پازل زیبای اندیشه دینی

اربعینی ها در زیارت اربعین کربلا…

?اربعینی‌ها، امانتداران با وفای خون و مکتب امام حسین هستند.

?اربعینی‌ها، با حضور عاشقانه و حماسی خویش اعلام می‌کنند: مکتبی را که امام حسین و یاران و خاندانش با شهادت و جهاد به دست ما رساندند، به‌خوبی حفظ می‌کنیم و قدر آن را می‌دانیم.

?اربعینی‌ها، اعلام می‌کنند که با وفاداری و همدلی خویش زمینه را برای ظهور و فرج منتقم خون او و خون همه انبیاء و اولیای الهی فراهم می‌کنند.

?اربعینی‌ها، اعلام می‌کنند که مثل اصحاب با وفای امام حسین حاضر هستند از جان و مال خویش برای یاری حجت خدا و امام زمان بگذرند.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا در لشکر صاحب‌الزمان ثبت‌نام حقیقی کنند.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا به امام حسین بگویند که ما نیز چون اصحاب شما با وفا هستیم و هرگز نمی‌گذاریم پسر شما، مهدی عزیزما، آواره و تنها بماند.

?اربعینی‌ها، می‌رفتند تا به امام حسین بگویند: مطمئن باش تا ما هستیم، امام مهدی دیگر غریب نخواهد بود.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به امام حسین اعلام کنند که «ابداً والله یاحسین ما ننسی مهدیا: ای حسین به خدا قسم هرگز مهدی را فراموش نمی‌کنیم!»

? اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا با منتقم خون حسین و فرزندان حسین پیمان خون ببندند.
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به حضرت مهدی اعلام کنند که دیگر غیرت ما اجازه نمی‌دهد تو مظلوم و غریب و مضطر باشی.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به پدر آسمانی‌ خود و امام عزیزشان بگویند: دیگر دوران غصه‌ها، گریه‌ها و تنهایی شما به سر آمده است!

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا به صاحب‌الزمان اعلام کنند: پدر عزیز! ما فرزندان تو دیگر نمی‌خواهیم و نمی‌توانیم ننگ تنها گذاشتن تو را به دوش بکشیم. دیگر فهمیده‌ایم که بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی‌شود!

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا به مهدی موعود عرض کنند: مطمئن باش تا لحظه با شکوه ظهورت، از هیچ جهاد مادی و معنوی و از هیچ جهاد علمی و عملی دریغ نخواهیم کرد.
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا با حضرت زهراکه در کنار مزار پسرش برای زوار او استغفار می‌کند، ملاقات کنند و به او اعلام کنند: مادر جان! دوران غصه‌ها و گریه‌های تو بر تنهایی، مظلومیت و غربت فرزندت، مهدی عزیزمان، به سر آمده! تا ما فرزندان تو، هستیم، دیگر او غریب و تنها نیست.
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به مادر آسمانی‌ خود، حضرت زهرا اعلام کنند که «ابداً والله یا زهرا ما ننسی مهدیا: ای زهرا! به خدا قسم هرگز مهدی را فراموش نخواهیم کرد!»
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا با مادر آسمانی‌شان بیعت کنند و بگویند: مادر جان! با تو عهد می‌بندیم و به تو قول مردانه می‌دهیم که همراه مهدی عزیزمان، انتقام تو و همه فرزندانت و همه مظلومان و مستضعفان عالم را بگیریم. مادر جان! هرگز تا آن لحظه، پسرت- پدر آسمانی خویش- را تنها نمی‌گذاریم.

?اما امسال گرچه اربعینی های ولایتمدار بدلیل ویروس کرونا به کربلا نمی روند اما برعهدخویش جانانه پایدارند

همان عهد حسینی که متصل به عهد محمدی صلی الله علیه وآله می باشد.

#لبیک_یا_حسین

#همقدم_جابرم

?برگرفته از مباحث اربعین استاد محمد شجاعی

اگر خوب عزاداری کنیم، امام زمان (علیه السلام) برایمان دعا می کند

نتیجه ی عزاداری که مطلوب امام زمان (علیه السلام) باشد، این است که حضرت برای ما دعا می کند. ایشان می فرمایند: « ادعُوا لِمَن یَذکُرُ مُصیبَتَ جَدّی اَلحُسَین = من دعا می کنم، برای کسی که مصیبت جدم حسین را یاد کرده و سپس برای فرج من دعا کند.» این فرمایش حضرت باید نصب العین ما در تمام مراحل زندگی باشد.

حضرت برای کسی که مصیبت امام حسین را می شنود و می داند که این مصیبت تنها مصیبت جسمی، کشتن، سربریدن، قطع دست و پا و تشنگی نیست، دعا می کند. اینها مصیبت عظیمند، اما مصیبت اعظم حذف امام حسین از مقام ریاست و حاکمیتِ جامعه جهانی است.

