?یكي از زشت ترين آثار فرهنگ غرب آرزوخيزي هاي افراطي است. آنگاه که انسان تصور آرزوهاي دور و دراز کند و تمام عمر را جهت تحقق آن ها به پايان برساند، آيا ديگر مي تواند به عالم معنويت وصل شود؟

? كسي كه تمام افق روحش اين است كه کاري بكند كه نظر بقيه را جلب کند آيا مي تواند قلب خود را متوجه خدا کند؟ بعضي ها اعتراض دارند که چرا تلويزيون نيامده کارها و فعاليت هاي ما را نشان دهد، در حالي که وقتي روح تا اين حدّ نظرش به مردم بود ديگر ارتباطي با حقايق معنوي و روحاني برايش نمي ماند، اين فرد يا افراد از نور حقيقت بسيار دور مي شوند و جهنم به معني دور شدن از حقيقت است، و فرداي قيامت همين دورشدن از حقيقت، صورت آتش به خود مي گيرد.

?انسان ورزش مي كند تا بدنش سالم و قوي بماند يک مرتبه قوه واهمه جهت اين کار را تغيير مي دهد، به اين فکر مي رود که ورزش کنيم تا خود را بر بقيه بنمايانيم، اين جا ديگر جهت کار عوض شد و خيالات و جلب نظر بقيه به ميان آمد و انبوه دلهره ها روان اين بنده خدا را اشغال کرد که چکار کنم تا رقيب هاي من روي دست من نزنند.

?اصلاً ببينيد يک باره کار به كجا کشيده شد، موضوع از رياضت بدن و تقويت روح و جسم به خودنمايي و انبوه دلهره ها تبديل شد. چه اشكالي داشت كه اين فرد به حكم وظيفه ورزش مي كرد و لذا همان حدّي که ورزش مي کرد برايش پذيرفتني و شيرين بود. حالا اگر ورزش كند كه بر بقيه خود را بنماياند که ديگر ورزش نمي كند، جان مي كَنَد و لذا هرگز به نشاط مربوطه دست نمي يابد، بسيار پيش آمده که افراد قبل از مسابقه به جاي اين كه نشاط ورزش داشته باشند، دلهره شكست دارند و اين که نکند شرايط طوري باشد که نتوانند خود را بنمايانند، آن وقت يك ورزشكار به من نشان بدهيد كه همان طور که عرض کردم براي خودنمايي به ديگران، ورزش كرده باشد و در آخر از کار خود راضي باشد.

?عموماً اگر بنشيني پاي صحبت آن ها حرفشان اين است که نه آقا دولت از ورزش دفاع نمي كند، آقا ورزش در اين كشور هيچ جايگاهي ندارد، مردم قدر ورزش کاران را نمي دانند، اين آقا در واقع مي گويد چرا به من توجه نمي کنند و مرا مهم نمي دانند. يا شما يك هنرمندي را كه براي خودنمايي هنرنمايي مي كند به من نشان بدهيد كه راضي باشد. چون قصد اين ها در کارهايشان جلب نظر افراد و به سربردن با خيالاتي است که هرگز دست يافتني نيست و لذا احساس ناکامي مي کنند، اين ها در آرزوهايشان دارند مي سوزند و بسيار از حقيقت و نشاط دورند. حالا شما بياييد از امروز اين طوري ورزش كنيد كه بايد بدنم نيرومند و بانشاط باشد، ببينيد چقدر آن کار براي روان تان زيبا و با نشاط خواهد بود.

?اما وقتي بگويي ورزش مي كنم تا بقيه متوجه شوند بنده چه توانايي هايي دارم، هرکاري بكني يكي مي آيد بهترش را انجام مي دهد. پس هميشه دلهره داري، بعدش هم که پير مي شوي و ديگر نمي تواني آن كارها را انجام دهي غصّه مي خوري. اگر پاي خودنمايي و آرزوهاي دنيايي وسط آمد، هر كاري تلخ مي شود و لذا حضرت فرمودند تکيه بر آرزوها سرمايه ي احمقان است.

منبع:فرزندم اینچنین باید بود