بی حجابی اکثر زنان، نشانه ی این است که در این بخش تغذیه نشده اند.
علتش هم ممکن است یا بخاطر محیط خانوادگی و یا بخاطر عوامل دیگر باشد.

از کسی که بخش «فوق عقلانی»‌اش تغذیه نشده، چه توقعی می‌شود داشت؟

مثل اینکه شما از یک کودک 5 ساله توقع داشته باشی که وزنه 50 کیلویی را بلند کند. این کودک به اندازه کافی تغذیه نشده و رشد نکرده و نمی‌تواند وزنه 50 کیلویی را بلند کند. غذایش کم بوده و باید به او غذا بدهید تا به این توانایی برسد. پس مدام نگویید، چرا دخترم اینطوری شده؟ چرا زنم اینطوری است؟ چرا خواهرم بی ­دینی و بی­ حجابی می‌کند؟ این بنده خدا غذایش کم است. بنابراین، نباید این گونه افراد را تحقیر بکنیم و کوچک بشماریم. البته اینها مرتکب گناه شده اند، اما ما نباید فکر کنیم، ما که آن گناه بی حجابی را انجام نمی‌دهیم، پس از آنها بهتر هستیم. خیر اینطور نیست. ممکن است یک نفر در حجاب ضعیف باشد، ولی فحشای باطنی نداشته باشد. اما زنانی باشند که خیلی هم محجبه باشند، اما در یک فحشای باطنی مثلاً در تکبر قوی باشند.

استاد محمدشجاعی/مباحث قلب/سایت منتظران منجی

❌شايد سيزدهم محرم بود كه خبر شهادت امام حسين (ع) به مدينه رسيد، امويان تمام خانه هاي بني هاشم را در مدينه خراب كردند. يعني ديگر بني هاشم بايد از صحنه تاريخ پاك شود.

❌ «جابربن عبدالله انصاري» به همراه «عطيّه» بدون آن كه مرعوب جوّ پليسي نظام يزيدي شوند، به سوي كربلا حركت مي كنند تا ثابت كنند كه روح ايماني و وفاداري به امام حسين(ع) جوّ پليسي را به چيزي نمي گيرد و شامل مرور زمان هم نمي شود، چيزي كه يزيديان نمي فهميدند.

❌ وفاداري به امام و دين، تجددّ و روشنفكري هم برنمي دارد، هميشه بايد حق براي قلب مؤمن حيّ و حاضر باشد. اين است كه جابر، سنّت اربعين را به توصيه معصوم، پايه گذاري كرد و براي هميشه فرهنگ كربلا با سنّت اربعين جهان را تغذيه خواهد كرد، و عهد حسيني بر خلاف جوّ پليسي و رعب و وحشت، جاي خود را باز مي كند و راه خود را ادامه مي دهد.
دشمنان اين همه تلاش كردند تا همين وفاداري به امام از بين برود، وگرنه كشتن امام به وسيله آن همه لشكر كه عمرسعد جمع كرده بود، هنر نيست. آن ها مي خواستند اين وفاداري كه جابر و امثال او نشان دادند براي هميشه نابود شود، وفاداري عاشقانه اي كه كربلاييان را سمبل دين مي كند.

