?آیت الله حائری شیرازی رحمت الله علیه?

«وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَیءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ»
قطعا همۀ شما را با چیزی از ترس، گرسنگی، زیان مالی، جانی و فرزندان آزمایش میكنیم و بشارت ده به استقامت كنندگان! بقره؛ 155
ماه رمضان «جوع» است. گرسنگی «جوع» است. تشنگی «جوع» است.
الآن که روزه‌اید فکر آب خوردن هم نمی‌کنید. نتیجه اش چه می‌شود؟

چند روز قبل که روزه نبودی، تو در خدمت شکمت بودی. شکم می‌گفت تشنه‌ام و آبش می‌دادی. می‌گفت گرسنه‌ام و غذایش می‌دادی.
اما الآن که روزه‌ای او می‌گوید گرسنه‌ام، تو می‌گویی صبر کن!

?«فرمانده» تو هستی نه شکمت.

می‌گویی تا غروب هیچ چیزی به تو نمی‌دهم. همۀ اینها در حالی است که انسان روزه را انتخاب نکرده بلکه خداوند گفته است که روزه بگیر.

نتیجه این است که «خودت» را در اختیار و ارادۀ خدا قرار می‌دهی. تحت ولایت خدا قرار می‌گیری و بندۀ خدا می‌شوی.