پازل زیبای اندیشه دینی

«إنَّ قَوماً أَتَوا رسولَ اللهِ صلى الله علیه و آله فقالوا: یا رسولَ اللهِ، اضْمَن لَنا عَلى رَبِّكَ الجَنَّةَ. فقالَ: عَلى أَن تُعِینُونِی بِطُولِ السُّجودِ= گروهى نزد پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمدند و گفتند : اى پیامبر خدا ! بهشت را برایمان نزد پروردگارت ضمانت كن». حضرت فرمود: «به شرط آن كه شما نیز با سجده طولانى، مرا كمك كنید». یعنی اگر طول سجده داشته باشد. بهشت شما حتمی است، سجده‌هایتان را طولانی کنید. درکجا سجده طولانی داشته باشیم؟ در جایی که کسی ما را نمی بیند و خالص برای خدا سجده کنیم.

امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «إنّ العَبدَ إذا أطالَ السُّجودَ حیثُ لایَراهُ أحَدٌ، قالَ الشیطانُ: وا وَیلاه! أطاعُوا و عَصَیتُ و سَجَدُوا و أبَیتُ= هرگاه بنده در جایى كه كسى او را نمى بیند، سجده را طول دهد. شیطان گوید: واویلا! آنان فرمان بردند و من نا فرمانى كردم و سجده كردند و من نكردم».

پس باید سجده را در جایی طولانی کرد، که کسی ما را نمی‌بیند. چون ریا می‌شود. برای همین هم مستحب است سجده ی نمازهای واجب را خیلی طول ندهید، معمولی بخوانید، ولی وقتی نماز مستحبی است هر چقدر دلت می‌خواهد طول بده، سجده اش را، رکوعش را، قرائتش را، قنوتش را، ولی در جایی که کسی شما را نبیند.

طول سجده در کجا بهتر است؟ سجده طولانی در نماز جماعت معصیت دارد. چون باید همراه امام باشی، نباید از امام جلو بیفتی، عقب هم نباید بیفتی، امام یعنی جلودار، یعنی باید از او پیروی بکنی. پس سجده آثار و خیرات زیادی دارد. چون هم عبودیت است، هم عشق است، هم لذت است، هم سر روی پای خدا گذاشتن است، هم ریختن گناهان است، هم مغفرت است. از طرف دیگر هم از دشمنت انتقام می‌گیری. استحکام شخصیتی و شجاعت پیدا می‌کنی.

استاد محمد شجاعی