پازل زیبای اندیشه دینی

کوله پشتی خاکی وسنگین را از دوشش برداشت وروی تخته سنگی رها کرد.  ازصدای نفس هایش خستگی راه طولانی وطاقت فرسا شنیده می شود!

گردوغبار موها ومحاسنش ، زیبایی  ومظلومیت چهره اش را دوچندان کرده ولی از لب های خشکیده اش تشنگی موج میزند!

آفتاب طلایی ، تیز می تابد وتوانی برای ادامه نیست سربه زانو وتکیه بر سنگ، مسیر پرفراز ونشیب را درذهن مرور می کند..

 چه راه طولانی وسختی آمدم..!

چه زمانه ی سختی..!!.از ساعتی که متولد شدم..

من متولد سالی پراز سختی ودرد ورنجم..سالی که مردم از ظلم وستم بیگانگان ووطن فروشان به ستوه آمده بودند.

اما تولدم نقطه ی شروع امید ورهایی بود…!!

البته بعضی هم ازتولدم ناراحت بودند وهنوز بعد از چهل ودو سال ناراحتن.

پانزده ساله بودم که پس از آزمونهای سخت وفراز وفرودهای غم انگیز دوران ، به موفقیت جهانی بزرگی رسیدم ودر اوج نگاه ها قرار گرفتم ..همه جا از من می گفتند ومن با عزت وافتخار دربین دوستانم بودم…

از هفده سالگی به مدت هشت سال غمبارترین روزهای عمرم بود..!!

چه عزیزانی که برای حفاظت از من جان خودشون را از دست دادند تامن بمانم….!

چه خونها ریخته شد..!!

چه پدران ومادران وفرزندانی که به خاک وخون کشیده شدند تا من بمانم..!!

بغضی عجیب گلویم را می فشارد..اشک امانم نمی دهد…دلم به درد می آید..چه عزیزانی که از من محافظت کردند..جایشان خالیست!!

تابستان سال 1367 بود که اوضاع نسبت به قبل آرام تر شد ومن توانستم به سفرم ادامه بدم..باهمت وتلاش بیشتر گام بردارم .

گرچه پدرمهربانم رادرسال 1368 ازدست دادم واین بزرگترین اندوه زندگیم بود..بعداز پدرم سرپرستی منو آقایی مهربان ودلسوز وخیلی شجاع به عهده گرفت که برایم مثل پدر بود.

در تمام لحظات زندگی  با جان ودل مواظبم بوده وهست!من عاشق اوهستم..

چقدردلتنگ دوستانم هستم!! همان دوستانی که در هر جمع ومحفلی از من یاد می کنند وآرزوی سربلندی وموفقیت منو دارند ودر هرزمان ومکانی به من کمک می کنند..ودرحسرت  همه ی دوستان شهیدم هستم که برای هموار کردن  این مسیر ازجان گذشتند..

 هنوز هم آزار واذیت های دشمنان وبدخواهان هست ..کاش فقط آزار غریبه هابود..غم غربت در میان بعضی دوستان وآشنایان سنگین تره..!!

بگذریم..من وظیفه سنگینی دارم ..امانتی که به من سپردند راباید به صاحبش برسونم..

12فروردین 1358 بود که همه ی مردم جمع شدند تااین امانتی را به من بدهند..چه باشکوه بود..

چه هدیه ی زیبایی..!

چه میراث گرانبهایی..!

بااین هدیه من احساس عزت وشرافت وقدرت بیشتری داشتم..من اون روز در بالاترین قله ی افتخار بودم..همه با من دست بیعت دادند وتبریک می گفتند..راستش یاد واقعه ی غدیر افتادم….

ودیعه ی ارزشمند اون روز ،پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی ایران  بود که باید در پایان سفر به دست صاحبش برسانم..این پرچم جان من است ومن باید با توان بیشتر به سفرم ادامه دهم…

..امروز سالروز همون جشن زیباست..سالروز جمهوری اسلامی ایران!!!

