28- در عصري که هيچ ارزشي قد علم نکرد و هيچ معيار ثابتي در صحنه نبود و هيچ آرمان مقدسي خود را نمي‌نماياند، همه‌چيز يک رنگ، يک جور و هم‌تراز بود و کويرِ يکساني و يک‌نواختي، همه‌چيز را فرا گرفته بود، انقلاب اسلامي به عنوان پادزهر چنين شرايطي به ظهور آمد.

زيرا وقتي انسان از هر آرمانِ متعالي تهي باشد به راحتي بازيچه‌ي هر تجربه‌ي جدیدی مي‌گردد، چون هويّت ندارد و بي‌آن‌که وظيفه‌اي بشناسد طالب رفاه ‌مي‌شود؛ در اين شرايط انقلاب اسلامي به انساني ديگر نظر کرد و مجاهدان و سرداران، نمونه آن نوع انسان شدند و تاريخ ديگري شروع شد، تا انسان بي‌خصوصيتِ نيچه، يعني انسان اراده به قدرت، اَبَر انسان قلمداد نشود.

انسان‌هايي ظهور کردند که نه مجبور بودند راه بوداها را در پيش گيرند و نه مجبور بودند غرق در ابتذال شوند، ابتذالی که گذرگاهي است به سوی کفر و شکّ و خودکشي.

#استاد_طاهر_زاده
#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده