پرسش:
عسکری درست است یا عسگری؟ عده ای میگویند امام زمان(عجل الله فرجه) وجود ندارد بخاطر اینکه عسگر در زبان عرب، یعنی عقیم و بی دانه، آیا این مطلب درست است؟

پاسخ:

اولاً بی شک این قبیل شبهات، محصول فکر بیمار وهابیت خبیث و دیگر دشمنان و مخالفان مکتب اهل بیت (علیهم السلام) است که برای تضعیف اعتقادات تشیع و پیروان اهل بیت تدارک دیده می شود، فلذا بر شیعیان واجب است سطح آگاهی خود را در باره معارف حقه اهل بیت افزایش دهند.

یکی از مواردی که مورد استفاده مخالفان قرار می گیرد از طریق تشابه واژه ها است، از اینرو شناخت و بکار بردن صحیح واژه‌ها و اسامی ضرورتی است که اگر مورد سهل‌انگاری و بی‌توجهی قرار بگیرد به اشتباهات بزرگی منجر می‌شود. از جمله اشتباهاتی که بطور مداوم با آن مواجه هستیم بیان و یا نگارش واژه «عسگری» به جای «عسکری» است

بنابراین، به غلط، اولاً «عسگری» را به معنای عقیم و بی دانه تعریف می کنند. در حالیکه چنین تعریفی اساساً نادرست و ساختگی است و صرفاً از یک قیاس ظاهری صورت گرفته، بعبارتی از آنجاییکه انگور عسکری بی دانه است این معنا را برای واژه «عسگری» نتیجه گیری کرده اند! و حال آنکه بعید نیست علت نام‌گذاری‌ انگور عسکری یا عسگری به این نام، به این جهت باشد که اولین فردی که آن‌ را کاشت و ترویج کرد نامش عسکری بوده و یا ابتدا از منطقه، روستا و شهری که عسکری نامیده می‌شده رواج یافته است.

متأسفانه از قدیم بدلیل بی دقتی و بی توجهی برخی، همین اشتباه، در نگارشهای فارسی بعضی کتب ادعیه و زیارات وارد شده و بجای بکاربردن واژه صحیح (عسکری) به اشتباه نگاشته اند (عسگری)! و همین قبیل اشتباهات، موجب شده تا به مرور در زبان مردم عام نیز تکرار شود، البته بعید هم نیست تکرار این اشتباه، به این خاطر باشد که در زبان فارسی حرف (ک و گ) به هم نزدیک هستند لذا این دو را گاهی جابجا استعمال میکنند. و یا چون در زبان محاوره ای فارسی، واژه «عسگری» روان تر از «عسکری» تلفظ می شود، مردم به این اشتباه عادت کرده اند. البته ناگفته نماند در ایران، عموم مردم به معنی دقیق واژه عسکری یا عسگری واقف نیستند و به کار بردن این کلمه تصدیق معنی ساختگی آن، یعنی عقیم و بی فرزند را نمی کند.

ثانیاً اصولا در زبان عربی حرف «گاف» وجود ندارد.

فلذا شما در هیچ یک از ادعیه و زیاراتی که نامی از امام حسن عسکری (علیه السلام) برده شده، نمی توانید واژه غلط (عسگری) را بیابید.(مگر در برخی ترجمه ها و نگارشهای ضعیف فارسی) بعنوان نمونه در فرازهای پایانی دعای توسل می خوانیم: يا أَبا مُحَمَّدٍ، يا حَسَنَ بْنَ عَلِي، أَيُّهَا الزَّكِىُّ الْعَسْكَرِىُّ، يَابْنَ رَسُولِ اللّهِ، يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ، يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا، … بعلاوه، اگر بنا بود این واژه بصورت ساختگی و غیرواقعی آن با حرف (گاف) نوشته یا تلفظ گردد و یا معنای واقعی آن عقیم و بی نتیجه می بود، می بایست امام هادی (علیه السلام) نیز عقیم و از نعمت فرزند محروم می بود، در حالیکه چنین نیست! فلذا تعریف درست اینست که بگوییم: عسکر محله اي بوده در شهر سامرا که لشکرگاه و محل توقف سپاه خلفاي عباسي در آنجا قرار داشت. و این لقب مشترک بین آن حضرت و پدرشان امام هادی(عليهما السلام) می باشد از اینرو آنها را عسکريین گفته اند.

مرکز ملی پاسخگویی به سوالات

انسان براي رهيدن از پوچي بايد معناي زندگي و هدفي را که بايد دنبال کند بفهمد. او مي تواند خود را از طريق دينداري، از بي حاصلي برهاند، معني خلقت را به درستي درك كند و زندگي خود را زير سؤال نبرد.

