پازل زیبای اندیشه دینی

“حيا و حريم”
۳-نمونه‌اي روشن از جهان گمشده را مي‌توان در غفلت از «حياء» و «حريم» دانست. گوهر زندگي اصيل، «حياء» و رعايت «حريم افراد» است. «حياء»، موجب مي‌شود تا انسان‌ها از آشکارساختن و نمايش و برخوردهاي تند پرهيز کنند و «حريم»، نگاهبان مرزها است. حريم، فقط نوعي جدايي نيست. هرچند هاله‌اي را ايجاد مي‌کند که مانع تجاوز ديگران باشد، ولي ضمن آن‌که تماميت آدمي را حفظ مي‌کند، حريم ديگران را نيز نگه مي‌دارد. زيرا اساساً در صورتي مي‌توان حريم داشت که براي حريمِ ديگران هم اهميت قائل شد. حريم، طرفين را به هم مي‌پيوندد، بدون آن‌که در هم‌ِ شان آميزد. آن‌ها را با هم يکي مي‌کند، بي‌آن‌که به اختلاط بگرايند. آن صميميت، غير از اختلاط و ترکيبي است که امروز در جهان مدرن باب شده است. اين دو با هم تفاوت جوهري دارند. زيرا صميميت واقعي در صورتي ميسر است که حريم‌ها حفظ شود.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده

۲- در فرهنگ غربي يعني در تمدن امروزين، مرگ براي انسان مسئله شده است، زيرا گمان مي‌کند همه‌چيز را مي‌داند. در حالي‌که خود را در غباري از نظريه‌ها فراموش کرده است و عملاً آماده‌ي روبه‌روشدن با هيچ امرِ رازآلودي نيست و از ريشه‌هاي معنوي قوم خود بريده است، از گنجينه‌هايي که ماوراي اغراض شخصي، مانند هاله‌اي زندگي‌هاي اصيل را در برگرفته و بشر را از موضوعات و سخنراني‌هاي اضطراب‌انگيز که روشنفکران به آن دامن مي‌زنند، مصون داشته است. در مقابل آن نوع زندگي، سلوکي به ظهور آمده که حضرت روح اللّه«رضوان‌اللّه‌تعالي‌عليه» متذکر آن است تا انسان را با رازهاي زندگي آشنا کند و انسان‌ها متوجه شوند مي‌توانند مأوايي در آغوش خدا براي خود کشف کنند. امروز چنین مأوایی از منظر بشر، گمشده است و ان‌شاءالله در فرآیند حضورِ مراحل پنهان انقلاب اسلامی به ظهور می‌آید.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده

۱- از جمله جهان‌هاي گمشده، «جهان مرگ» است و ناديده‌گرفتن زندگي در جهان ديگري که بعد از زندگي دنيايي، انسان‌ها را در بر مي‌گيرد. آن‌کس که بدون احساس حضور مرگ، خود را در ايمني کاذبي احساس مي‌کند، همواره در زندگي، گرفتار پوچي و بي‌اساسي است زيرا مي‌خواهد در کارگاه ناتمام دنيا، زندگي را کامل کند.
چنين انساني نمي‌داند که در غفلت است و اساساً به جز غفلت چيز ديگري نمي‌داند و تنها وقتي با مرگ روبه‌رو ‌شود از غفلت خود حيرت مي‌کند و از آن حيرت به اضطراب مي‌افتد که چگونه يک عمر غفلت را زندگي مي‌پنداشته و لذا در مقابل مرگ، خود را مانند کيسه‌اي سنگين در برابر چاهي عميق مي‌يابد.
زيرا به دنبال آگاهي نسبت به تجربه‌ي مرگ نبود، تجربه‌اي که موجب بيداري انسان از شب غفلت بود. و انقلاب اسلامي درست برعکسِ آن نوع زندگي، به صورتي معجزه‌آسا تجربه‌ي مرگ را در مقابل بشر امروز گشود. و نه‌تنها شهداء و خانواده‌ي شهداء آن را تجربه کردند، بلکه همه‌ي بشريت آن نوع مرگ را که در قالب شهادت به ظهور آمد، فهميد.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده

