پازل زیبای اندیشه دینی

خداوند در وصف امام زمان(عج) مطابق لوح حضرت زهرا(س) مي فرمايد: «عَلَيْهِ كَمَالُ مُوسَی وَ بَهَاءُ عِيسَی وَ صَبْرُ أَيُّوبَ سَيِّدُ أَوْلِيَائِي »
او داراي كمال موسي و درخشش عيسي و صبر ايوب و سرور اولياء من مي باشد. ملاحظه مي فرمائيد که تمام کمالات معنوي پيامبران خدا در امام مهدي(ع) ظاهر مي شود. همچنان که خود حضرت چون ظهور کنند مي فرمايند:
«يَا مَعْشَرَ الْخَلَائِقِ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَی آدَمَ وَ شَيْثٍ فَهَا أَنَا ذَا آدَمُ وَ شَيْثٌ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَی نُوحٍ وَ وَلَدِهِ سَامٍ فَهَا أَنَا ذَا نُوحٌ وَ سَامٌ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَی إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ فَهَا أَنَا ذَا إِبْرَاهِيمُ وَ إِسْمَاعِيلُ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَی مُوسَی وَ يُوشَعَ فَهَا أَنَا ذَا مُوسَی وَ يُوشَعُ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَی عِيسَی وَ شَمْعُونَ فَهَا أَنَا ذَا عِيسَی وَ شَمْعُونُ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَی مُحَمَّدٍ وَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ«صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمَا» فَهَا أَنَا ذَا مُحَمَّدٌ(ص) وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ».
ألا ای اهل عالم! هركس مي خواهد آدم و شيث را ببيند بداند كه من همان آدم و شيث هستم، هركس مي خواهد نوح و پسرش سام را ببيند بداند كه من همان نوح و سام مي باشم، هركس مي خواهد ابراهيم و اسماعيل را ببيند بداند كه من همان ابراهيم و اسماعيل هستم، هركس مي خواهد موسی و يوشع را ببيند بداند كه من همان موسی و يوشع هستم، هركس مي خواهد عيسی و شمعون را ببيند بداند كه من همان عيسی و شمعون هستم، هركس مي خواهد محمّد(ص) و اميرالمؤمنين(ع) را ببيند بداند كه من همان محمّد و علی هستم .
➕با دقت در اين دو روايت متوجه مي شويم همه ي ابعاد معنوي و غيبيِ عالم که در هر پيامبري به صورت مجزا هست، همه به شکل جامع و يک جا در آخرالزمان در جمال حضرت مهدي(عج) ظاهر مي شود. حضرت ظرفيت ظهور همه ي کمالات را به تنهايي دارند تا زمينه ي انتقال دنيا به نشئه ي قيامت فراهم شود، نشئه اي که به جهت يوم الحشربودن، ظرفيت جمعِ همه ي کمالات و همه ي انسان ها را يک جا دارد. لذا نبايد در مورد خصوصيات آخرالزمان از اين موضوع غفلت کرد وگرنه طوري آن را تصور نمي کنيم که بتوان روايات مربوط به آخرالزمان را تصديق نمود.

آخرالزمان شرایط ظهور باطنی ترین بُعدهستی/استاد طاهرزاده

?رهبر معظم انقلاب : امام زمان را فراموش نکنیم. مملکت ما، مملکت امام زمان است. انقلاب ما، انقلاب امام زمان است، زیرا انقلاب اسلام است.

?یاد ولیّ الله اعظم را در دل های خودتان داشته باشید. دعای《اللّهمَّ اِنّا نَرغَبُ اِلیکَ فی دَولهِ کَریمَه》را با همه دل و با نیاز کامل بخوانید.

?هم روحتان در انتظار مهدی باشد، هم نیروی جسمی تان در این راه حرکت بکند. هر قدمی که در راه استواری این انقلاب اسلامی برمیدارید، یک قدم به ظهور مهدی نزدیک تر می شوید.

