پازل زیبای اندیشه دینی

صبح یک روز بهاری رفتم بوستان نزدیک خونه کمی قدم بزنم..

من برعکس همه دلم می خواد تنهایی برم تا یه گوشه ی خلوت، کمی قدوبالای زندگیمو نگاه کنم ویه مرورسرزده ی هفتگی به خودم داشته باشم!
مثل همیشه نیمکت چوبی زیر دوردیف درختِ نزدیک آبخوری نشستم وبطری آب ودوتا شکلات هم ازکیفم درآوردم وبانفسی عمیق همدم گلهای زردوبنفش وصورتی شدم که انگارکنجکاوانه وخیره از کنار نیمکت سرک می کشیدند..

چه رنگ های لطیفی دارند..!وچقدر اعجاب انگیزکه ازتن سرد خاک ،رنگ هایی به این شادی وطراوت جان گرفته اند واصلا شبیه مادرشان نیستند..!!
سیاهی پوسته های تخمه ی ریزودرشتِ چند قدمیِ من ،عین آهن ربا نگاهمو کشید سمت خودش!..

شاید سه چهار دوست دور هم ایستاده اند وفارغ از خستگی های کاری ، ساعتی باهم خوش بوده اند..اینقدر خوش که حتما از طنز گویی یکی ازآنها، صدای خنده شان تا دوردستها می رفته..!!

شاید یک نفر به انتظاری نشسته بوده..اینقدر منتظر که پایان تخمه ها گذرِ ساعتِ ملاقات که هیچ،ساعتِ رفتن راهم نشانش داده..

یانه!!اصلا غریبی بوده در بین شلوغی های شهرکه دلش سخت گرفته وبه این گوشه ی پارک پناه آورده تا با آسمان شب درگوشی هایش را بگوید..

ومی تواند پارکبان ویا رفتگری باشد که جهیزیه ی دختر دم بختش تکمیل نشده..آخه مگه رفتگر خودش آشغال میریزه!!!!

ومیشه دوعاشق دلباخته که هنوزمزه ی کیک سفره ی عقد، کام جانشان را شیرین نگه داشته..اینجا ساعتها به آینده فکر میکردند ومسیرشونو مرور می کردند.. !

وشایدهم…

داستان این پوسته های تخمه وحتی پاکت های پفک وچیپسی که روی زمین افتاده گاهی غم انگیز وگاهی زیباست..

کاش همه ی داستان ها زیبا باشند..به زیبایی یک صبح بهاری!!

#دل_نوشت

?آیت الله حائری شیرازی?

?لکه‌گیری قوی برای دل?

روضۀ امام حسین (ع) قدرت لکه‌گیری‌اش بسیار زیاد است. هر چیزی که لکه‌اش را نمی‌توان با آب خالی یا با حلّال‌های قوی‌تر شست، چاره‌اش روضۀ امام حسین (ع) است. قدرت روضۀ امام حسین (ع) خیلی زیاد است و لکه‌های دل را برطرف می‌کند.

?ما فرزندان این ائمه هستیم ….

➕داستان بسیار زیبای طلبه جوان و امام زمان (عج الله )

?چرا گفتی من بی کس ام ؟
پس من کی هستم؟

کانال رسمی حضرت آیت الله ممدوحی(رحمة الله علیه) در ایتا
@mamduhi_ir

ادامه »

ممکن است شما بگوييد: آيا امکان دارد ما هم به جايي برسيم که با ملائکه ارتباط داشته باشيم؟ متون ديني به ما وعده داده است، آري ممكن است؛ امام صادق(ع) مي فرمايد:
«يَا ابْنَ جُنْدَبٍ! لَوْ أَنَّ شِيعَتَنَا اسْتَقَامُوا لَصَافَحَتْهُمُ الْمَلَائِكَةُ وَ لَأَظَلَّهُمُ الْغَمَامُ وَ لَأَشْرَقُوا نَهَاراً وَ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ لَمَا سَأَلُوا اللَّهَ شَيْئاً إِلَّا أَعْطَاهُم »