سالروز “استقلال ” وطنم..سالروز  “آزادی” وطنم..سالروز احیای  "اسلام” در وطنم..

سر از زانو برداشت.  ایستاد وبا دست راستش سایبانی بر چشم هایش زد وبه دوردست ها خیره شد..

کمی آب نوشید وباچفیه عرق ازپیشانی اش پاک کرد..

بایک دست کوله پشتی  وبا دست دیگر پرچم سه رنگ راروی دوشش گذاشت.

رفت ورفت ورفت…

باتوان بیشتر..

باقدرت بیشتر..

باگام های بلند تر..

با امید بیشتر..

سفر به سلامت انقلاب من!!! 

#دل_نوشت

از عواملی که در شکل گیری قیام نوزده دی و تسریع شکل گیری انقلاب نقش مهمی داشت، شهادت فرزند گران قدر امام بود. شهادت سید مصطفی خمینی (ره) موجی از انزجار و نفرت را نسبت به نظام در بین مردم برانگیخت ؛ چرا که آن را اقدامی از سوی نظام و به دستور شاه می دانستند. به همین دلیل مجالس گرامی داشت حاج آقا مصطفی به صحنه های مبارزه علیه نظام و حمایت از امام تبدیل می شد. در همین محافل بود که مردم به پاس مجاهدت ها و رنج هایی که رهبرشان متحمل گردیده بود، به او لقب «امام» دادند. پیام ها و سخنان امام (ره) در آن ایام شعله های انقلاب را فروزان تر و مردم را بیدارتر نمود. نظام که از روی آوردن همه جانبه مردم به رهبرشان خشمگین شده بود در اقدامی عجولانه، با چاپ مقاله ای توهین آمیز شخصیت حضرت امام (ره) را زیر سؤال برد.(4)

این اقدام تاوان سختی برای نظام به همراه داشت و به قیام بزرگی علیه حکومت جور انجامید.

سایت :حوزه نت

آیت الله محمدی ری شهری
در تاریح۱۳۸۷/۲/۶ در دیداری که همراه جمعی از دوستان در تهران با آقای سید حسن نصر الله ـ رهبر حزب الله لبنان ـ داشتیم، ایشان فرمود:

 
دو سه سال پیش از رحلت حضرت امام خمینی رحمه الله، شخصی به نام الحارس که از نیروهای استشهادی حزب الله بود، گفت: با اتومبیل شخصی از بیروت خارج می‌شدم. شخصی را با لباس و هیئت عربی دیدم که حدود شصت سال سن داشت. از او خوشم آمد و او را سوار کردم. در راه با روشن شدن ضبط صوت اتومبیل، صدای شعار مردی شنیده شد که می‌گفت: «حتی ظهور المهدی اِحفظ لنا الخمینی» (تا ظهور حضرت مهدی، خمینی را برای ما نگه دار) و در ادامۀ آن می‌گفتند: «اِحفظ لنا المنتظری خلیفه الخمینی» (منتظری را برای جانشینی خمینی حفظ کن).
آن شخص وقتی شعار نخست را شنید، گفت: شما تصور می‌کنید که پرچم جمهوری اسلامی به دست امام خمینی تحویل حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه می‌شود؛ ولی اشتباه می‌کنید…
در مورد شعار دوم هم گفت: منتظری خلیفۀ خمینی نخواهد شد؛ اما انقلاب ایران مشکلی پیدا نمی‌کند، به جای امام خمینی سیدی خواهد آمد.
همچنین اضافه کرد: شما فکر می‌کنید جنگ ادامه پیدا می‌کند و سپاه ایران برای فتح قدس به لبنان خواهد آمد؛ اما اشتباه می‌کنید. جنگ ایران و عراق پایان می‌یابد و میان سربازان آن‌ها گُل رد و بدل می‌شود.
وی افزود: سه جنگ میان حزب الله و اسرائیل پیش می‌آید که در دو جنگ حزب الله پیروز می‌شود؛ ولی در جنگ سوم، پیروزی حزب الله خیلی گسترده است!
او گفت: در عراق، حکومت اسلامی برپا نمی‌شود؛ ولی حکومتی روی کار می‌آید که گویا عراق، جزئی از ایران است… .
نگارندۀ این سطور از آقای نصرالله پرسید: شما در چه تاریخی این مطالب را از «الحارس» شنیدید؟ 
ایشان پاسخ داد: من دو سه سال پس از آن پیشگویی؛ ولی دیگران، همان موقع، این مطالب را از وی شنیده بودند.
وی افزود: به استثنای دو مورد، همۀ پیشگویی‌های وی تحقق یافته است.»

