حضرت امام خمینی با قرآن انس بسیار داشت؛ در شبانه روز، به خصوص هنگام نماز شب، به تلاوت قرآن می پرداخت و در هر فرصتی که به دست می آورد، مشغول تلاوت قرآن می شد. هنگامی که در پاریس بود، وقتی خبرنگارها برای مصاحبه به محضرش می آمدند، معمولاً حدود ده دقیقه یا یک ربع برای آماده کردن دوربین هایشان معطل می شدند، امام در همین فرصت به تلاوت قرآن مشغول می شد؛ بعضی از حاضران می گفتند: خود را برای مصاحبه آماده کنید (یعنی فعلاً قرآن نخوانید). فرمود: آیا در این چند دقیقه وقتم ضایع شود؟

علاوه بر این، هر سال چند روز قبل از ماه رمضان، حضرت امام دستور می داد برای افرادی که مورد نظر مبارکش بود، چند بار قرآن قرائت شود.

حتی در روزهای آخر عمر که در بستر بیماری بود، دوربین مخفی لحظه های دشوار زندگی اش را ثبت کرد و همه دریافتند که در نیمه های شب، قرآن به دست داشت و مشغول تلاوت بود.

امام خمینی به عظمت قرآن توجه عمیق و مداوم داشت و به طور جدی مقید بود تا در ظاهر و باطن به قرآن احترام گذاشته شود. خاطره های زیر صحت این سخن را نشان می دهد:

1. شخصی چند قرآن به قطع کوچک (شامل چند سوره از قرآن) به خانه امام آورد تا امام آنها را تبرک کند و سپس به جبهه بفرستد.

امام که گمان می کرد، نبات یا چیز دیگری است، پرسید: داخل پاکت چیست؟

پاسخ دادند: قرآن های کوچک است که شامل چند سوره است؛ آورده اند تا برای جبهه تبرّک شود. امام ناگهان به طور بی سابقه ای برآشفت؛ مضطربانه دستش را عقب کشید و با لحنی تند و عتاب آمیز فرمود: من قرآن را تبرک کنم؟ این چه کارهایی است که می کنید؟!»

2 . امام به طور معمول در حسینیه جماران روی صندلی می نشست، ولی یک روز وقتی وارد حسینیه شد، با این که صندلی در جای خود بود، روی زمین نشست، زیرا آن روز نفرات ممتاز مسابقات قرآن آمده بودند و قرار بود در آن جلسه چند آیه از قرآن تلاوت شود.

3 . روزی امام طبق معمول روی صندلی نشسته بود که قرآنی آوردند و روی زمین گذاردند؛ امام وقتی متوجه شد، بی درنگ آن را برداشت، روی میزی که در کنارش بود، گذاشت و فرمود: قرآن را روی زمین نگذارید.

امام خمینی نیز با قرآن انس بسیار داشت. آیت الله توسلی از نزدیکان امام، در زمینه قرائت مداوم و روزانه قرآن به وسیله ایشان می گوید:

امام با همه اشتغالاتی که داشتند، به انجام مستحبات به ویژه خواندن قرآن، دعا و نماز اول وقت اهمیت می دادند. امام هر روز، سه تا پنج مرتبه قرآن می خواندند، در ماه مبارک رمضان، سه بار قرآن را ختم می کردند.

امام خمینی وصیت به تلاوت قرآن را از جمله وصایای رسول اکرم(ص) می دانستند و تصریح می کردند که فضل تلاوت و حفظ و حمل و تمسک و مداومت و تدبر در معانی و اسرار قرآن فراتر از فهم ماست.
ایشان با ذکر احادیثی در تشویق به تلاوت و انس با قرآن کریم، تشنگان حقیقت را به قرائت آیات الهی ترغیب می کنند. ایشان به نقل از امام صادق(ع) نقل می کنند:

«الْقُرْآنُ‏ عَهْدُ اللهِ‏ إِلَی‏ خَلْقِهِ‏ فَقَدْ یَنْبَغِی لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أنْ یَنْظُرَ فِی عَهْدِهِ وَأنْ یَقْرَأ مِنْهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ خَمْسِینَ آیَةً»قرآن عهد خداوند است به سوی بندگان، همانا سزاوار است که هر مرد مسلمانی در هر روز به آن عهد نظر کند و از آن پنجاه آیه قرائت کند.

همچنین از امام سجاد(ع) نقل کرده اند:

«آیَاتُ‏ الْقُرْآنِ‏ خَزَائِنُ‏ فَکُلّمَا فَتَحْتَ خِزَانَةً یَنْبَغِی لَکَ أنْ تَنْظُرَ مَا فِیهَا»فرمود حضرت سجّاد(ع)، که آیات قرآن خزانه‏هایی است، پس هر وقت گشوده شد خزینه‏ای، سزاوار است که نظر کنی در آن.

منبع: مراتب انس با قرآن در اندیشه امام خمینی(س)؛ ص 4.
سایت امام خمینی