيبي. ائمه در وجه انساني خود همة اقتضائات زندگي زميني را دارند، منتها عظمت آن ها در اين است كه در عين زميني بودن، ارتباط خود را با حقيقت غيبي خود محفوظ داشته اند.

?برشی از کتاب مقام لیلة القدری حضرت فاطمه