آنچه متفکراني مانند دکترداريوش شايگان ودکتر سيدحسين نصر رابه حضرت امام خمينی(ره)نزديک مي‌کرد، نگاهي بودکه به شريعت الهي داشتند و هرگز شریعت را درمحدوده‌ي ظاهر آن متوقف نمي‌کردند،ولي آن‌هاموضوع ولايت الهي راتا مرز اموراجتماعي و سياسي وسعت نمي‌دادند.
در حالي‌که وقتي ولايت الهي تامّ وهمه‌جانبه است نمي‌شودکه حضور آن ولايت تنها درامور فردي بشرجاري باشد ولي درامور اجتماعي آن جريان نداشته باشد. «انقلاب اسلامي وجهان گمشده» تذکري است همدلانه تا روشن شودجهان گمشده‌اي که آقايان در آثارخود متذکر آن شده‌اند و دنياي مدرن از آن جهان در غفلت است؛ انقلاب اسلامي است که در بنيان خود در صدد تحقق آن جهان است.

آقاي شايگان درکتاب «آسيا در برابر غرب» مطرح مي‌فرمايند که درآسيا چه سرمايه‌‌هايي از انسانيت و اشراقات معنوي نهفته است که در غرب از آن خبري نيست، ولي در زمان قبل ازانقلاب اسلامي، مصداقي متعيَّن براي آن در مقابل خوانندگان قرار نمي‌دهند و بعد از انقلاب به جهت آن‌که انقلاب اسلامي در حدّ انقلاب فقهي تقليل يافت،نتوانستند با روح انقلاب رابطه برقرار کنند.
این نوشته‌ متذکر روح انقلاب اسلامي يعني «نبأ عظيمِ» اين روزگاراست که به گفته‌ي قرآن «كَلاَّ سَيَعْلَمُونَ» آن‌طورکه بعضي‌ها تصور مي‌کنند نيست، بلکه گوهري است براي آن‌که بشرِگرفتارِ غرب‌زدگي ونيهيليسم رابه وادي معنابخشي برساند.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده

دوعامل موجب شدتابعضي ازمتفکران نتوانند گمشده‌ي خودرادرجهاني که انقلاب اسلامي بناداردمحقق کند؛بيابند.

عامل اول :
يکي ازآن عوامل چيزي بودکه دربين مؤمنين سنتي و انقلابيون افراطي به چشم مي‌خورد. يعني کساني که نه متوجه‌ي حضورجهانيِ اسلام بودند و نه متوجه‌ي حضور جهاني انقلاب. اينان در ديواره‌ي تنگِ برداشت‌هاي خود از اسلام و انقلاب، هر نگاهي غير از نگاه خود به عالَم و آدم را مطرود مي‌دانستند و معلوم است که انسان متفکرهرگزنمي‌تواندخودرادرکنارچنين افرادي قراردهد.
عامل دومي که موجب شدآن متفکران به طور جدّي پس ازتحقق انقلاب اسلامي، آن‌طورکه انتظار مي‌رفت وارد ميدان انقلاب نشوند؛برداشتي بودکه ازاسلام به عنوان امرقدسي داشتندوگمان مي‌کردندحضورامرقدسي درامور سياسي ازارزش آن مي‌کاهدوانقلاب را امري مدرن مي‌دانستندو تصورشان آن بود که مي‌توان درهمان جهاني که دنياي مدرن شکل داده،به امور قدسي مشغول بودو ضرورتي براي ايجادنظام سياسي مطابق آموزه‌هاي ديني درنظرشان پيش نيامده بود،هرچند سعي داشتنددردل فرهنگ مدرن از راهي که انبياء الهي براي بشرآورده‌اند،پاس‌داري کنند.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده