انسان براي رهيدن از پوچي بايد معناي زندگي و هدفي را که بايد دنبال کند بفهمد. او مي تواند خود را از طريق دينداري، از بي حاصلي برهاند، معني خلقت را به درستي درك كند و زندگي خود را زير سؤال نبرد.

يك وقت كسي در جادّه اي است که مي داند بايد به كجا برود؛ راه مي افتد و تابلوهايي که او را به سوي مقصدش راهنمايي مي کنند يکي يکي پشت سر مي گذارد و به سوي مقصد خود در حرکت است.

اما اگر آن شخص به جاي آن که از تابلوهاي راهنماي کنار جاده استفاده کند و به کمک آنها به طرف مقصد برود، در کنار هر تابلويي بنشيند و دور آن بگردد و خوشحال باشد که کنار تابلويي است که اشاره به مقصد دارد، چنين کسي هرگز به مقصد نمي رسد. كسي كه معني زندگيش را نداند به جاي اين که از ايستگاه هاي زندگي يعني نوجواني و جواني و پيري، استفاده کند و جلو برود به آن ها دل مي بندد

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده