اولین مورد از اسباب برکت در زندگی، این است که انسان از عواملی که بخش انسانی او را محدود می کنند و جلوی ارتباط عاشقانه او با خدا و اهل بیت علیهم السلام و فرشته را می گیرند، پرهیز کند. یعنی هر چیزی که حیات انسانی و حیات طیبه تو را به خطر می اندازد، از آن پرهیز کنی. اصطلاحا می گویند «تقوا» داشته باش. تقوا یعنی خویشتن داری از هر چیزی که مانع حیات طیبه تو می شود. مانع شادی و آرامش و مهربانی می شود.

از چنین چیزهایی باید پرهیز کنی. از هر چیزی که نمی گذارد تو یک زندگی صالح و خوب داشه باشی، باید پرهیز کنی. از هر چیزی که سهم تو را از خدا و اهل بیت علیهم السلام کم می کند و تو را از بهشتِ ارتباط با آنها محروم می کند پرهیز کن. تقوا یعنی انسان گناه نکند. در روایت داریم که تا وقتی که انسان دارد روی یک گناه پافشاری می کند، خداوند هیچ عملی را از او قبول نمی کند.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: به خدا قسم، خدا از هیچ کس عملی را قبول نمی کند که اصرار بر گناهی داشته باشد. پس اگر فلان کار گناه است، رویش نمان و برگرد و لجبازی نکن. چون بقیه اعمال خیر تو نابود می شود. تقوا چه مستمر و چه دفعی اش برای انسان خیر و برکت می آورد. قرآن در سوره اعراف آیه 96 می فرماید:«وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ = و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند، قطعا بركاتى از آسمان و زمین برایشان مى‏ گشودیم.»

اگر مردم ایمان داشته باشند و اهل تقوا باشند به آنها برکت می دهیم. ولی اگر بی تقوایی کنند، بلا و نکبت و بیماری سراغ آنها می آید. گناه، برکت عمر را از بین می برد.

استاد محمد شجاعی