در اوايل سال 1358، كارتر رئيس جمهور سابق آمريكا و ژيسگاردستن رئيس جمهور سابق فرانسه و خانم تاچر نخست وزير سابق انگلستان در كنفرانس وِنيز در بارة آينده انقلاب اسلامي ايران جلسه گرفتند
و به اين نتيجه رسيدند كه اگر انقلاب اسلامي ايران را رها كنند، بر تمام مردم جهان اثر مي گذارد. لذا براي اين كه انقلاب را كنترل و نابود كنند، ابتدا طرح كودتاي داخلي مشهور به كودتاي پادگان نوژه را تنظيم كردند
و طرح آن ها اين بود كه اگر كودتا شكست خورد، جنگ تحميلي عراق به ايران را راه بيندازند و هشت سال با تمام امكانات به صدام كمك كردند، و بعد از آن هم يك روز از توطئه عليه اين انقلاب شيعي باز نايستادند.
چرا اين همه توطئه ضدّ انقلاب اسلامي راه انداختند؟ چون مي دانند انقلاب اسلامي حرفي دارد كه اگر آن حرف جهاني شود، آنها ديگر نمي توانند بمانند. اين جاست كه ما بايد قدرت فرهنگ انقلاب اسلامي را كه ريشه در فرهنگ فاطمي دارد، به خوبي بشناسيم.

اين مطلب را فاطمه زهرا(س) در صدر اسلام مي فرمايند، كه اي مسلمانان! شما از توانايي هايي كه دين اسلام به شما داده است غفلت نكنيد. مواظب باشيد چشم شما را ظاهر دشمن و توطئه هاي آن، از توانايي عظيمي كه به جهت اسلام به دست آورده ايد، برنگرداند

منبع:کتاب بصیرت فاطمه زهراسلام الله علیها
استادطاهرزاده

انقلاب اسلامي مسئوليت «نه»گفتن به فرهنگ جهان غرب را به عهده گرفته است، تا با عبور مردم جهان از غرب، آينده ي حقيقي ملت ها براي آن ها رقم بخورد.

مثلاً چرا شبکه ي تلويزيوني المنار مربوط به حزب الله، در فرانسه بسته مي شود؟ مگر اين ها نمي گويند فرانسه مهد آزادي است، بستن آن شبکه به آن معني است که آن شبکه مي تواند تأثيرگذار باشد و مردم آن ها آماده ي شنيدن آن حرف ها هستند. پس آمادگي جهان براي برون رفت از فرهنگ ليبرال دموکراسي در خودِ غرب نيز فراهم است و اين يک توهّم و خيال پردازي نيست.

آنچه به خوبي قابل احساس است اين است که امروز ديگر زمانه، فکر و فرهنگ غربي را نمي خواهد، فقط کافي است راه برون رفت از آن را بشناسد، تا اقدام کند.

بنابراين اگر انقلاب اسلامي مسئوليت «نه»گفتن به فرهنگ جهان غرب را به عهده گرفته است، تا با عبور مردم جهان از غرب، آينده ي حقيقي ملت ها براي آن ها رقم بخورد. مثلاً چرا شبکه ي تلويزيوني المنار مربوط به حزب الله، در فرانسه بسته مي شود؟ مگر اين ها نمي گويند فرانسه مهد آزادي است، بستن آن شبکه به آن معني است که آن شبکه مي تواند تأثيرگذار باشد و مردم آن ها آماده ي شنيدن آن حرف ها هستند. پس آمادگي جهان براي برون رفت از فرهنگ ليبرال دموکراسي در خودِ غرب نيز فراهم است و اين يک توهّم و خيال پردازي نيست. آنچه به خوبي قابل احساس است اين است که امروز ديگر زمانه، فکر و فرهنگ غربي را نمي خواهد، فقط کافي است راه برون رفت از آن را بشناسد، تا اقدام کند. بنابراين اگر ما درست وارد صحنه شويم و جايگاه تاريخي و معنوي انقلاب اسلامي را بنمايانيم مردم را در انتخاب صحيح کمک کرده ايم و پيام بزرگ غدير را نه تنها به گوش مسلمانان، که به گوش کلّ جهان رسانده ايم. ولي اگر ما وارد ميدان نشويم و به مردمي که قرار است چيزي غير از فرهنگ غرب را انتخاب بکنند، پيشنهاد درستي ارائه ندهيم هم خودمان در کشور خودمان متوقف مي شويم، و هم مردم جهان به صورتي ديگر دوباره به غرب رجوع مي کنند، همان طوري که براي غرب نيز چنين مشکلي پيش آمد. درست وارد صحنه شويم و جايگاه تاريخي و معنوي انقلاب اسلامي را بنمايانيم مردم را در انتخاب صحيح کمک کرده ايم و پيام بزرگ غدير را نه تنها به گوش مسلمانان، که به گوش کلّ جهان رسانده ايم.

