نگاهی به سوی آسمان معنویت
?نگاهی به سوی آسمان معنویت
?شما بايد از خودتان بپرسيد كه چرا حضرت در خطبه شان با اين که بناي اعتراض به وضع سياسي زمانة خود را دارند، چشم ما را به سوي آسمان مي اندازند؟
⚠️از اين کار حضرت بايد بفهميم كه اگر شيعه هم باشيم و با تفكر شيعي هم حاكم شويم، ولي چشممان زميني باشد، کنار فاطمه(س) نخواهيم بود، نهايتاً همان بني عباس هستيم‼️
❌بني عباس علوي اند و طرف حاكميت علي(ع) بودند، ولي زميني اند؛ پس بايد مواظب اين خطر بزرگ زميني شدن باشيم.
✅لذا اوّلين پيامي كه خطبه حضرت دارد، قبل از اين كه وارد مسائل ديگر شوند، اين است كه مي بينيد حضرت چشم خود را به آسمان انداخته اند و سخن خود را با
?«اَلْحَمْدُللهِ عَلي مَا اَنْعَمَ ….. » شروع مي کنند، يعني مي خواهند بگويند:
?«اي انسان ها! ساحت حيات شما بايد آسماني باشد.»
?غفلت از رجوع به شريعت آسماني و خطر ادارة امور دنيوي بر اساس عقل غير ديني كه امروز به سكولاريسم مشهور است، خطر بزرگي است كه فاطمه زهرا(س) دارند متذكّر آن مي شوند.
بصیرت فاطمی-شرح خطبه ی فدکیه
—————————————————————————————————————————————————————–
?فاطمه زهرا(س) يک راز است، اما نه رازي که از درکش نااميد بشويم؛ بلکه رازي است که بايد با چشم رازبين بر او نگريست،
❌يعني؛ بايد ساحت درك خود را از عالم محسوس به عالمي ديگر سوق دهيم.
?به عنوان مثال؛ الآن شما با توجّهي كه من به شما مي دهم، نوري را که در اين اتاق است مي بينيد، آيا از وقتي كه من را مي ديديد - با اين كه نور وجود داشت- متوجّة آن بوديد؟
?مسلّم نه، علّتش آن است كه نظرتان به جاي ديگر بود و جهت ادراك خود را به سوي توجّه به نور نينداخته بوديد و حالا هم كه متوجّة آن شديد، نمي شود نور را به همان صورتي كه اين ميز را مي بينيد، ببينيد، چون به راحتي چشم خود را به ميز مي اندازيد و آن را رؤيت مي كنيد ولي نور را با نگاه و ساحت ديگري مي بينيد.
⭕️نگاه به خدا و حقايق غيبي مثل ائمه معصومين(ع) و به خصوص حضرت فاطمه زهرا(س)، كه در عين محجوب بودن از منظر حسّ ما، در همه جا هستند، يك نگاه ديگر است، خودشان ما را متوجه مي كنند كه چگونه آن ها را بنگريم.
⭕️ عمده آن است كه متوجّة ابعاد غيبي و حقايق معنوي آن ها بشويم، همين كه متوجّة نحوة غيبي وجود آن ها شديم، با توجّه به اين كه ابعادي داريم كه به كمك آن ابعاد مي توانيم آن ها را ببينيم، مسئله برايمان ظاهر مي شود، همين طور كه وقتي متوجّة وجود نور شدي با اين كه با چشم حسّ عملاً آن را نديدي - چون چيزي نبود كه بتوان ديد- آن را ديدي.
?برشی از کتاب مقام لیلة القدری حضرت فاطمه سلام الله علیها