?منبع:انسان ۲۵۰ ساله، صفحه ۴۱۵

#شهید_مطهری:

انتظار فرج انسان را به صورت سربازی در می آورد که مطمئن است فرضا خودش از میان برود، ایده اش و هدفش قطعا در آینده پیروز است.

منبع:یادداشت های استاد مطهری، ج ۹، ص ۳۹۵

رهبر انقلاب در هنگام تعطیلات سال نو مسیحی به دیدار خانواده‌های شهدای ارمنی و آشوری تشریف می‌برند و این خانواده‌ها را به صورت ویژه‌ای تکریم می‌کنند. در کتاب مسیح در شب قدر که مربوط به خاطرات این جلسات است، آمده:

مادر شهید ارمنی در جلسه با آقا می‌گوید: حاج‌آقا راست می‌گویند؛ من خودم عاشق هیئتم، محرم هر شب می‌روم. تازه جمکران هم رفته‌ام. وقتی این را به ایشان می‌گویم، اصلا تا اسم جمکران را می‌شنوند، یک لبخند زیبا می‌زنند و می‌گویند: جمکران؛ به‌به.

می‌گویم که من نامه نوشته‌ام و در چاه جمکران انداخته‌ام.

حالا آن نامه را نمیخواهد آنجا بیندازید. شما جمکران اگر رفتی، برو آنجا، یک آقای وجود دارد که بدان این آقا می‌شنود حرفت را. مخاطب قرارش بده. خودت بدان داری با یکی حرف می‌زنی. با او حرف بزن، بدان که خدای متعال جواب می‌دهد. تردید در این نداشته باش، درست می‌شود. نامه داخل چاه و اینها لزومی ندارد. نه یک سند درستی دارد، نه لازم است. حال به فرض، سند هم داشته باشد، چیز لازمی نیست. آنهایی که قدرت کار را دارند، می‌توانند تصرف کنند، آنها محتاج به نامه نیستند. وقتی خواستی حرف بزنی، به حرکت درمی‌آید، به حرف درمی‌آید. برو با دلت با آنها حرف بزن.
من یک وقتی شعری گفته بودم درباره امام زمان (سلام‌الله‌علیه) رفتم جمکران و خب، تضرع و توجه و نماز و همین اعمال که هست، دیدم آرام نمی‌گیرم. راحت نمی‌شوم. بلند شدم و ایستادم. دفترم هم در جیبم بود، دفتر شعر. درآوردم، گفتم آقاجان این شعر را برای شما گفته‌ام، می‌خوانم برایتان. شروع کردم شعر را خواندن، آهسته البته. هیچ‌کس هم متوجه نبود. یک غزلی بود از اول تا آخر غزل خطاب به حضرت خواندم. گمان می‌کنم تأثیری که آن غزل در حال من کرد، آن نماز مخصوص و آن چیزها نکرد. آدم با دلش که حرف بزند، این‌طوری است.
در پانوشت این خاطره شعر مذکور این‌گونه آمده است:

دلم قرار نمی گیرد از فغان بی تو

سپند وار زکف داده ام عنان بی تو

ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ

زجام عشق لبی تر نکرد جان بی تو

چون آسمان مه آلوده ام زتنگ دلی

پر است سینه ام ز اندوه گران بی تو

نسیم صبح نمی آورد ترانه ی شوق

سر بهار ندارند بلبلان بی تو

لب از حکایت شبهای تار می بندم

اگرامان دهدم چشم خونفشان بی تو

چون شمع کشته ندارم شراره ای به زبان

نمی زند سخنم آتشی به جان بی تو

ز بی دلی و خموشی چون نقش تصویرم

نمی گشایدم از بی خودی زبان بی تو

عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم

چو یادم آید از آن شکرین دهان بی تو

گزارش غم دل را مگر کنم چو امین

جدا از خلق به محراب جمکران بی تو  [۱] 

۱. مسیح در شب قدر (روایت حضور مقام معظم رهبری در منازل شهدای ارمنی و آشوری)، مؤسسه جهادی صهبا، تهران، ۱۳۹۳، صص ۴۳۱-۴۳۲.