ولي اگر ما وارد ميدان نشويم و به مردمي که قرار است چيزي غير از فرهنگ غرب را انتخاب بکنند، پيشنهاد درستي ارائه ندهيم هم خودمان در کشور خودمان متوقف مي شويم، و هم مردم جهان به صورتي ديگر دوباره به غرب رجوع مي کنند، همان طوري که براي غرب نيز چنين مشکلي پيش آمد.

منبع:انقلاب اسلامی بازگشت به عهدقدسی

حضرت امیر (علیه‌السلام) فرمودند:«و ذَلِّلْهُ بذِكرِ المَوتِ
دلت را خوار کن با یاد مرگ».
خوارش کن یعنی نگذار تیز شود. چون وقتی دل از حالت ذلت و رام بودن در می‌آید، وحشی می‌شود و به جان خود آدم می‌افتد و دیگر آدم را ول نمی‌کند. از آدم توقع‌های زیادی می‌کند که همه ­اش جهنمی است. یکسره دیدنی‌های زیاد از تو می‌خواهد، شنیدنی‌های زیاد و متنوع از تو می‌خواهد، خوردنی‌های زیاد از تو می‌خواهد، تفریح‌های بیش از حد لازم می‌خواهد، خرج کردن‌های بیش از حد لازم می‌خواهد. طرف می‌بینی با 100 هزار تومان مشکلش حل می‌شود، ولی چون نفسش وحشی شده، یک دفعه می‌بینی به جای 100 هزار تومان، 500 هزار تومان خرید می‌کند. نفس سرکش، انسان را وادار می‌کند که دائماً به سوی دنیازدگی و مصرف‌های بالاتر برود. نفس تند و تیز و وحشی که سوار آدم است، یک دفعه به آدم دستورات عجیب و غریب می‌دهد. این نفس، آرام و نرم نیست و چموش است.

نفس وقتی وحشی می‌شود، به جان علم مان هم می‌افتد، به جان عقل‌مان و فوق عقل‌مان هم می‌افتد، یعنی دائماً سهم بالایی ها را می‌خورد و یک وقت می‌بینید در طول روز 5 دقیقه هم به نیاز بخش های بالایی وجودت نمی‌رسی و اصلا نمی توانی غذای معنوی بخوری. 17 رکعت نماز خواندی، اما یک دقیقه هم تمرکز نداشتی. چون نفس وحشی است و اصلاً نمی‌گذارد. یعنی وقتی غذا و خوابش را هم می‌دهی، باز سر نماز می‌خواهد غذا بخورد. دوباره سر نماز حواست به بخش‌های پایینی است. این برای آن است که نفس وحشی شده و سر نماز هم 5 دقیقه بخش فوق عقل را رها نمی‌کند که لااقل این بخش تغذیه بکند. ما یکسره داریم، بخش پایینی و طبیعت و حیوانیت را تغذیه می‌کنیم. دو دقیقه می‌خواهیم با خدا راحت باشیم و نماز بخوانیم، می‌بینیم که نمی‌گذارد. بعد می‌بینی که این بخش غذا کم می‌آورد و تغذیه به او نمی‌رسد. بعد به مرور زمان، دچار خشکی شده و ضعیف می‌شود. یعنی ذلیل بخش حیوانی می‌شود.

کسانی که کارشناس خرید و اقتصاد هستند، می‌گویند وقتی کسی می‌خواهد به بازار برود و مواد خوراکی بخرد، اول در خانه خودش خوراکی بخورد و سیر باشد. زیرا وقتی شما بازار می‌روی و گرسنه ­ات هست، چون میلت زیاد است، زیاد خرید می‌کنی. اما وقتی شخص گرسنه نباشد، نوع خریدش تعادل پیدا می‌کند. یعنی آن نفست را یک ذره رام کن، بعد برو خرید بکن. از این رو جهاد و مبارزه با نفس، مهم و کاربردی است.

برای حضرت علی (علیه‌السلام) دوتا لباس آوردند. یکی از این لباس‌ها خیلی زیبا و خوش‌آیند بود. حضرت آن لباس زیباتر را به غلامش قنبر داد. دیدند حضرت جامه‌ای به تن دارد که خیلی وصله خورده است. پرسیدند: آقا چرا این لباس وصله دار تن تان است؟ فرمود: پوشیدن این لباس، دل را فروتن می‌کند و نفس را خوار و رام می‌کند.

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

محبت برای روح انسان مانند آب برای جسم است. خشکی روحی مانند خشکی جسم برای انسان بیماری‌زاست. محبت کردن به دیگران مانند آبیاری زیباست. اگرچه وقتی یک باغ را آبیاری می‌کنی خارها را هم آب داده‌ای، ولی نباید به گیاهی آب داد که انرژی نهال‌های مفید را می‌گیرد. باید آن را از باغ بیرون کرد.

مهربانی دیدن، شیرین است اما مهربانی کردن شیرین‌تر است. محبوب بودن شیرین است اما محبت کردن شیرین‌تر است. بعضی ها بیشتر مایلند مهربانی ببینند تا اینکه به دیگران مهربانی کنند. این خود نوعی نامهربانی است.