?آینده ی کربلا در منظر زینب (س)?

❎تحليل بعضي‌‌ها از حادثه كربلا اين است كه
?حضرت اباعبدالله(ع) عدّه‌اي از مردان بني‌هاشم و ياران و شيعيانش را همراه زن و بچّه‌هايش به كربلا آوردند
?و مردان و شيعيانش را به كشتن داد و بعد هم با اسارت و شكست، باقيمانده ی آن قافله به مدينه برگشتند
?و هر چه هم بزرگان مدينه او را نصيحت كردند كه با يزيد مقابله نكن، يا لااقل زن و بچّه‌ها را با خود نبر، نشنيد
? و لذا بدون اين‌كه از حركت خود نتيجه بگيرد عدّه‌اي را هم به كشتن داد.
♨️اين يك‌نوع برخورد با نهضت كربلا است، همان برخوردي كه يزيد و عبيدالله داشتند
♨️و براساس آن به حضرت زينب(س)گفت: ديديد خداوند خوارتان كرد!!

✅نگرش و تحليل مقابل اين تحليل،

✔️ نگرش پيام‌رسان كربلاست كه از چشم ديگر مسئله را بررسي مي‌كند
?و لذاست كه در جواب مي‌فرمايد: «ما رَأَيْتُ اِلاّ جَميلاً»؛
من جز زيبايي و لطف از طرف خدا چيز ديگري نديدم

✔️ زيرا او مي‌داند كه يك حركت فرهنگی ممكن است ظاهرش شكست و اسارت باشد،
?ولي حركت فرهنگي محتوايش ملاك است و نه ظاهرش،
?اصلاً تا نميريد، زنده نمي‌كنيد.

⚠️پيامبران ظاهراً در انجام رسالتشان شكست مي‌خوردند.
◀️نوح (ع)پس از نهصد‌وپنجاه‌سال تبليغ به ظاهر هيچ نتيجه‌اي نگرفت و همين‌طور ساير انبياء.

قرآن مي‌فرمايد:
☘️«چه بسيار پيامبراني كه ياران بسيار نزديك آن‌ها كشته شدند
☘️و آن‌ها هيچ سستي به‌جهت مصيبت‌هايي كه در راه خدا بر آن‌ها مي‌رسيد، به خود راه نمي‌دادند،
☘️چون بُرد كارشان را در افكار آيندگان بررسي مي‌كردند.

⭕منبع:کتاب نگرشی به کربلا باچشم عقل وعاطفه