قلب طوری است که مثل یک کودک است که برای تکلم می بایست تحت نظر تعلیمات لازم را قرار گرفته، تا آرام آرام با تمرین و کار راه بیفتد. بعد از اینکه توانست صحبت کند دیگر کسی جلودارش نیست که دقیقه ای سکوت کند. قلب نیز اگر راه بیفتد، دیگر با پیش آمدن عوامل غفلت هم غافل نمی شود و تا قیامت خود به خود راه می آید.

سوال یکی از حضار : لطفا پیرامون این جمله که آیت الله بهجت رحمه الله فرموده اند: هیچ ذکری مانند ذکر عملی نیست، و هیچ ذکر عملی مانند ترک معصیت در اعتقادات نیست؛ توضیح بفرمایید.

جواب این سوال را معصوم علیه السلام داده اند، حقیقت ذکر این است که انسان، موقع حلال و حرام، خداوند تبارک وتعالی را یاد کند. یعنی فرد بداند وظیفه اش در هر موطن چیست و خدا از اوچه خواسته است. اگر گفته می شود، با قلب هایتان یاد خدا کنید؛ یکی از دلایلش این است که یاد قلبی، زمان روبرویی با عمل به انسان خط مشی میدهد.یعنی در مواقع رویارویی با واجب، وظیفه ی خود را که “انجام عمل “انجام داده و زمانی رویارویی با حرام به وظیفه ی خود که” ترک عمل “است، عمل می کند.

استاد محمد شجاعی/بحث یاد خدا