يك وقت كسي در جادّه اي است که مي داند بايد به كجا برود؛ راه مي افتد و تابلوهايي که او را به سوي مقصدش راهنمايي مي کنند يکي يکي پشت سر مي گذارد و به سوي مقصد خود در حرکت است.

اما اگر آن شخص به جاي آن که از تابلوهاي راهنماي کنار جاده استفاده کند و به کمک آنها به طرف مقصد برود، در کنار هر تابلويي بنشيند و دور آن بگردد و خوشحال باشد که کنار تابلويي است که اشاره به مقصد دارد، چنين کسي هرگز به مقصد نمي رسد. كسي كه معني زندگيش را نداند به جاي اين که از ايستگاه هاي زندگي يعني نوجواني و جواني و پيري، استفاده کند و جلو برود به آن ها دل مي بندد

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده

بندگي خدا هم بيشتر تغيير رويکرد است، همين که انسان جهت جان خود را به سوي خداوند قرار دهد و عبادات شرعي را با اين نيت انجام دهد، خود را با انوار الهي روبه رو مي بيند و متوجّه مي شود به اين راحتي به مقصد رسيده، چون هدف نزديک است. گفت:
آنکه عمري در پي او مي دويدم کو به کو
ناگهانش يافتم با دل نشسته روبرو

كسي كه بندگي نمي كند آن چنان نيست كه هيچ كاري نكند؛ اتفاقاً خيلي هم كار مي كند امّا کارهايي مي کند که عمق جانش از آن كارها قانع و راضي نمي شود. از اين در به آن در، و از اين مُد به آن مُد رو مي كند اما آرام نمي گيرد. برعكسِ چنين انسان هايي، مؤمنين هستند كه گرچه به ساده ترين شكل زندگي مي كنند اما چون به مقصد رسيده اند آرامش مطلوب خود را يافته اند، ديگر مثل انسان هاي سرگردان همين طور زندگي خود را عوض نمي كنند بلكه در پايگاهي استوار و با اميدواري کامل روز به روز دينداري خود را رشد مي دهند. گفت:

هر که بي سامان شد اندر راه عشق
در ديار عشق سامانش دهند

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده

هيچ كس نمي خواهد بميرد. كسي هم كه خودكشي مي كند آن شكلِ بودنش را که در آن قرار گرفته نمي خواهد، نه اين که به کلي بودنش را نخواهد.

در واقع او پوچي خودش را نمي خواهد. پروردگار ما آن كسي است كه اول ما را خلق كرد سپس مي خواهد ما را هدايت كند يعني اين وجود اوليه را به وجودي برتر سير دهد؛ و اين كار را به وسيله ي دين انجام مي دهد.

يعني شخصيت حقيقي انسان همان مرحله انتهايي است که از طريق هدايت الهي شکل مي گيرد. پس انسان عبارت است از آنچه بايد بشود.

و خداوند به مقام اصلي انسان که همان مرحله ي نهايي اوست نظر دارد، همان طور که ما در ساختن ساختمان به صورت و مرحله ي نهايي آن نظر داريم و نه به زمين و آجر و سيمان، اينها همه مقدّمات اند.

انسان آمده است كه به آن قلّه ي نهايي وجودش که استعداد دست يابي به آن را دارد، برسد. آري از سر رحمت آفريده شده است امّا نه براي اين که همين طور بماند، بلکه تا از طريق بندگي- كه دين به او مي آموزد- برتر شود

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده

▫️ خداوند تبارک و تعالی از سر رحمتش خواست كه او را از «طريق بندگي»، موجود برتري كند. اول انسان را خلق كرد و سپس براي او دين و شريعت آورد.

▫️ دين به انسان، بودنِ برتر را پيشنهاد مي کند. فرعون از حضرت موسي و هارون«(ع)» پرسيد: «خداي شما كيست؟» فرمودند: «رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَي كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَي» پروردگار ما آن كسي است كه ابتدا خلقت هر چيزي را به او داد و سپس آن مخلوق را به سوي هدف اصليش هدايت کرد.

♻️چنانچه ملاحظه مي فرماييد طبق آيه فوق؛ اول خداوند ايجادمان كرد سپس با ارسال رسولان هدايتمان نمود. پس در يک کلمه جواب سؤالِ «خدا ما را خلق کرد تا ما چه کنيم؟» روشن شد، و معلوم شد خداوند از سر رحمتِ خود خواست شرايط به کمال رسيدن ما را فراهم کند و لذا اين که قرآن مي فرمايد: «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» که جن و انسان را خلق نکردم مگر جهت بندگي. نظر به هدف مخلوق دارد و مي خواهد بفرمايد هدف خلقتِ جن و انسان آن است که آن ها بندگي کنند و در راستاي آن بندگي به کمال شايسته خود برسند و خدايي شوند.

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده