«اسئل الله أن یرینا فیکم السرور و الفرج…»

می‌دانیم که قیمت هر انسان به نوع آرزوها، دغدغه‌ها، آرمان‌ها و اهداف اوست. نوع دغدغه‌های انسانی که به زیارت حضرت معصومه «سلام‌الله‌علیها» مشرف شده است نیز دقیقاً مطابق با مقامی است که خداوند برای ایشان وضع نموده است. مقام این بانوی گرانقدر، به قدری عظیم و والاست که به تنهایی قدرتِ شفاعتِ تمام اهل محشر را دارا می‌باشند.

دغدغه رسیدن به لحظه شادی اهل‌بیت که همان لحظه فرج آخرین ذخیره آنان است، دغدغه یک انسان حقیقی است.

اساساً دغدغه‌های این زیارت نامه، به قدری متعالی تنظیم شده‌اند که زائر را از سطوح پایین دنیایی به پروازهای بلند انسان می‌رسانند. زائران با چنین دغدغه‌هایی است که می‌توانند به گروه خانواده آسمانی خود پیوسته و شادیِ حقیقی خود را تنها در لحظه ظهور به انتظار بایستند. البته شرط اصلی چنین دغدغه‌هایی، صادق بودن در آنها می‌باشد. صدق در گفتار این زائران سبب می‌شود که حضرت معصومه «سلام‌الله علیها» نیز آنان را برای تحقق آرمانهایشان، یاری نموده و دعاهایشان را به مُهر «آمین» خود زینت دهند.

زائری که حرم حضرت معصومه را آشیانه آل محمد می‌داند، نه تنها به ارتباط حقیقی با ایشان در حرم نائل می‌شود، بلکه با تک تک 14 معصوم، ارتباطی عینی و شهودی برقرار نموده و به چهره به چهره به هر کدام از آنها سلام گفته و آنان را در آغوش می‌کشد. فراموش نکنیم که تک تک این سلام‌ها و بوسه‌ها، جذبِ نفس انسان شده و به آن هیبتی بسیار زیبا بخشند.

زیباترین و عالی‌ترین دعایی که انسان می‌تواند در حق معصومین روا دارد، همین فراز (اسئل الله أن یرینا فیکم السرور) درزیارتنامه است. اما شرط این دعای متعالی، صدق در دعا می‌باشد. صدق در این دعا، حقیقتاً انسان را در زمره محمد و آلش جمع خواهد کرد، چرا که این انسان با سبک زندگی اهل‌بیت زندگی نموده و دغدغه‌های این گروه در تمام رگهایش جریان دارد. او در بهشت نیز غصه‌دارِ تنهایی و آوارگیِ امام زمانش است و به یقین در زمان ظهورش در رکاب او، رجعت خواهد نمود، چرا که او تمام عمرش را به دغدغه یاری امامش سپری کرده بودند نه به امید بهشت

(فرازی از زیارتنامه حضرت معصومه سلام الله علیها)

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی