۹- غرب‌زدگي؛ جهل به ماهيت تفکر غربي است، جهلي که به بيگانگي از خود مي‌انجامد و حالتِ «نه آن و نه اين» را پديد مي‌آورد که در آن صورت، انسان نه به کانون تفکر غربي راه دارد، و نه به خاطره‌ي قومي خود. و انقلاب اسلامي راهي است تا ما را از اين سرگرداني برهاند تا در بستر خاطره‌ي قومي و سنت ديني خود، زندگي خود را به معناي امروزين آن شکل دهيم.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده

#استاد_طاهرزاده

۸- جهان در دو قرن اخير با هويت غربي شکل گرفت و جهان غير غربي نتوانست بر اساس داشته‌هاي خود در مقابل غرب بر آن داشته‌ها تکيه کند. نه چين توانست و نه هند، و نه مائو و نه گاندي. زيرا مائو بر دنيايي‌بودنِ چين تأکيد کرد و در نتيجه سراسر غربي شد و گاندي بر معنوي‌ماندنِ هند اصرار ورزيد؛ در حالي‌که بشرِ اين تاريخ، طاقت آن نوع معنويت را که دوري از دنيا بود، نداشت، ولي امام خميني«رضوان‌اللّه‌تعالي‌عليه» به کمک آموزه‌هاي وَحياني، به يک معنا راهي ميانه را در پيش گرفت و انقلاب اسلامي را به ميان آورد و با توجه به راهي که امام خميني«رضوان‌اللّه‌تعالي‌عليه» به ميان آورد، انقلاب اسلامي استعداد آن را دارد که با حفظ هويتِ شيعيِ خود در دنياي جديد بماند و چنين راهي را به بشر امروز نشان دهد تا بشر جواب تشنه‌کامي خود را بگيرد و در نتیجه نه گرفتار غرب‌زدگي شود و نه به اسم معنويت‌گرايي، از زندگي باز بماند. اين يعني جهاني بين دو جهان که جهان گمشده‌ي امروز ما است.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده

#استاد_طاهرزاده

۷-نيهيليسم به تدريج خردِ انسان را جايگزين وَحي الهي مي‌کند و در مراحل بعدي غرايز و نفسانيات، جايگزين خرد مي‌شوند، زيرا هر ارزشي که تنها از خرد انسان برخيزد، ناگزير به نيهيليسم خواهد انجاميد و اين غفلت بزرگ بشر امروز است. زيرا وجه قدسي انسان را که اصيل‌ترين مأواي اوست، مدّ نظر ندارد و با انقلاب اسلامي بدون آن‌که خرد انساني نفي شود، به وَحي الهي نظر مي‌شود و عقل و وَحي به هماهنگي مي‌رسند.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده

۶- امروز ما در دوره‌ي فَتْرت خود، نه آن هستيم که بوديم، - که تفکر، تذکر بود- نه مي‌توانيم آني شويم که انسان غربي براي خود تعريف کرده است. و انقلاب اسلامي بازتابي است از نسبت میان این دو، براي ظهورِ جهاني ديگر، که نه حريم‌ها متلاشي می‌گردد و نه نظام مدني ناديده گرفته می‌شود، تا ادب ايراني‌اسلامي باز در اين تاريخ ما را همراهي کند، وگرنه آن ادب و از آن مهم‌تر اگر آن تفکر عرفانيِ ما خارج از حيات خود مطرح شود، از تأثير لازم عاجز خواهد بود و تنها آن‌گاه مي‌تواند شکوفا شود که دنياي محيط، مجال بروز آن را بدهد. زيرا اين تفکر به موطن و مأوا و فضاي خاص خود نياز دارد و امروز تنها با فضايي که انقلاب اسلامي به ظهور آورده، تحقق آن ممکن است.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده

“«حياء»، بازتابي از «راز»”
۵-حالتي که حريم را آشکار مي‌کند و جان مي‌بخشد، «حياء» است. «حياء» احساسي آميخته با «راز» است. «حياء» مي‌پوشاند و مي‌گشايد و از نمايش مي‌پرهيزد. «حياء» نحوه‌ي بروز حريم است و به يک اعتبار کاشف است و به يک اعتبار حاجب.
جامعه‌اي که افرادِ آن، آراسته به «حريم» و «حياء» باشند، جامعه‌اي است گشوده به راز. حياء، بازتابي است از وجهِ رازآميز عالم در حريم ارتباطات اجتماعي.
زني که پوشش لازم به تن دارد و بدون شتابزدگي، خرامان راه مي‌رود، ضمن آن‌که خود را پوشانده، به حرکاتش دو چندان معنا مي‌دهد. زيرا آن نوع پوشيدگي در حين دفع، نوعي به ظهورآوردنِ حياء و وقار و رعايت حريم‌ها نيز هست. به همين جهت در جامعه‌اي که حريم واقعي باشد، حياء نيز هست.
در حريمِ ميان زن و شوهر، یا در سکوتي که استاد را به طالب دانش پيوند مي‌دهد، یا در فروتني ميان دوستان، و یا در احترام فرزند به والدين، نوعي محوشدن است در برابر ديگري، مثل محوشدن ماده‌ي تابلوي نقاشي در صورت‌هاي تابلو، از آن جهت که آن رنگ از آن به بعد خود را در کلّيّت تابلوي نقاشي‌شده احساس مي‌کند. و اين‌ها همه در فضاي تمدني خاصي صورت مي‌گرفته که امروز از منظر ما پنهان شده و تنها اميدي که براي برگشت آن جهان گمشده در ميان است، به تحقق‌رسيدن اهداف انقلاب اسلامي است.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده