پیغمبر می فرماید:« إنَّ اللّه َ يَعجَبُ مِن سائِلٍ يَسأَلُ غَيرَ الجَنَّةِ ، ومِن مُعطٍ يُعطي لِغَيرِ اللّه ِ، ومِن مُتَعَوِّذٍ يَتَعَوَّذُ مِن غَيرِ النّارِ

خدا تعجب می کند از سؤال کننده ای که از خدا غیر از بهشت را می خواهد؛ و از کسی که عطا می کند برای غیر خدا و کسی که پناه می برد از غیر آتش».

پس باید شوق بهشت در دل انسان بیفتد و از خدا آن را بخواهد، حتی بالاتر از بهشت را هم با اشتیاق تمام از خدا بخواهد. شخصی که با اشتیاق بهشت را نخواهد، طبیعی و نرمال نیست؛ یک ذره اِعوجاج شخصیتی و فکری دارد.

بهشت آنقدر عظمت دارد که فرمود: شما هر چه در مورد بهشت بشنوید، با آن چیزی که در دنیا دیده اید، فقط شباهت اسمی دارد و گرنه حقیقت آن را هیچ کس نمی تواند درک کند. قرآن می فرماید:«فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ من قرة اعیین= هیچ کس نمی داند چه چیزی از چشم روشنی ها برایش مخفی شده است».

خدا دیگر از چه کسی تعجب می کند؟ «وَ ما مُعطٍ یُعطی لِغَیرِ الله= آدم های ریاکاری که وقتی عطا می کنند؛ غیر خدا را در نظر می گیرند». اینها وقتی به کسی کمک می کنند، غیر خدا را در نظر می گیرند. برای خدا عطا نمی کنند. برای خوش آمدن این و آن و برای ریاکاری برای چیزهای دیگر عطا می کنند.

«وَ مِن مُتِعَوِظٍ یَتَعَوَظُ مِن غَیرِ الله= از آدم ترسویی که از غیر خدا می ترسد»؛ آدم ترسویی که روزی هزاربار از مشکلات زندگیش می ترسد، به منِ‌ خدا پناه می آورد و منِ خدا تا به حال یکبار ندیدم او از جهنم بترسد و به من پناه بیاورد. از حادثه، تصادف، بی­پولی، مریضی، مادرشوهر، پدرشوهر، مادرزن، پدرزن، باجناق و جاری به خدا پناه می برد؛ از نق و غر دیگران از خواری دنیا به خدا پناه می برد؛ اما تا به حال ۵ دقیقه من ندیدم از خواری قیامت و عذاب آنجا و بدبختی آنجا بترسد و به منِ خدا پناه بیاورد. پیامبر می فرماید: خدا از این شخص هم تعجب می کند.

استاد شجاعی/منازل الاخره