✨ظرفیت های زبان قرآن✨

خداوند در آیه‌ی 7 سوره‌ی مبارکه‌ی آل‌عمران می‌فرماید: «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَ مَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلاّ اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنَا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلاّ أُولُو الألْبَابِ.»
ای پیامبر! او همان خدایی است که کتاب را بر تو نازل کرد.از آن کتاب آیاتی است محکم که آن آیات،أُمُّ الْكِتَابند و آیات دیگری که متشابهاتند.پس آنهایی که در قلبهاشان کجی هست، آیاتی را دنبال می‌کنند که متشابه‌اند، در راستای فتنه‌ای که به دنبال آن هستند و به دنبال تأویل آیات متشابه می‌باشند با همان گرایش انحرافی که دارند، در حالی‌که کسی دانا به تأویل آن آیات نیست مگر خداوند و راسخون در علم، آنهایی که می‌گویند ما به آن قرآن ایمان آوردیم،تماماً از طرف پروردگار ما می‌باشد و از حقیقت قرآن کسی متذکر نمی‌شود مگر صاحبان خرد.

در راستای آیه مذکور چندین سؤال پیش خواهد آمد که

اولاً: چرا قرآن،باید آیات متشابه داشته باشد؟ ثانیاً: جایگاه تأویل آیات به چه معناست؟

ثالثاً: چرا آنهایی که زیغ و انحراف قلبی دارند می‌توانند از آیات متشابه سوء استفاده کنند؟جهت جوابگویی به این نوع سؤالات و در رابطه باعظمت زبان قرآن نسبت به استعدادِ تأویل‌داشتن و متشابه‌بودنِ آیات، نکات زیر مدّ نظر عزیزان قرار می‌گیرد.

?نکته ی شماره 1️⃣
قرآن از یک حقیقت واحد صادر شده است، به همین جهت تمام آیات آن دارای پیوستگی است. مشکلِ آن‌هایی که در قلب‌هایشان زیغ است آن می‌باشد که کلام خدا را با کلام مردم عادی مقایسه می‌کنند و در توجه به ابعاد متعالیِ کلام خدا هیچ‌گونه تلاشی ندارند، بلکه سعی دارند برای آیات متشابه انگیزه‌های من‌درآوردی مطرح کنند، به این معنا که منظور آن آیات، آن مطلبی است که آن‌ها می‌گویند، در حالی‌که برای درک مبناهای متعالیِ آن آیات باید در آیات رسوخ داشت، نه آن‌که با سطحی‌نگری با آن‌ها برخورد کرد.
?نکته ی شماره2️⃣
آن «اللّه» که جامع کمالات است در قرآن با ما سخن می‌گوید و در سخنان خود، خود را به ما نشان می‌دهد. اگر او را بشناسیم می‌توانیم به سخن او گوش فرا دهیم. قرآن، کلام خدایی است که به سخن آمده و برای ما در کتابش آشکار می‌گردد. باید بتوانیم از طریق قرآن در حضور خدایی قرار بگیریم که با ما سخن می‌گوید. امام صادق در همین رابطه می‌فرمایند: «لَقَدْ تَجَلَّی اللَّهُ لِخَلْقِهِ فِي كَلَامِهِ وَ لَكِنَّهُمْ لَا يُبْصِرُون‏» (بحارالأنوار، ج‏89، ص107) به درستى كه خداونددر كلام خودبراى بندگان خود تجلّى كرده است ولي آنها نمی بینند.
?نکته شماره3️⃣
قرآن اسرار خداونددرعالم را بر روی ما باز می‌کند، از آن جهت که قرآن با تکوینِ عالم هماهنگ است.یعنی از یک جهت حضورِ خدا در عالم و از جهت دیگر حضور خدا در کلام او به میان آمده است و با توجه به این‌که هرکس در کلامش حاضر می‌شود،خداوندنیز در قرآن ظاهر شده است، آن‌هم در عین همزبانی با انسانهابرای آن‌که قدرتِ درست‌دیدن را به انسان‌ها عطا ‌کند. درهمین رابطه خداوند می‌فرماید: «لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلا تَعْقِلُونَ»(انبیاء/10) حقیقتاً کتابی را برای شما نازل کردیم که در آن به فکر و یاد شمابودیم،آیا در این مورد فکر کرده اید؟

#زبان_قرآن