⭕عده اي در جريان زندگي مثل کوه استوارند، هيچ حادثه اي آن ها را نمي لرزاند. و عده اي هم دَم دَمي مزاج اند.

? فرهنگ خنده و سرگرمي آدمي را دم دمي مزاج مي کند. امامان ما مسلم با کودکانشان شوخي مي کردند اما در عين حال در همان شوخي يک نحوه وقار و جديت همراه بود. حضرت اميرالمؤمنين(ع) در آن جريان که متوجه مي شوند نام خانواده يتيم داري از ليست يتيماني که بايد به آن ها رسيدگي مي شد از قلم افتاده، مي روند با بچه هاي يتيم بازي مي کنند، آن ها را پشت خود سوار مي کنند تا آن کودکان کمي بخندند، آري اين بازي ها غير از فرهنگي است که سراسر آن خنده است. هر پدري با کودکانش شوخي مي کند و بايد هم شوخي کند، ولي حرف حضرت حرف ديگري است.

? حضرت مي فرمايند کاري نکن که شخصيتاً دلقک شوي. آيا شما در اميرالمومنيني که بقيه را مي خنداندند فرهنگ «حالي خوش باش» سراغ داريد يا با همه ي اين ها هيچ وقت قلب مبارک آن حضرت از حضور در محضر الهي غافل نبود؟

⛔ فرهنگ مضحکه و سرگرمي و «حالي خوش باش» اين حضور را از انسان مي گيرد و ثبات شخصيت را در انسان متزلزل مي کند و در آن روحيه تدبّر و تفکر مورد غفلت قرار مي گيرد.

❌ لذا صاحب نظران معتقدند امريکائيان که سرگرم ترين ملت جهان غرب هستند کم اطلاع ترين و بي خبرترين مردم جهان نيز هستند به طوري که وقتي لانه جاسوسي را دانشجويان گرفتند شصت درصد مردم امريکا خبر نداشتند، در حالي که کودکان دبستاني ما خبر داشتند.
ملاک خوب و بدي چيزها براي جامعه اي که خنده هدف آن است، سرگرمي است.

⭕ مثلاً مي گويند جلسه خوبي بود چون يک ساعتي سرگرم بوديم. در مورد ملکه ويکتوريا نوشته اند از صبح تا شب يکي مي آمد براي او قصه مي گفت و يکي هم کارش اين بود که براي او دلقک بازي در آورد، باز تکيه کلامش اين بوده که «سرگرم نشدم». يعني در آن فرهنگ هر چيزي و هر کاري جز مضحکه و سرگرمي ارزش ندارد.

⭕ فرهنگ سرگرمي و خنده، آدم را از عقل به سوي احساسات و خيالات سوق مي دهد و چون همه چيز حول محور سرگرمي دور مي زند اگر در آن فضا پيام هاي مذهبي هم طرح شود ديگر مذهب نيست بلکه سرگرمي است.

?منبع:برشی از کتاب فرزندم این چنین باید بود