يكي ديگر از ويژگي هاي تمدن كوردل اين است كه از نظام سرمايه داري و قدرت به عنوان عامل بقاء پيروي مي كند. به عنوان نمونه لازم است توجهي به تمدن قوم نوح(ع) بكنيم. قرآن مي فرمايد: «قالَ نُوحٌ رَبِّ اِنَّهُمْ عَصَوْني وَ اتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يزِدْهُ مالُهُ وَ وَلَدُهُ اِلاَّ خَساراً»

حضرت نوح (ع) مي گويد: خداوندا ! آنان در برابر من شوريده اند و كساني را پيروي مي كنند كه مال و فرزند دارند، در حالي كه مال و فرزندشان براي آنان هيچ فايده اي ندارد. در توصيف منکران نبوت مي فرمايد: آنان به دنبال سرمايه داران قدرت طلب هستند كه چون بي دين اند اين مال و فرزند به نفعشان نيست.

سپس در ادامه آيه مي فرمايد ما به خاطر گناهشان که پيروي از سرمايه داران قدرت طلب بود، آن ها را غرق كرديم. البته در اسلام، صِرف سرمايه داري مذموم نيست بلكه سرمايه د اري كه به پشتوانه ي سرمايه اش روبه روي پيامبران بايستد مذموم است. همان گونه كه قرآن از قول حضرت نوح (ع) مي فرمايد: اينان در مقابل من از كساني پيروي مي كنند كه مال و فرزند و قدرتشان نفعي براي آنان نداشته است. بنابراين علت نابودي ملت ها اين است كه چشم دلشان كور است و به سرمايه داران و قدرتمنداني كه به سرمايه و قدرت تكيه كرده اند، دل مي بندند.

به نظر مي رسد تمدن امروزِ جهان، شبيه تمدن هاي نابود شده تاريخ است و در مقايسه با صفات تمدن هايي كه انبياء به وجود آورده اند، داراي صفات تمدن هايي است كه نابود شده اند، و مي توان گفت: اين تمدني كه متجددين شيفته آنند، در تاريخي كه قرآن از جهان به ما معرفي مي كند، پايگاه ارجمندي ندارد. امروز مشخص است که تمدن غربي دستخوش بحران شده است و پيش از آن كه تلاش كند خود را از بحران خارج كند، هرچه بيشتر به ضعف هاي بحران زاي خود نزديک مي شود.

ادعاي ما اين است كه اين تمدن به خودي خود بحران زاست، زيرا مقابل سُنَن الهي است و نه هماهنگ با آن. انسان در اين تمدن خود را همه كاره ي جهان مي داند و نقشي براي خداوند قائل نيست.

معتقد است خودش قواعد نظام طبيعت را بهتر مي فهمد، و بر همان اساس با طبيعت برخورد مي کند و عملاً روبه روي طبيعت مي ايستد و موجب بحران هاي زياد زيست محيطي مي شود، در حالي كه طبيعت، لطف خداست و بايد بر اساس دستورات الهي با آن هماهنگ شد. اين مسلّم است كسي كه قبول ندارد خداوندي عاقل و حكيم و مدبّر طبيعت را به وجود آورده، به جاي بهره گرفتن صحيح از استعداد هاي موجود در عالم، به گونه اي با طبيعت برخورد مي كند كه مشكل آفرين و بحران زا خواهد شد.

منبع:برشی از کتاب علل تزلزل تمدن غرب