کمال حقيقي آن است که امام معصوم يعني حضرت باقر(ع) براي ما ترسيم فرمودند که: «الْكَمَالُ كُلُّ الْكَمَالِ التَّفَقُّهُ فِي الدِّينِ- وَ الصَّبْرُ عَلَی النَّائِبَةِ وَ تَقْدِيرُ الْمَعِيشَة»

کمال و کل الکمال عبارت است از تعمق و تفقه در دين و صبر و شکيبايي در مصيبت ها و نظم در خرج و دخل. در نکته آخر اين حديث شريف مي فرمايند آدم بايد زندگي اش دستش باشد، خرج و دخلش اندازه داشته باشد نه افراط کند و نه تفريط، اين است آن کمال و هوشياري واقعي، ولي تيز هوشي انحرافي آن است كه ما تمام زندگي مان را گرفتار بالا و پائين رفتن دنيا بكنيم.

حضرت مولي الموحدين(ع) مي فرمايند افرادِ به ظاهر باهوش و بينا معلوم نيست به مقصد برسند، پس بايد به نقص ها بيش از حدّ بها ندهي و از مسيري که مي تواني در عين داشتن اين نقص ها طي کني، غافل نماني.
ملاحظه بفرماييد، ابتدا فرمودند «قَدْ يكُوُنُ الْيأسُ اِدْراكاً اِذا كانَ الطَّمَعُ هَلاكاً» چه بسا نااميدي از امکانات دنيا موجب به مقصد رسيدن است، آنجايي که طمع به امکانات دنيايي موجب هلاکت است. سپس فرمودند متوجه باش اين طور نيست که هر نداشتني يک نداشتن واقعي و علني است، پس بايد در حدّ خودش دغدغه ي آن را داشت و نه بيشتر.

❌حتي در بررسي ضعف کانديداها در انتخابات اين موضوع را بايد مدّ نظر قرار داد، زيرا عموماً اين طور نيست که ضعف هاي يکي آن قدر زياد باشد که امکان رساندن نظام اسلامي را به اهدافش نداشته باشد و قوت هاي ديگري آن قدر زياد باشد که حتماً ما را به مقصد مي رساند، بايد به رويکرد هاي کلي آن ها توجه داشت و نه به ضعف هاي جزئي آن ها. اگر شما در بين جامعه ي مسلمين، براي پيروزي اين فرد بر رقيب خود، خيلي حريص هستید و از رقيب او خيلي متنفريد بدانيد كه پاي نفس امّاره و دنيا در ميان است، اما اگر ديديد به حكم وظيفه بدون هيچ حرص و تنفري تشخيص داده ايد اين فرد بهتر است، اين خوب است و بايد از خدا بخواهي که:
اي خداي رازدانِ خوش سُخُن

عيب کار بد ز ما پنهان مکن

عيب کار نيک را بنما به ما

تا نگرديم از روش سرد و هبا

زيرا امام ما به ما ياد داده است «لَيسَ كُلُّ عَورَةٍ تَظْهَرُ»؛ نقص هر پابرهنه ي عرياني مانع ادامه راه نيست، «وَ لا كُلُّ فُرْصَةٍ تُصابُ»؛ و امکانات و فرصت هاي هر صاحب فرصت و امکاني عامل به مقصد رسيدنش نمي باشد. «وَ رُبَّما اَخْطَأَ اَلْبَصيرُ قَصْدَهُ وَ اَصابَ الْاَعْمي رشْدَهُ»؛ چه بسا بيناهايي که راه را اشتباه رفته اند، و چه بسيار نابيناهايي که به مقصد رسيده اند. آري!
از هواها کي رهي بي جام هو

اي ز هو قانع شده با نام او

?برشی از کتاب فرزندم اینچنین باید بود