پازل زیبای اندیشه دینی

وقتی به زیارت یکی از ائمه (علیهم السلام) می رویم، می توانیم نیت زیارت همه ی آن ها را بکنیم و قطعاً خداوند تبارک و تعالی ما را به ثواب زیارت همه ی آن ها عاید و واصل می نماید. چون معصومین (علیهم السلام)، همه یک نور واحد هستند و با هم اتحاد نوری دارند.

امام کاظم (علیه السلام) می­ فرماید: «مَن زار أوّلنا فَقَدْ زار آخِرنا و مَنْ زار آخِرنا فقد زار أَوّلنا، و مَنْ تَولّی أَوّلنا فَقَدْ تَولّی آخِرنا، و مَنْ تولّی آخِرنا فَقَد تَولّی أَوّلنا[1]
= هر کس اوّلین ما را زیارت کند، آخرین ما را زیارت کرده و هر کس آخرین ما را زیارت کند، اوّلین ما را زیارت کرده و هر کس ولایت اوّلین ما را بپذیرد، ولایت آخرین ما را پذیرفته است و هر کس ولایت آخرین ما را بپذیرد، ولایت اوّلین ما را پذیرفته است.» همچنین امام صادق (علیه السلام) می فرماید: « مَنْ زارنا فی مَماتنا فَکَاَنَما زارِنا فی حَیاتنا
هر کس پس از مرگ مان، ما را زیارت کند، چنان است که در زمان حیات، ما را زیارت کرده است.»

پس برای معصوم، حیات و ممات فرقی ندارد. وقتی الآن به زیارت امام رضا (علیه السلام) می رویم، مثل وقتی که زنده بودند و به محضرشان می­رفتیم، با ما برخود می ­کنند. ما این را در درون خودمان درک و شهود می کنیم که وقتی به زیارت امام رضا (علیه السلام) می رویم، زیارت کسی که مرده است نمی رویم، بلکه زیارت کسی می رویم که از هر کس دیگر، زنده ­تر و هوشیارتر است و بر ما تسلط کامل و احاطه دارد و مشکلات مان را می داند.

استاد محمد شجاعی/شرح زیارت عاشورا