?آیت الله حائری شیرازی?

مردی می‌داند که در بسیاری از موارد حق با همسرش است، اما به خاطر وابستگی یا احترام به والدین خودش، حق را به آنها می‌دهد. وظیفۀ زن و مرد در این بین چیست؟

آیت الله حائری: جواب این سؤال را قرآن داده: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا ..قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَی أَنْفُسِکمْ أَوِ الْوَالِدَینِ وَالْأَقْرَبِینَ». ای کسانی که ایمان آورده‌اید! کاملاً قیام به عدالت کنید! برای خدا شهادت دهید، اگر چه (این گواهی) به زیان خود شما، یا پدر و مادر و نزدیکان شما بوده باشد! سورۀ نساء آیۀ 135.

به صراحت می‌گوید اگر حق با خانم است، نگو حق با پدر و مادرم است. «قَوَّامِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَی أَنْفُسِکمْ» یعنی چه؟ یعنی آنقدر لذت دارد که یک وقتی انسان بر علیه خودش شهادت بدهد. این توحید است، این برای انسان یک تحول ایجاد می‌کند. منتها با لطافت بگو، با خشونت نگو. «وَ صاحِبْهُما فِی الدُّنْیا مَعْرُوفاً» با احترام، با اکرام، با تجلیل، بگو.