منبع:
خاطره های آموزنده، محمّد محمّدی ری شهری، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۱ ش، ص ۱۰۷ ـ ۱۰۸‌

⭕اين روزها نقشه هاي عجيبي براي ما کشيده اند که شخص امام را از ما بگيرند و در اين رابطه صرفاً به تئوري انقلاب اسلامي تأکيد مي کنند و نه سيره ي حضرت امام، تا بعداً هر طور خواستند امام را تفسير کنند که نمونه ي آن را در فتنه ي سال 88 ديديد که عده اي سنگ حضرت امام را به سينه مي زدند ولي نظام اسلامي را تا حدّ براندازي تهديد کردند.
⭕اگر شخص امام و سيره ي او را از ما بگيرند از آن اتحاد قدسي که به دنبال آن هستيم محروم مي شويم و نمي توانيم با افراد، هرچند از ياران انقلاب اسلامي بوده باشند، تفاهم کنيم.

⭕شما به نامه ي 77 نهج البلاغه نگاه کنيد که حضرت اميرالمؤمنين(ع) به ابن عباس مي فرمايند:

وقتي مي خواهي با خوارج بحث کني به قرآن و آيات آن استناد نکن بلکه به سيره ي رسول خدا(ص)که نمود تحقق قرآن است، استناد کن. مي فرمايند:

«لَا تُخَاصِمْهُمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّ الْقُرْآنَ حَمَّالٌ ذُو وُجُوهٍ تَقُولُ وَ يَقُولُونَ»

⭕با استناد به قرآن و آيات قرآن با آن ها محاجه و مباحثه نکن، زيرا قرآن وجوه مختلفي را تحمل مي کند و لذا تو يک چيز مي گويي و آن ها هم چيز ديگر مي گويند، تو يک آيه مي آوري، آن ها هم يک آيه مي آورند.

«وَ لَكِنْ حَاجِجْهُمْ بِالسُّنَّةِ فَإِنَّهُمْ لَنْ يَجِدُوا عَنْهَا مَحِيصاً» و لکن تو با سنت رسول خدا(ص)با آن ها محاجه کن که به عنوان حرکتي عيني نمي توانند از آن فرار کنند.

⭕يعني شخص رسول خدا(ص)را به عنوان نمونه ي کامل قرآني در ميان بياور. در همين راستا عرض مي کنم انقلاب اسلامي بدون سيره و شخصيت امام خميني(ره) عملاً انقلاب اسلامي منهاي انقلاب اسلامي است و اگر سيره ي حضرت امام - که رهبري بر آن تأکيد دارند- به حاشيه رود هرگز به آن «وحدت قدسي» که شديداً به آن نياز داريم نمي رسيم و تفاوت سليقه ها منجر به تخاصم بين افراد مي شود که اين نقطه ضعف اصلي ما است.

ولي وقتي متوجه بوديم که انسان هاي متعالي، تاريخِ متعالي را بنياد مي نهند و نَفَس هاي جان بخشِ آن ها است که مي تواند از گوش ها بگذرد و بر جان ها بنشيند و منادي رستگاري باشد، مي فهميم هرگز نمي توانيم از حضرت روح الله(ره) بگذريم زيرا خداوند او را در اين تاريخ براي جهت گيري ما به سوي نور تربيت کرده است.

❌منبع:عقل وادب ادامه انقلاب اسلامی دراین تاریخ

ادامه »