❌در واقع عهد حسيني با اربعين حفظ شد و امروز هم من و شما سنّت اربعين را تكرار مي كنيم، يعني اي حسين، شما هميشه حق هستيد و ما بنا داريم ارتباطمان را با حق يگانه كنيم و وفاداري به حق را هيچ گاه از دست ندهيم، و مرور زمان و غوغاي زمانه و تبليغات يزيدي نمي تواند ارتباط ما را با شما قطع كند.
❌هر سال اربعين گرفتن آن گونه كه امام صادق (ع) در زيارت اربعين به ما آموختند و با حسين (ع) حرف زدن، چيزي گرانقدر و ارتباط بزرگي است.
در اين زيارت، ارتباط با امام را اين گونه شروع مي كنيم:
﴿ اَلسَّلامُ عَلي وَلِيّ الله وَ حَبيبِه﴾
سلام بر وليّ خدا و حبيب خدا!
❌اين سلام يعني ظهور ارادت به امام، يعني هنوز حسين بن علي (ع)، زنده و حبيب و وليّ خداست، نه يزيد و يزيديان؛ و هنوز دل ما به وليّ و حبيب خدا نظر دارد و تبليغات يزيدي در طول تاريخ نتوانسته است ما را طعمة خود كند. شما ديده ايد آدم هايي را كه با يك مسئلة كوچك تمام تعهداتشان را نسبت به انقلاب و اسلام و امام و ارزش ها از دست مي دهند، چون اين ها شيعه واقعي نيستند و با شدّت گرفتن جوّ تبليغاتي زمانه و غوغاهاي دشمن، تمام ارتباط قبلي خود را با اسلام وانقلاب از دست مي دهند، چون به حقيقت وفادار نيستند و اسير جوّ زمانه هستند.

❌آدم هاي بي اصول با هر بادي به لرزه درمي آيند، چون كه از نظر معرفتي قوي نيستند و ريشة محكم ندارند. ريشة انسانِ مؤمن، وصل به حق است؛ لذا غوغاي زمانه نمي تواند او را به لرزه درآورد و بربايد. مثلاً در زمان رضاخان كه او دستور داده بود زنان بايد چادرها را از سرشان بردارند، كساني كه اربعين را نمي شناختند، سريعاً چادرشان را از سربرداشتند و به اسم مقتضيات زمانه رنگ اصيل خود را از كف دادند، و رنگ ضد انساني حكومت غيرالهي رضاخان را پذيرفتند، ولي فرهنگ اربعين چيز ديگري به ما مي آموزد و آن عبارت است از پايدار ماندن به عهد الهي خود و اين با اعلام ارادت به امام معصوم (ع) محقّق مي شود لذا مي گوييم:
﴿ اَلسَّلامُ عَلي خَليلِ الله وَ نَجيبِه﴾
سلام بر خليل و نجيب خدا!

⛔منبع: کتاب کربلا مبارزه باپوچی ها

اين كه امام معصوم (ع) فرموده است:

«زيارت اربعين، يكي از نشانه هاي ايمان است» يعني اربعين ادامة عهد مؤمن است با حسين (ع) كه تجسّم اسلام است و قطب دل هر انساني كه مي خواهد دلي فعّال و زنده داشته باشد، هر چند حاكمان ستمگر تلاش كنند كه اين عهد و وفاداري و ميثاق با امام را، از بين ببرند. چراكه مؤمن در عالمي از ايمان و حالي از معنويت به سر مي برد كه هيچ شرايطي نمي تواند آن حال را از او بگيرد و در واقع اربعين و زيارت اربعين استحكام آن حال ايماني است. آن كس به حسين (ع) پس از شهادتش پشت مي كند كه آن حال ايماني را نشناسد.
اين يك قاعده است كه هميشه ستمگران وقتي حق و حقيقت اسلام و دين را تحمل نكردند، سعي مي كنند مظاهر اصلي دين را محو و نابود كنند. سعي مي كنند با تبليغات و غوغاسالاري و كشتار و تهمت زدن، حق را از صحنة جامعه و خاطره ها پاك كنند. و اين شيعه اربعين شناس است كه تحت تأثير اين غوغاسالاري ها قرار نمي گيرد. اين كه شخصيت جابربن عبدالله انصاري براي ما بسيار ارزشمند است و با توجّه به او سنّت اربعين را عزيز مي داريم به جهت كار بزرگي است كه او كرده است. هميشه شيعيان از بركات اربعين بهره مند شده اند.
شما فراموش نكنيد كه پس از واقعه عاشورا در كنار آن تبليغاتي كه امام (ع) را به عنوان يك خارجي معرفي كردند، چنان جوّ ارعابي در كشور حاكم نمودند كه كسي جرأت ياد آوري حسين (ع) را نداشته باشد و از اين طريق براي هميشه سنّت حسين (ع) و سنّت محمّد(ص) از صحنه خاطره ها و سينه ها محو شود و يزيديان به راحتي بتوانند خود را تبليغ كنند، و حالا معلوم مي شود در چنين شرايطي، احياء اربعين حسين (ع) چقدر كارساز بوده، در واقع با اربعين همة طمع دشمن خنثي و بي نتيجه شد.

