⭕ شما مثل کسى هستید که از جو زمین خارج شده و به فضا رفته‌اید. آن‌جا هوا نیست و شما هم محتاج تنفسید. باید یک ذخیره‌ى هوایى با خودتان ببرید، تا بتوانید تنفس کنید. همین هم که حس کردید ذخیره‌ى هوا در حال ته کشیدن است، بلافاصله برگردید، خودتان را از لحاظ هوا تجهیز کنید و باز بروید.

⭕نه این‌که به شما بخواهم بگویم که من آن‌گونه نیستم. نخیر؛ بنده هم در این جهت، یا مثل شما هستم، یا مقدارى از شما هنوز عقبتر و پایین‌تر. ما هیچ کدام نباید به دیندارى و استقامت خودمان در این راه مغرور شویم و اطمینان پیدا کنیم و بگوییم: «من دیگر در این شرایط نمى‌لغزم.» خیر؛ اگر شما چنین بودید، نمى‌گفتند روزى پنج نوبت بگویید: «اهدنا الصراط المستقیم.» یک بار دعا مى‌کردید و تمام مى‌شد و مى‌رفت.

⭕این‌که به شما مى‌گویند هر روز ده مرتبه - پنج نوبت و هر نوبت دوبار - حداقل، باید بگویید «اهدنا الصراط المستقیم»، به خاطر این است که همه‌ى ما احتیاج داریم دائم متذکر باشیم که راه راستى وجود دارد - که البته همان راه عبودیت الهى، راه بندگى خدا و جدا شدن از بندگى نفس و بندگى هر که غیر خداست - و ممکن است ما از آن راه منحرف شویم و از خدا متضرعانه مى‌خواهیم که «خدایا! ما را در این راه نگه‌دار. ما را به این راه هدایت کن. این راه را به ما نشان بده.»

⭕دائم بر سر دوراهى هستیم؛ دائم. حرف مى‌زنیم، جلومان دوراهى است. سکوت مى‌کنیم، جلومان دو راهى است. مرخصى مى‌آییم، دوراهیها همین‌طور پى‌درپى، جلو ما هستند. در محیط کار هستیم، همین‌طور. سختى پیش مى‌آید، همین‌طور. روابط سرد مى‌شود، همین‌طور. روابط خیلى گرم و پرجوش مى‌شود، همین‌طور. دائم بر سر دو راهى هستیم. در این دوراهیها، باید از طرف خداى متعال هدایت شویم؛ زیرا ممکن است بلغزیم. این امکان لغزش را، هرگز فراموش نکنید و براى آن‌که این امکان را هر چه ضعیفتر کنید،

❌خودتان را تجهیز نمایید.

❌از لغزشگاهها اجتناب کنید.

⛔جاهایى هست که انسان پایش مى‌لغزد: «چوگل بسیار شد، پیلان بلغزند»؛ آدمها که جاى خود دارند. جاهایى لغزشگاه است. به آن‌جاها نزدیک نشوید. لغزشگاهها انواعى دارد. هر کس نقطه ضعفى دارد. یکى نقطه ضعفش پول است؛ یکى نقطه ضعفش رودربایستى و رفاقت است؛ یکى نقطه ضعفش احترام کردن است؛ یکى نقطه‌ى ضعفش زن است؛ یکى نقطه ضعفش سورچرانى و شکم‌چرانى است. هر کس نقطه ضعفى دارد.

⛔آدم خودش نقطه ضعف خودش را خوب مى‌فهمد.

❌به آن نزدیک نشوید.

⛔اگر نزدیک شدید، براى خودتان خطر درست کرده‌اید.

علاوه‌بر نزدیک نشدن به نقطه ضعفها، باید?

❌در تقویت معنوى خودتان کوشا باشید.

⛔اول قدمش این است که همین نمازى را که در شبانه روز پنج نوبت مى‌خوانید، با توجه بخوانید. اگر ترجمه‌ى نماز را بلدید، سعى کنید در حال نماز تمرکز پیدا کنید.

?بیانات امام خامنه ای  در جمع مسؤولان وزارت امور خارجه و سفرا و کارداران جمهورى اسلامى ایران1371/5/19

☑️توصیه‌ی امام خامنه ای به دولت:

با مردم، مستقیم حرف بزنید

?هفته دولت مناسبتی است برای یادآوری و مرور خدمات یکساله اعضای دولت؛ جمع بندی عملکردها و نقد نقاط ضعف و نقاط قوت.
?هم دستاوردها را بگویید، هم تنگناها را بگویید، هم آنچه را که توانستید انجام بدهید را بگویید، هم آنچه را که باید انجام میدادید و انجام نشده را بگویید.
?با مردم مستقیم حرف بزنید تا آنجایی که ممکن است؛ این روزها محدودیت هست لکن از طریق تلویزیون و با تماسهای رو در رو با مردم برای آنها توضیح بدهید. ۹۹/۶/۲

?اما در #اخلاق_دینی، همه زندگی دنیا، مقدمه حساب می‌شود، نتایجی که از رفتارها و کسب ملکات فاضله، ملکات اخلاقی حاصل می‌شود، توجه اصلی به مابعد دنیا است.

? اگر راجع به منافع دنیوی صحبت می‌شود، تطفلا هست و الا اصالتا ارزش‌های اخلاقی از دیدگاه دین ارزش‌هایی است که نتیجه‌اش در عالم ابدی برای انسان حاصل می‌شود.