اي پسر جندب! اگر شيعيان ما پايدار مي ماندند، هر آينه ملائكه با ايشان مصافحه مي کردند و به يقين ابرها بر آن ها سايه مي انداختند و همانند روز، درخشان و نورافشان بودند، و هر آينه نعمت و روزي خود را از بالا و پايين (آسمان و زمين ) دريافت مي نمودند و هيچ چيزي از خدا درخواست نمي نمودند مگر آن كه عطايشان مي فرمود.
معناي اولية مصافحة ملائکه با شيعيان اين است که نور ملک به قلب انسان مي خورد و يکي از معاني نهايي اش اين است که ملک را مي بيند. اين راه صعودي، داراي مرتبه است. حتماً قضيه ملاقات فرشته اي را كه سراغ علامه طباطبايي(ره) آمده است در كتاب مهرتابان مطالعه فرموده ايد كه علامه(ره) مي فرمايند: آيت الله قاضي(ره) به ايشان مي گويند اين روز ها يک فرشته يا حوري به سراغتان مي آيد توجهي به او نكنيد. چون در سلوك اين قاعده هست كه:
هر چه در اين راه نشانت دهند

گر نستاني به از آنت دهند

علامه طباطبايي(ره) مي فرمايد: آن حوري آمد و بنا به توصيه استادم به او توجهي نكردم و ناراحت شد و رفت، كه بحث آن مفصل است. منظورم اين است كه اگر بر مراقبه خود پايدار بمانيم آنچه به صورت علم است، به صورت عين در مي ‎آيد و قصه ما و شما مي شود قصه همان هايي كه گفتند: «از علم رهيديم و به معلوم رسيديم»، و إن شاء الله به لطف خدا عقايدمان صورت فعليت به خود مي گيرد. وقتي با فعليت و وجودِ حقايق مرتبط شويم حداقل نتيجه اش اين است که ديگر در اين دنيا حوصله مان سر نمي رود، چون بالأخره يک بويي، يک نسيمي از آن عالم به قلب ما مي خورد و مي توانيم با آن به سر ببريم و صاحب «وقت» باشيم. اين كه مي بينيد بعضي ها نيم ساعت که تنها باشند آن چنان عرصه برايشان تنگ مي شود كه مي خواهند يقه خودشان را پاره کنند، ولي برعكس؛ بعضي ها ده ساعت هم که تنها باشند، گويا تنهايي برايشان معني ندارد، به اين جهت است كه گروه دوم از يک جايي تغذيه مي شوند، حتي ممكن است خودش نداند علت آن آرامش چیست. بسياري از اُسرا در هنگام اسارت نوري از انوار حقايق معنوي به قلبشان مي خورد. نقل مي کردند که ما اصلاً نمي فهميديم در اسارتيم، يک حالي داشتيم، ولي حالا که آمده ايم ايران احساس مي كنيم عجب احوالي بود.
آري اگر راه ارتباط با خداوند باز شد و قلب به صحنه آمد، و خود را محدود به علم حصولي نكرديم، ديگر نَفَس كشيدن انسان هم در پرتو ارتباط با عالم معني رنگ و لعاب ديگري دارد. در آن حالت فكرْ عين شهود، و زندگيْ عين سلوك الي الله مي شود

برشی از کتاب آنگاه که فعالیت های فرهنگی پوچ می شود

«دکتر برنیز سیگل» در کتاب خود می‌نویسد:

«اگر من به بیمارانم بگویم که سطح خون گلوبین‌های ایمنی خود را بالا ببرند، هیچ یک نمی‌دانند چگونه باید این کار را انجام دهند اما اگر به آنها یاد بدهیم که خود و دیگران را دوست بدارند، در حقیقت بطور ناخودآگاه همین تغییرات در بدن آنها رخ خواهد داد.»
هنگامی که فرد ابراز محبت می‌کند، سیستم ایمنی بدن او این قدرت را پیدا می کند که در برابر بیماری بایستد

محبت، محل عبور موادشیمیایی مغز را تغییر می‌دهد و این امر بر مقاومت بدن تأثیرگذار است.