گام اول: توجه به خواسته‌ی مولود:                                                                           

برای رفتن به مراسم جشن تولد در این اندیشه ایم که او از ما چه می خواهد، به چه چیزی علاقه دارد و چه هدیه ای برایش ببریم، مولد نیمه شعبان از ما چه می خواهد؟ در این روز به فکر خواسته خود نیستم به فکر درخواست اویم. یک سال از او خواستم در عهد و ندبه و جمکرانم و. .. حال آمده ام ببینم او چه می خواهد؟

دعای امام در روز تولد:

حکیمه خاتون گوید: با صدای امام عسگری علیه السلام که فرمود: عمه جان فرزندم را نزدم بیاور؛ پرده را کنار زدم؛ دیدم سرورم به سجده رفته است و بر بازوی راستش نوشته شده «جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا» او را در آغوش گرفتم و وی را پاکیزه و نظیف یافتم و در پارچه ای پیچیدم و نزد امام عسگری علیه السلام بردم، حضرت پس از بیان شهادتین ائمه و اوصیاء را یکی پس از دیگری برشمرد تا به خویشتن رسید «و دعا لاولیائه بالفرج عَلَی یدیه» و در حق دوستدارانش دعا کرد که به دست با کفایت وی گشایش یابند.[1] آری اول دعای امام علیه السلام، دعا برای فرجشان بوده است.

دعای امام علیه السلام در کنار خانه خدا

عبدالله بن جعفرالحمیری گوید از محمد بن عثمان سوال[2] کردم: شما صاحب الامر را دیده ای؟ گفت: بلی و آخرین بار او را کنار مسجد الحرام دیدم، در حالیکه می گفت: اللهم أنجزلی ما وعدتنی؛ بار الها محقق کن آنچه مرا وعده داده ای. و آن حضرت را در مستجار دیدم در حالیکه پرده خانه کعبه را گرفته بود و می گفت: اللهم أنتقم لی من أعدائک؛ از دشمنانت انتقام بگیر.[3]

گام دوم: آمادگی فردی

وجود نورانی امام هادی علیه السلام در زیارت جامعه کبیره سه نکته را در این موضوع به عنوان مقدمه ظهور ذکر می فرماید: و قلبی لکم مسلم و رآیی لکم تبع و نصرتی لکم معده

1. تسلیم قلبی 2. تبعیت در رأی 3. یار شدن

آمده ام تا در این روز دریچه قلبم را به سوی تو بگشایم و هر آنچه می کنم عمل به دستورات شما باشد.

یکدل شدن، یکرنگ شدن و فقط و فقط به شما اندیشیدن و زمینه را برای ظهور فراهم کردن، امام یار می خواهد و منتظر علاوه بر دینداری، یار دین است.

گام سوم: آمادگی اجتماعی

امام عصر رحمه الله در دعای افتتاح به سه ویژگی برای جامعه منتظر اشاره می کنند.

1. رغبت اجتماعی

اللهم انا نرغب الیک فی دولة کریمه

توجه به دوران ظهور و آن چه در حکومت حضرت رخ می دهد، امنیت و رفاه و عدالت و عبودیت و تمام زیبایی هایی که در تصور نمی آید.

2. شکایت اجتماعی

اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا و غیبة ولینا، باید توجه داشت که 1170 سال از غیبت می گذرد، تا کی، زندانیان زندان غیبتیم و مأنوس به غیبت.

3. استعانت اجتماعی[4]

فاعنا علی ذلک بفتح منک تعجله و نصر تعزه و سلطان حق تظهره؛ خدایا مددمان کن به یاری او. از خدا باید خواست، جدی هم باید.

[1] . غیبت طوسی، ح207، ص239، ترجمعه عباس جلالی، ج1، ص332.
[2] . نایب دوم امام عصر4.
[3] . الغیبة، شیخ طوسی، ح222، ص251، مؤسسه المعارف الاسلامیة.
[4] . موعود مشرق. شماره2، مهندسی بلوغ اجتماعی و زمنیه‌سازی ظهور، فرامرز سهرابی، پژوهشکده مهدویت