?حال اگر سمت و سوی فعالیت هایمان از سطح به عمق، و از ظاهر به باطن نبود، و فقط در حدّ ظاهرِ دینی اش متوقف شد و جنبه‌های باطنی آن از صحنه قلب ما بیرون رفت و مورد غفلت قرار گرفت، فعالیت‌های ما شبه قدسی می‌شود.

? در چنین شرایطی بعضی‌ها می‌گویند چه
اشکالی دارد که جمهوری اسلامی دارای عنوان اسلامی باشد، نمازمان را هم بخوانیم، ولی یک ژاپن بشویم. باور نمی کنند که دیگر دست آن‌ها نیست و اگر آن زندگی را با آن آرزوها و تمنیات دنبال کردند، نتیجه اش هم آن می‌شود که باید بشود، و آن درست چیزی است که بنا بود ما از آن فرار کنیم.

? نمی شود که ما زندگی به روش و تمنیات ژاپنی‌ها را بگیریم ولی نتیجه ای را که ما می‌خواهیم ایجاد شود، شما که ایجاد کننده نظام عالم نیستید، شما فقط می‌توانید با سنن و واقعیت‌های باطنی عالم ارتباط برقرار کنید.

? اگر با این واقعیت ارتباط برقرار کردید حتماً نتیجه اش مطابق خودش خواهد بود و اگر با واقعیتی دیگر مرتبط شدید با نتیجة مخصوص به آن روبه رو می‌شوید. فهم این قاعده خودش یک فهم زیبایی است که بدانیم عالم نظام مند است و هر چیزی از هر چیزی صادر نمی شود و قضا و قدرِ حکیمانه ای در عالم حاکم است.

منبع:برشی از کتاب آنگاه که فعالیت فرهنگی پوچ میشود
#استادطاهرزاده

آفات تغییر فضای قدسی

?امام خمینی«رحمة الله علیه» در زمان شاه فرمودند: شما روزی یک ساعت رادیو را به ما بدهید، هزینه اش را هم خودمان می‌دهیم تا ببینید ما چه کار می‌کنیم. برای ما ممکن است سوال شود، حالا که ۲۴ ساعت رادیو در اختیار ماست چرا آن نتیجه مطلوب حاصل نمی شود؟

? فراموش نفرمائیدکه امام خمینی«رحمة الله علیه» در چه فضایی می‌خواستند کار را به دست بگیرند، مسلم در آن فضای قدسی که آن زمان امکان ایجادش بود با یک ساعت در روز نتایج بسیار زیادی به دست می‌آمد. بعداً مدرنیته بلایی بر سرذهن‌ها و فکرها آوردکه دیگر سخنان دینی متذکر عالم قدس نیست، بلکه بیشتر حرکاتی است شبه قدسی، بدین معنی که ظاهرش دینی است ولی روح معنوی ندارد.

? و جا دارد در نظام جمهوری اسلامی سخت مواظب باشیم گرفتار روح دنیای مدرن نشویم که همه چیز را در حدّ پدیده‌های مادی و مرده می‌بیند و باید همه چیزِ عالم مادة مورد مصرف هوس‌های بشری قرار گیرد، در چنین فرهنگی تحت عنوان «اومانیسم» انسان محور همه چیز است و نه خدا، و آن هم نه انسانی که خلیفه خدا است

?بلکه انسانی که در پایین ترین درجه از میل‌ها و هوس هایش متوقف شده است و لذا در چنین فرهنگی راه آسمان بر روی بشر بسته می‌شود و اگر هم جسته و گریخته آداب دینی را انجام می‌دهد، آن‌ها را به قالب‌های بی روحی تبدیل کرده که جنبه‌های قدسی آن به شدت فرو کاسته شده است و لذا نتیجه مورد نظر به دست نمی آید.

#آنگاه که فعالیت فرهنگی پوچ میشود
#استادطاهرزاده

?علم حصولی و حجاب حقیقت
آن نوع از فعالیت‌های فرهنگی که اندیشه‌ها را نسبت به عالم قدس در حدّ علم حصولی متوقف می‌کند، نتیجه ای جز بی وفاییِ نسل جوان به عالم معنا در پی ندارد.

