سلام هايي که به تک تک اصحاب امام در زيارت ناحيه ي مقدسه مي کنيم، سلام به شخصيت های خاصي است که

اولاً: هنر اين را داشته اند که زمانه ي خود را بشناسند -که اين کار بسيار ظريفي است-

ثانياً: متوجه بوده اند که در ذيل امام حسين(ع) چه فتح تاريخي مهمی را مي توانند به وجود آورنند.

?بنده گاهي در درک موضوع دوم که عرض کردم اينقدر خودم را ناتوان مي بينم که به ياد اين روايت مي افتم که مي فرمايند:

?«يأتي القرآن يوم القيامة بکرا» روز قيامت قرآن مي آيد در حالي که دست نخورده است. يعني اين همه تفسير و تذکر هنوز، برای ورود به قرآن کافی نيست، هرچند هرکدام در جاي خود مفيد و لازم است. ولي قرآن داراي جايگاه رفيعي است که به راحتي دست بشر به آن نمي رسد.

?آدم حس مي کند اگر کسي کمي به جريان کربلا با تعمق نگاه کند و جوانب مختلف آن را بررسي نمايد، حيرت مي کند. حيرت از آن جهت که چگونه عده ا ي قليل توانستند بفهمند امام مي خواهند کار مهمي در تاريخ ايجاد کنند و آن ها مي توانند در آن کار شرکت نمايند. هنوز هم فکر نمي کنم اگر زير اين آسمان بخواهد کربلايي واقع بشود بيش از آن عده ي قليل به صحنه بيايند.

?کربلا چيز عجيبي بوده است. درست است وقتي يک مکتب الهي ظهور کند با موانعي روبه روست ولي بعد از مدتي ذهن ها را به خود جلب مي کند و عده ي زيادي به آن رجوع مي کنند و در همين رابطه قرآن مي فرمايد: «يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا» وقتي نصرت الهي و فتح و پيروزي فرا رسد، مردم به صورت گروه گروه داخل در دين الهي مي شوند.

?اما وقتي همين نهضت بخواهد از يکي از تنگناهايي که در پيش رو دارد بگذرد که مسلمانان در تاريخ خود با آن تنگناها سال های متمادی روبه رو بوده اند، دين داران کم خواهند بود، در حالي که ناگزير در مقابل اهدافي که آن دين در پيش رو دارد، تنگناهايي هست که آن مکتب بايد براي شکوفاشدن در نقطه ي آرماني خود، آن ها را يکي بعد از ديگري پشت سر بگذارد.

⭕منبع:جایگاه تاریخی حادثه ها وهنر اصحاب کربلا درفهم آن