?علامه مصباح یزدی / جلسه دوم درس اخلاق ماه مبارک رمضان1398/2/19

یک روز، نامه ای از «علامه سمنانی »آوردند که ایشان مردی بسیار بافضل بود.ایشان مرقوم فرموده بودند: من دلم می خواهد شمارا ببینم ولی نمی توانم به تهران بیایم.اگر برای شما امکان پذیر است، به سمنان بیایید.ما هم با ۲ تا از دوستان، سوار قطار شدیم و به سمنان رفتیم. وقتی به ایستگاه راه آهن سمنان رسیدیم، دیدیم جمعیت زیادی آمده است.جمعیت موج می زد. پیاده شدیم که به منزل آقای علامه(سمنانی) برویم. همان موقعی که ما خواستیم پیاده شویم یک آقای روحانی دیگری از قطار پیاده شد. ایشان شکل و هیکل جالبی داشت. مردم ریختند به طرف او وگفتند: برای سلامتی علامه محمد تقی جعفری صلوات بفرستید.

من(جعفری)معطل برای درشکه،مردم ریختندسر«بدلم»

به رفقا گفتم: خوب شد، رسیده بود بلایی ولی به خیر گذشت. جمعیت ریختند(سربدلم) و خیلی شلوغ شد. آنجا درشکه و وسایل نقلیه بود.

به هرکه گفتیم مارا به خانه علامه(سمنانی) ببرید، گفتند: نه خیر( مافقط مهمان های آقای علامه را می خواهیم ببریم)

هر کاری کردیم کسی سوارمان نکرد.آن موقع، کرایه ماشین یا درشکه فرض کنید یک تومان بود. این دوستم گفت: ده تومان می دهم مارا به منزل آقای علامه ببر. درشکه چی با یک اکراهی گفت: حالا سوار شوید. سوارشدیم و راه افتادیم. وقتی وارد خیابانها شدیم دیدیم خود مرحوم علامه هم پیاده و عصا به دست آمده بود.ایشان آن موقع هشتاد سال داشت. به درشکه چی گفتم: علامه ایشان است؟ گفت: بله.گفتم:پس همین جا نگه دار. پیاده شدیم و سلام کردیم. گفت:پس مردم کجا هستند؟گفتم: کدام مردم؟ گفت: من فرستاده بودم به پیشوازشما.گفتم:الان می آیند.او خیلی باهوش بود.گفت: اینها حتما عوضی گرفته اند. تقصیر قیافه خودتان است.این چه قیافه ای است؟ یک مقدار خودت و لباس هایت را جمع و جور کن.  به هر حال، آن آقا که مردم او را عوضی گرفته بودند، یک مقدار می ایستد.بعد مردم می گویند: خوب آقا بفرمایید. می گوید:کجا؟ می گویند: مگر شما جعفری نیستید؟ آقای علامه منتظرند. می گوید: کدام جعفری؟ کدام علامه؟ مردم مثل لشکر متفرق برمی گردند.

منبع: خاطرات علامه محمدتقی جعفری رحمت الله علیه

فِنا، با کسر (ف) يعني ساحت و بارگاه. سلام بر تو و روح‌هايی که در ساحت مقام تو فرود آمدند و پناه گرفتند.

در اين فراز از زيارت، توجهِ جان را علاوه بر امام حسين(ع)، متوجه روح‌هايی مي‌کنی که در کنار وجود مقدّس آن حضرت جان‌فشاني‌ها کردند.

روح‌هايی که در عين امکانِ عبور از کنار امام حسين(ع)، به جهت معرفتی که به امام داشتند و در عين علم به مرگی که با همراهی امام برايشان حتمي بود، کنار امام ايستادند و آنچه بايد بکنند، کردند و در مولايشان ذوب شدند و در پناه حسين(ع) حسينی گشتند.

سلام بر آن روح‌ها مي‌کنی تا همسنخ آن‌ها شوی، چون آن‌ها نشان دادند که اين راه همچنان گشوده است تا آنجا که زائر در کنار سلام بر حضرت اباعبدالله (ص) بر آن‌ها نيز «سلام» مي‌کند.

اين روح‌ها آنقدر بزرگ هستند که وقتی انسان مي‌خواهد به سوی عالم معنويات سير کند بايد از آن‌ها مدد بگيرد، اَعم از آن که آن روح‌ها حضرت ابوالفضل(ع) و علي اکبر(ع)وو علي اصغر(ع) باشند يا مسلم ‌بن‌اوسجه و زهير بن‌قين. مي‌گوئي:
(عَلَيْكُمْ مِنِّي جَمِيعا سَلامُ اللَّهِ أَبَدا مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ)
بر شما اي روح‌های بزرگ، بر همگی شما من سلام خدا را مي‌فرستم. سلام خدا بر شما تا من هستم و تا روزگار پا برجاست، يعنی آنچه از سلام خدا در ملکوت براي اباعبدالله(ع) هست، براي همه‌ی اصحاب و عاشقان آن حضرت از طرف خدا ارزانی باد.

وقتی انسان مزه‌ی ارتباط با روح اولياء الهی را چشيد، مي‌گويد: سلام خدا از طرف من تا زنده هستم بر شما باد.

از اين طريق يک نوع سير و سلوک به سوی مقام اباعبدالله(ص) و اصحاب کربلا را در همه‌ی زندگي پيشه‌ی خود مي‌کند. اظهار مي‌دارد حالِ من چنين است که مسير تسليم بر شما در من استمرار دارد و به وسيله‌ی آن همواره روحم را تغذيه مي‌کنم. و به واقع با سلام بر حسين(ص) که به خودی خود يک نحوه زيارت و ملاقات است، روح تغذيه مي‌شود و از نور ولايت آن حضرت بهره‌مند مي‌گردد.

به خصوص که قلب او آماده مي‌شود که سلام خدا را برآن حضرت و ياران او ابلاغ نمايد، آن هم سلامی ابدی و بيرون از محدوده‌ی زمان، تا همواره خود را در جوار حضرت نگه‌دارد.

كتاب زيارت عاشورا
استاد اصغر طاهر زاده