✅ در 18 ذيحجه سال دهم هجري آيه نازل شد كه: «يا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ اِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ اِنَّ اللهَ لا يَهْدِي القَوْمَ الْكافِرين». 
اي رسول خدا، برسان به مردم آنچه بر تو نازل شده از طرف پروردگارت و اگر نرساني، رسالت خود را انجام نداده اي، و خدا تو را از مردم و خطرات و توطئه هاي آنان حفظ مي كند، كه خدا كافران را هدايت نمي كند و نمي گذارد نقشه هاي شان به نتيجه برسد.
از اين آيه نكات زير به دست مي آيد:
1- آيه دستوري است به رسول الله(ص) همراه با تأكيد و تهديد، كه اگر آنچه بايد ابلاغ كني، انجام ندهي و ابلاغ نكني، كاررسالتت را انجام نداده اي. و نيز وعده اي به رسول الله(ص) هم هست، كه خدا او را از خطر مردم محفوظش مي دارد، حال سؤال اين است كه آن خطر چه بوده است؟
الف- خطر اهل كتاب نيست ، چون در سال دهم هجري اهل كتاب ديگر قدرتي نداشتند. و از طرفي مسلّم خطري بوده است كه رسول الله(ص) را نگران كرده و خدا هم نفرمود خطري نيست، بلكه فرمود: او را از خطر حفظ مي كند.
ب- خطر از براي جان خودشان هم نبوده است، چون پيامبر(ص) در طول حيات خود ثابت كردند هرگز از فداكردن جان خود هراس نداشته است.
ج – پس بايد خطرِ سركشي و عصيان اعراب متعصب بوده باشد كه برايشان ارزش هاي قومي و مادي ملاك بوده است و نه ارزش هاي الهي. و لذا پيامبر(ص) نگران بودند كه با طرح رهبري علي(ع) مقابلة آن عده از مسلمانانِ متعصب در قوميت، نگذارد كار به نتيجه برسد، و به ظاهر هم پيش بيني پيامبر(ص) درست بود، ولي خداوند حضرت را اميدوار كردند كه در نهايت نقشه آن ها خنثي مي شود و نمي توانند مسير هدايتي را كه به عهده حضرت علي(ع) و فرزندان آن حضرت است از مسير اسلام جدا كنند و خداوند در واقع به آن حضرت اميد داد که بالاخره سخت گيري هاي جريان سقيفه، راه را به انتها نمي برد.
2- به تعداد 119 نفر از صحابه و از جمله مالكي، طبري، ثعلبي اذعان دارند كه آيه در شأن علي(ع) نازل شد و پس از نزول آيه رسول خدا(ص) همه را در محل غدير جمع كردند و فرمودند : «اَلَسْتُ أولي بِكُمْ مِنْ اَنْفُسِكُمْ» آيا من - طبق آيه 6 سوره احزاب كه مي فرمايد: «النَّبِيُّ أَوْلَي بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ»، - نسبت به شما بـراي تعيين تكليف شما از شما مقدم و اَوْلي نيستم -كه مسلّم اين اولويت، اولويت از تمام جهات است و در مورد ولايت علي(ع) هم همين ولايت اراده شده است- و همه فرياد زدند «بلي يا رسول الله»، باز جمله را تكرار فرمودند و مردم هم همان جواب را دادند. سپس فرمودند: «مَنْ کُنْتُ مَولاهُ فَهذا عَلِي مَولاه، اللّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ، وَ عادِ مَنْ عاداهُ، وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ»، هرکس من سرپرست و ولي او هستم پس اين علي هم سرپرست اوست. خداوندا! ولايت کسي را بر عهده بگير که او ولايت علي را بر عهده دارد و دشمن باش کسي را که علي را دشمن دارد و ياري کن کسي را که علي را ياري کند، و ياور مباش کسي را که علي را ياري نکند.
به گفتة علامه اميني(ره) آنچنان سند اين روايت در متون روايي اهل سنت محکم است که اگر بنا باشد حديث غدير مورد شبهه قرار گيرد، در دنيا هيچ امري قابل اثبات نيست، چون هيچ قضيه اي مانند قضيه غديرخم روايات و اسانيد ندارد.

?منبع:دعای ندبه زندگی درفردایی نورانی