منبع: کربلا مبارزه باپوچی ها

اربعين، سنّت شيعيان بيداردلي است كه گذشت زمان، وفاداري آن ها را نسبت به امام حسين (ع) از بين نمي برد.
لذا كسي كه به حق، مؤمن است، نمي تواند به حقيقتِ مجسّم، يعني اباعبدالله (ع) مؤمن نباشد و كسي كه همواره به ياد حق است، همواره به ياد حقيقت مجسّم است، هر چند غوغاي زمان چيزي غير از حق را بخواهد
غوغاي زمان و تبليغات يزيدي تلاش كرد كه اباعبدالله(ع) را از صحنة ذهن ها و خاطره ها پاك كند و آن همه تهمت ها و تلاش هاي سوء براي اين بود كه ذهن ها از ياد اباعبدالله(ع) پاك شود.

ولي اربعين كه از نشانه هاي مؤمن شمرده مي شود، نشان داد كه در زير اين آسمان كساني هستند كه غوغاي زمانه نمي تواند آن ها را از وفاداري به حقيقت مجسم يعني امام معصوم، غافل كند، و سنّت اربعين سنّت انسان هايي است كه اسير حكومت يزيدي نشدند و تحت تأثير تبليغات نظام كفر از تعهّدي كه با حق داشتند دست نكشيدند.

❌منبع: کربلا مبارزه باپوچی ها

اهل سلوك مي فرمايند:
يك هجرت «وسطي» داريم و يك هجرت «كبري»،
هجرت وسطي آن است كه ما اخلاقمان را عوض كنيم و از صفات رذيله به سوي صفات فاضله هجرت نماييم، و در نتيجة اين هجرت انسان ديگر جهنمي نخواهد بود، چون از صفات جهنميان فاصله مي گيرد،
ولي در هجرت كبري نه تنها اخلاق عوض مي گردد، بلکه منظرمان نيز عوض مي شود و لذا نه تنها جهنمي نخواهيم بود بلكه جهنم را هم مي بينيم. خداوند در همين رابطه مي فرمايد: «كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ. لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ»
نه چنين است كه خود را گرفتار كثرات كنيد، اگر به علم اليقين برسيد، جهنم را مي بينيد و علم به جهنم از حالت مفهومي به حالت عيني و شهودي در مي آيد. ما براي ارتباط با حقايق عالم، علم يقيني مي خواهيم، تا از طريق نور علم اليقين به سوي عين اليقين سير كنيم.

قرآن مي فرمايد: شما بايد نسبت به حقايق عالم و از جمله معاد و بهشت و جهنم علمِ يقيني داشته باشيد. يعني
اولاً: علم شما علم به حقايق باشد و نه علم به موضوعات واهي و اعتباري

ثانياً: آن علم، علمي باشدكه موجب ارتباط با حقايق گردد و به عبارت ديگر موجب ايجاد عين اليقين باشد كه آن عبارت است از اتحاد وجودي با حقايق عالم.

لذا بعد از آن كه فرمود: «كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ. لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ» اگر علم یقین داشته باشید جهنم را می بینید در ادامه مي فرمايد: «ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ»

سپس حتماً آن جهنم را به عين اليقين مي بينيد، در اين حالت نه تنها آتش جهنم را به عین الیقین مي بينيد بلكه انجام هر گناهي موجب مي شود كه خود را در آتش جهنم حس كنيد، يک وقت انسان مي بينيد که گناه كردن چقدر بد است، ولي يک وقت آتش انجام گناه را حس مي کند، که اين حالت يک مرتبه بالاتر از «علم اليقين» است

منبع: کتاب آنگاه که فعالیت های فرهنگی پوچ می شود