?..هواپیماها بمب مي‌ریختند، اما عكاس ما سخت سرگرم دوربین قراضه‌اش بود. دشمن مي‌خواهد با آهن بر ایمان ما غلبه كند، غافل از آنكه ما از یك سو مؤید به نصراللهیم و از جانب دیگر، حتی از بمب‌های دشمن و شهادت خود و فرزندانمان معرجی برای تكامل و تعالی مي‌سازیم.

?حتماً شما هم خبر سقوط هواپیماهای دشمن را مرتباً از رادیو شنیده‌اید. دشمن متكی به آهن است و ما هرچند با اسلحه مي‌جنگیم، اما سلاحمان بر ایمانمان اتكا دارد. همواره نقطه‌ی ضعف طاغوت‌ها در همان نقطه‌ای است كه بیش‌تر از همه قدرتمند مي‌نماید.

?غروب‌هنگام بار دیگر هواپیماهای دشمن حمله كردند. بچه‌ها داشتند برای عملیات شبانه آماده مي‌شدند و هر چه به شب نزدیك‌تر مي‌شد، دل‌های ما همچون ستاره‌های آسمان درخشش بیش‌تری مي‌یافت. مي‌گفتند شیمیایی است. حالا باید در كم‌تر از نه ثانیه ماسك‌ها را بپوشیم. بمب‌های شیمیایی از پلیدترین حربه‌هایی است كه شیطان برای غلبه بر ایمان ما ساخته است، و چه سود؟ اگر از مرگ نترسیم، دیگر هیچ چیز نمي‌تواند ما را از ادامه‌ی طریق حق باز دارد.

?وقتی خبر آوردند كه ماسك‌ها را بردارید، دیگر هنگام اذان بود. اذان به معنای اجازه نیز هست، یعنی اكنون درهای رحمت خاص خدا باز شده و اَ اذن لقا داده است. چه نشسته‌ای؟ وقت نماز است. ما سنگر مي‌سازیم، كلاه‌خود مي‌پوشیم و ماسك مي‌زنیم، اما مقام امن را در جایی دیگر مي‌جوییم، در آن مأمن حقیقی، عندالله، آنجا كه بال فرشتگان در آتش غیرت حق مي‌سوزد و جز شهدا را بدانجا بار نمي‌دهند:

?آن كه دائم هوس سوختن ما مي‌كرد
?كاش مي‌آمد و از دور تماشا مي‌ کرد

?الهی، اگر جز سوختگان را به ضیافت عنداللهی نمي‌خوانی، ما را بسوز آنچنان كه هیچ كس را آن‌گونه نسوخته باشی.

?منبع:شهید آوینی.مجموعه مقالات.سایت شهید آوینی