شخصی خدمت پیامبرص آمد و گفت: من خیلی بدهکارم. فلانی از من پول می خواهد. شما بیایید و به او بگویید که به من فرصت بدهد. من واقعاً ندارم. حضرت آمد و به او گفت و چند بار تأکید کرد که فرصت بده. طلبکارگفت: من فرصت نمی دهم. حضرت فرمود: در آیه قرآن شنیدی که جهنمی ها دچار سوء الحساب می شوند. خدا خیلی به آنها سخت می گیرد؟ گفت: بله. حضرت فرمود: تو از مصادیق آنها هستی. حالا که به بنده­ها سخت می گیری، خدا هم به تو سخت می گیرد.
قرآن فرموده:« وَإِنْ كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَى مَيْسَرَةٍ وَأَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُون = و اگر (بدهكارتان‏) تنگدست باشد، پس تا (هنگام‏) گشايش‏، مهلتى (به او دهيد)؛ و (اگر به راستى قدرت پرداخت ندارد،) بخشيدن آن براى شما بهتر است‏، اگر بدانيد». اگر قرار باشد خدا به بندگان سخت بگیرد، ما باید از عبادت هایمان هم توبه کنیم؛ چه برسد به گناهان. آدم سختگیر فشار قبر زیاد و سوء الحساب دارد.
یک عده از بندگان خدا در دنیا به بندگان دیگر خدا فشار می آورند؛ بداخلاقی و سختگیری می کنند؛ با حرفهایشان با توقعاتشان با نق و غرشان اعصاب دیگران و اطرافیان را خرد می کنند؛ با حرفهای بی­منطق فشار می آورند، اینها دچار سوء الحساب می شوند. خدا از اینها سخت انتقام می گیرد. در نقطه مقابل وقتی شما به دیگران آسان می گیری و برای دیگران آسایش قائل می شوی؛ خدا هم به شما آسان می گیرد.
امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) می فرماید:« فَوَالذي وَسِعَ سَمعُهُ الأصواتَ، ما مِن أحَدٍ أودَعَ قَلبا سُرورا إلاّ و خَلَقَ اللّه ُ لَهُ مِن ذلكَ السُّرورِ لُطفا ، فإذا نَزَلَتْ بهِ نائبَةٌ جَرى إلَيها كالماءِ في انحِدارِهِ حتّى يَطرُدَها عَنهُ، كَما تُطرَدُ غَرِيبَةُ الإبل= سوگند به آن كه همه آواها را مى شنود، هيچ كس دلى را شادمان نسازد، مگر آن كه خداوند از آن شادمانى لطفى بيافريند و بدان گاه كه گرفتارى و مصيبتى بدو رسد آن لطف، همچون آبى كه در نشيب روان گردد، به سوى آن مصيبت و گرفتارى سرازير شود و آن را از او دور گرداند، همچنان كه شتر غريبه [از ميان رمه شتران] رانده مى شود».
هر کدام از من و شما بخواهیم فهرست بکنیم که خداوند چه بلاهایی را از سر ما تا به حال دفع کرده، می بینیم که چه خطرات، چه تصادفات و چه مصائب سنگینی را از ما برطرف کرده است.اگر بشمریم، فهرست بلندی خواهد شد. هر کدام از ما خیلی خاطره داریم که اگر اینجا خدا به من، خانواده، فرزندم، پدر، مادرم و ناموسم رحم نمی کرد، چه اتفاقاتی می افتاد. از این رو حضرت می فرماید، وقتی به یک دل شادی وارد می کنی، این شادی برای تو ذخیره است. جدای از اجر آخرتی که دارد، حتماً در دنیا هم این شادی به داد آدم می رسد. وقتی انسان یک نفر را غمگین می کند؛ سختگیری می کند؛ اعصاب یک نفر را خرد می کند؛ فحش می دهد و … اول خودش در دنیا قربانی می شود و دنیا در جاهایی به او سخت می گیرد و این یک اصل خیلی مهم است.

بااحسان به دیگران #کرونا راشکست میدهیم…

استادشجاعی/منازل الآخره