?( امام حسین علیه السلام) این را به نام و عنوان قاعده به ما آموخت که:
تا مدیریت بر خویشتن نداشته باشیم، درصدد مدیریت بر دیگران برنیاییم، زیرا خطرناک است.
ما دیدیم و شما نیز دیده اید، حتی ما در دوره های محدود خودمان در حوزه های نجف، قم، تهران، مشهد، تبریز، اشخاصی را دیدیم که دارای استعدادهای خوبی بودند، مسائل را می فهمیدند و اطلاعات خوبی داشتند، ولی توانایی مدیریت استعداد و اطلاعات خود را نداشتند و بلد نبودند، و دو سوم عمر خود را در این که به من نگاه کنید، سپری کردند. پس بیایید منِ خود را مدیریت کنیم.

از تو خواهند آب زان پس کاروان تشنگان
گر تو از هامون گریزی روی زی جیحون کنی

{متأسفانه بعضی ها} به جهت عدم مدیریت و عدم مالکیت به نفس، جامعه را از عظمت های خود محروم کردند. مسلما افراد جامعه، در روز قیامت از این ها شکایت نموده و خواهند گفت: چرا به علت عدم مدیریت بر خویشتن، ما را {از حقایق راستین و گردیدن های تکاملی } محروم کردید.
یکی از بزرگان، درباره فیلسوفان قرون وسطی - به اصطلاح ما - یک گوشمالی داده است. من بر این عقیده ام که این گوشمالی را باید تابلو کرده و در کلاس های تعلیم و تربیت مورد بحث قرار داد.
تعبیر را ملاحظه کنید! می گوید:
فلاسفه قرون وسطی، به جهت عشق و علاقه افراطی ای که به فلاسفه یونان داشتند، ما را از محصولات باعظمت مغزهای مقتدرشان محروم کردند.
اینان هوشیاران هستند، و سیر کنندگان، خود مورد سیرند. خدا شاهد است که این جملات بسیار آموزنده است. {وایتهد} می گوید: آن فلاسفه، ما را محروم کردند. ای انسان ها! مدیریت کنید، زیرا ما به شما احتیاج داریم. نخست خویشتن و سپس دیگران را مدیریت کنید.

منبع:

علامه محمدتقی جعفری رحمة الله علیه

#امام_حسین_شهید_فرهنگ_پیشرو_انسانیت