?از ۲۰ سال نسلی که باید از طریق ارتباط با عالم غیب و ارتباط با کمال مطلق شدیداً احساس حیات و بقا و دارایی بکند، احساس خلأ و بی محتوایی می‌کند و سخت اعتراض دارد، چرا؟

?علت سرخوردگی و بی علاقگی نسل جوان به فعالیت‌های فرهنگیِ رسمی به این جهت است که در جان و روح خود به حقیقتی وصل نشده و در پرتو فعالیت‌های فرهنگی، حیات معنوی قابل قبولی به دست نیاورده است.

منبع :برشی ازکتاب آنگاه که فعالیت فرهنگی پوچ میشود
#استادطاهرزاده

?باید طوری دین داری کرد که این نور الهی در قلب و جان ما تجلی کند و راه تجلی این نور رفع حجابی است که بین ما و پروردگار هست و اگر فعالیت‌های فرهنگی و عبادی ما به قصد رفع این حجاب بود، این حجاب رفع می‌شود ولی اگر مقصد چیز دیگری بود مسلم به چنین نوری دست نمی یابیم.

? وقتی یک جوان بعد از دینداریِ معمولی چیزی به دست نیاورد، تبدیل به یک انسان معترض می‌شود، انسان معترض انسانی است که اصلاً کاری ندارد که شما چه می‌گویید، آیا حرف شما منطقی است یا نه، همین که می‌بیند به وضعیت مطلوبی نرسیده است، به همه آن حرف‌ها پشت پا می‌زند.

? تا حالا به این امید نماز می‌خواند، کتاب می‌خواند و به جلسات مذهبی می‌رفت که قلب و جان او، راهی به سوی عالم نور پیدا کند. حال اگر این قلب بعد از مدتی تغییر می‌کرد و حقایقی برایش روشن می‌شد، دین داری را با جدیت بیشتر ادامه می‌داد و آرام آرام نماز خواندنش عمیق تر می‌گشت.

? اصلاً قلبش به او اجازه نمی داد آن راه را ترک کند، چون از آن بهره‌ها برده و راه ارتباط با عالم غیب را پیدا کرده است و می‌داند
که باید عبادتش و کلیه فعالیت‌های فرهنگی اش برای رفع حجابی باشد که بین او و خدا هست و تلاش می‌کند هر چه بیشتر این حجاب را نازک و ضعیف کند.

برشی از کتاب آنگاه که فعالیت فرهنگی پوچ میشود
#استادطاهرزاده

? یکی از موضوعاتی که در قرآن مجید، به آن عنایت زیاد شده است و در فقه اسلامی جای مخصوص دارد، #مسئله_هجرت است. هجرت در نظر اغلب ما صرفاً یک #حادثه_تاریخی است که در #صدر_اسلام صورت گرفته است؛

?همان هجرتی که #رسول_خدا صلی الله علیه و آله با اصحابش #از_مکه_به_مدینه هجرت کردند و #مبدأ_تاریخ_هجری شد و البته این، حادثه بزرگی در تاریخ اسلام است و #ارزش_تاریخی فوق‌العاده‌ای دارد،

?ولی آیا هجرت #صرفاً_یک_حادثه_تاریخی است و این‌همه که در قرآن از هجرت یاد شده‌است و مهاجرین در ردیف مجاهدین ذکر می‌شوند و مهاجرت پایه به پایه مجاهدت؛ ( اَلَّذینَ آمَنوا و هاجَروا و جاهَدوا )، آیا همه اینها ناظر به یک واقعه خاص است؛ حادثه‌ای مربوط به گذشته، و دیگر امروز و بطور کلی بعد از آن دوره، هجرت در اسلام معنی و مفهوم ندارد؟

?و یا #هجرت هم مانند خود ایمان و مانند جهاد است، ( اَلَّذینَ آمَنوا و هاجَروا و جاهَدوا )، و همان‌طوری که ایمان و جهاد، اختصاص به صدر اسلام ندارند، هجرت هم اختصاص به صدر اسلام ندارد؛ هجرتی که در صدر اسلام صورت گرفت، مانند جهادهای صدر اسلام است که #مصداقی از یک #حکم_در_اسلام است. این خودش سوالی است….

#کتاب_آزادی_انسان_صفحه124
#هجرت_پیامبر
#بینش_مطهر