?فلسفه احکام

108 - «وَ تَرْكَ السِّرْقَةِ ايجاباً لِلْعِف موجب ايجاد ملكه عفت خواهد شد.

109 - «وَ حَرَّمَ الشِّرْكَ اِخْلاصاً لَهُ بِالرُّبوُبِيَّةِ»
و شرك را حرام فرمود براي ايجاد اخلاص و جان را يكسره به اعمال ربوبيت حق گماردن.

?يعني دزدي نكن تا شخصيت تو عفّت پيدا كند و در روحانيتي كه روح تجاوز و دريدگي را از بين مي برد قرار گيري.
آدم وقتي حريم اموال ديگران را حفظ كرد، بقيه حرمت ها را هم حفظ مي كند. ولي كسي كه جسور شد و مال ديگران را سرقت كرد كم كم بقية ابعاد شخصيت هاي انسان ها را هم زير سؤال مي برد.

?بعد حضرت مي فرمايند: خداوند شرك را حرام كرد براي اين كه تو بتواني رب عالمين را رب خود بشناسي.
تو بايد به اين جا برسي كه تو صاحب داري و اگر كسي به اين مرحله رسيد اصلاً مضطرب نيست.
با «اخلاص»، راحت مي تواني پروردگار داشته باشي.
آدمي كه صاحبش را از دست داده است، وقتي مي خواهد ذكر بگويد خيالات هجوم مي آورند و لذا نمي تواند ذكر بگويد.
وقتي شرك از بين رفت با صاحب عالَم و ربِّ عالَم راحت تر مي تواني ارتباط برقرار كني.
اخلاص يك مقام بسيار نفيس و ارزش مندي است كه براي به دست آوردنِ آن، جا دارد انسان همه چيزش را خرج كند.

?حال مي فرمايد: شرك نورزيدن و آرام آرام از چنگال شرك هاي جلي و خفيّ آزاد شدن، ما را به اخلاص مي رساند.

?#بصیرت_حضرت_زهرا (سلام الله علیها)
?#استاد_طاهرزاده