دعا برای فرج حضرت، باید با اضطرار و با توجه به رابطه عمیق پدر و فرزندی ما با امام زمان (علیه السلام) صورت بگیرد و برای رسیدن به مرحله دعای حقیقی، به «خودسازی» و «معرفت» احتیاج داریم. دعای با اضطرار برای حضرت به خودی خود یک «مقام» است. ما باید به جایی برسیم که برای حضرت به دلشوره بیفتیم؛ دغدغه و سوز قلب داشته باشیم؛ غصه بخوریم؛ اگر اینگونه نیستیم، قسی القلب هستیم و نفس ما دچار توحش است.

در آداب دعا داریم تا انسان روی چیزی که می خواهد، اصرار نداشته باشد و حقیقتاً کارد به استخوانش نرسیده باشد، اجابت نمی شود. طبق فرمایش امام رضا (علیه السلام) دعای ما باید پشتوانه ی قلبی و عملی داشته باشد. مهمترین سؤال شب اول قبر و آخرت، سؤال درباره کیفیت ارتباط انسان با امام زمانش است.

هنگام دعا علاوه بر اینکه با اضطرار دعا می کنیم، باید این سوز و اضطرار و این مطالبه را به اطرافیان مان و سایر افراد نیز منتقل کنیم، اما موضوع این است که کارد به استخوان ما نرسیده است. پس باید منتظر فجایع، فتنه­ ها، آسیب­ ها، قحطی ­ها، انواع مرگ ها، انواع مصیبت ها و مشکلات باشیم.

هر مشکلی مثل بدهکاری، زندان، گرفتاری، دعوا، درگیری، بداخلاقی، فساد و ظلمی که در دنیا می بینیم، حتی زمانی که از دست خودمان هم ناراحت هستیم، همه این مشکلات با آمدن امام زمان (علیه السلام) حل می شود. لذا باید قاعده دعا را یاد بگیریم، هر کدام از ما از خانواده خودمان، محله، شهر و کشورمان باید شروع کنیم تا خارج از کشور، تلاش کنیم که طلبِ امام زمان (علیه السلام) یک مطالبه جهانی شود.

نگوییم این مسئله آسمانی و الهی است و هر وقت خدا بخواهد انجام می شود، خیر. خدا می فرماید: هر وقت شما بخواهید. «إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ= خداوند هرگز سرنوشت قومی را تغییر نمی دهد مگر اینکه خودشان بخواهند سرنوشت شان را تغییر دهند» (رعد/11).

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

وحشتناک ترین فاجعه جهانی که جامعه امروز را تهدید می کند، فقدان حضور امام زمان (علیه السلام) است. عزاداری برای اباعبدالله (علیه السلام) باید جهت دار باشد و ما را برای یاری منجی جهان حضرت مهدی (علیه السلام) آماده کند.
اگر برای تحقق این هدف تلاش نکنیم، از حیثیت انسانی و ایمانی ساقط هستیم. یکی از راه های تحقق این هدف عظیم، عزاداری بر حضرت اباعبدالله (علیه السلام) است. عزاداری یک مسأله ی جهت دار است، خداوند از ابتدای خلقت این جهت را برای سرنوشت انسان مشخص کرده است. بیهوده نیست که خداوند عزاداری سیدالشهدا را از زمان حضرت آدم (علیه السلام) رقم زده و تأکید کرده که همه انبیاء برای سیدالشهدا گریه کنند. هزاران سال قبل از آمدن سیدالشهدا، تک­ تک انبیاء به وجود مقدس سیدالشهدا توجه داشتند.

ما با عزاداری و گریه بر امام حسین (علیه السلام) به فکر انتقام «ثارالله» هستیم تا با آمدن امام زمان مان آن را جبران کنیم. «ثارالله» یا خون خدایی که ریخته شده، خون بدن امام حسین (علیه السلام) نیست، بلکه خون خدا، روح و شخصیت امام حسین (علیه السلام) است.

اگر فکر کنیم که خداوند بدون هدف و غرض مهمی می خواسته، یک عزیز و دُردانه ­ای خلق کند که همه او را دوست داشته باشند و برایش گریه کنند، سخت در اشتباهیم. آن هدف و غرض مهم وجود مقدس منجی جهان و قطب عالم امکان، امام زمان ماست.

زیرا قبل از این که واقعه کربلا اتفاق بیفتد، خداوند زیارت عاشورا (حدیث قدسی) را بیان فرموده و قبل از آمدن آقا امام زمان (علیه السلام) دو بار اسم مبارک ایشان در زیارت آورده شده است؛ این نشان می دهد که مهمترین هدف عزاداری توجه به منجی جهانی، نهضت انتظار و نجات جامعه جهانی از ظلمتی است که در اثر دوری از رهبر معصوم به وجود آمده است.

فقدانِ متخصص معصوم، بزرگترین فاجعه ای است که تاریخ جهان به خودش دیده است. به همین دلیل، خداوند تبارک و تعالی سرمایه­ گذاری عظیمی کرده تا بشر بفهمد که به جز خدا و معصوم کسی نمی تواند انسان را نجات دهد.

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

فرهنگ «عاشورا» به انسان قدرت اقدام به جهاد، و فرهنگ «مهدویت» امید و نشاط می دهد. هر دو اینها در کنار هم، ما را در مقابل مفاسد مقاوم می سازد.
اگر بحث عزاداری و محرم برای مردم به خصوص جوانان ما خوب تبیین شود، قطعاً در برابر آسیب های فردی، اجتماعی، شبیخون فرهنگی دشمن از ایمنی بالایی بهره مند می شوند. دشمن به خاطر زخم زیادی که از انقلاب و مردم ما خورده، درهایی از شرّ و پلیدی به روی مردم باز کرده است. بعضی ای این درها شامل مواد مخدر، حجاب، روابط دختر و پسر و مواد روان گردان، فیلم های مبتذل و موضوعاتی است که امروز جوانان و مدارس ما را درگیر کرده است.

طبق آماری که آموزش و پرورش اعلام کرده، رشد اعتیاد در طول یک سال، صد در صد بوده است. اگر مسائل دینی از جمله همین مسأله محرم، صفر و ماه مبارک  برای جوانان خوب تبیین شود، درهای شر به روی آنان بسته می شوند. یعنی کافی است، ما روی همین بخش هزینه کنیم. اگر چنین شود، دشمنان هر چقدر هزینه کنند، نتیجه ای نمی گیرند؛ یعنی در مدارس، در مقاطع مختلف تحصیلی، فرزندان و جوانان را با فرهنگ امام حسین ع و عاشورا آشنا کنیم تا با این فرهنگ انس بگیرند، در این صورت برای آلوده نشدن به مفاسد مختلف، احتیاج به مبارزه و هزینه کردن ندارند، بلکه ذاتاً فساد را قبول نمی کنند.

گاهی یک فرد باید خیلی به خودش غلبه کند تا حجاب را رعایت کند؛ عفت داشته باشد؛ از فواحش باطنی خودداری کند؛ سراغ مواد مخدر و مواد روان گردان نرود؛ به فیلم های مبتذل نگاه نکند؛ اما زمانی یک نفر به آسانی از این مفاسد می گذرد، چون در وجودش زیبایی ها و فرهنگی برگرفته از فرهنگ زیبای عاشورا ایجاد شده، فرهنگی که از ذلت و آلودگی و معصیت ابا دارد.

مسئولین فرهنگی و مربیان و معلمان آموزش و پرورش به عنوان کسانی که خداوند سرپرستی تعداد زیادی از ایتام فرهنگی و معنوی آل محمد ع را به آنها سپرده، به معنای حقیقی پدران و مادران این ایتام هستند. زیرا تأثیری که این مربیان و معلمان روی کودکان و جوانان دارند، خیلی قویتر از تأثیری است که والدین شان روی آنها می گذارد. به فرموده ی قرآن: « وَ مَنْ أَحْیَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا = و هر كس انسانی را از مرگ رهائی بخشد چنان است كه گوئی همه مردم را زنده كرده است» (مائده/32)

اگر در آموزش و پرورش ما یک «انسان» تربیت شود، به معنی نجات و حیات همه انسان هاست. گاهی پیامبر ص تا طائف می رفت تا بتواند یک نفر را مسلمان کند، آن هم با کتک زیادی که می خورد؛ می گفت: می ارزد، حتی اگر یک نفر هدایت شود. نوح 950 سال تبلیغ کرد، اما فقط حدود 70  نفر به او ایمان آوردند.

میدانی که خداوند در اختیار معلمان و مربیان گذاشته، خیلی وسیع است. جوانانی که به وسیله این معلمان با فرهنگ عاشورا آشنا می شوند، این جوانان در آخرت جزء شئون نفس آنها می شوند. فرمایش صریح معصوم است که آنها به عنوان یک فرد محشور نشده، بلکه به تعداد بچه هایی که زیر دست شان پرورش یافته اند، محشور می شوند و روز قیامت قدرت شفاعت پیدا می کنند. چون اصل شفاعت در دنیاست و در آخرت فقط نتیجه کارها نشان داده می شود.

منبع:عزادار حقیقی/استاد محمد شجاعی

حضرت حجت (روحی فداه) در نامه ای به شیخ مفید می فرمایند:

سعی کنید اعمال شما (شیعیان) طوری باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانی که موجبات نارضایتی ما را فراهم می‌سازد، بترسید و دوری کنید. امر قیام ما با اجازه خداوند به طور ناگهانی انجام خواهد شد و دیگر در آن هنگام توبه فایده‌ای ندارد و سودی نبخشد. عدم التزام به دستورات ما موجب می‌شود که بدون توبه از دنیا بروند و دیگر ندامت و پشیمانی نفعی نخواهد داشت.

منبع:

احتجاج ج۲ ص۵۹۷
بحارالانوار ج۳ ص۱۷۵