اگرزبانِ اصیل،گزارش گرحقیقت است و دورانِ ما
دوران تکنیک وبه حجاب رفتن حقیقت می باشد، دراین زمانه بهترین راهی که مادرمقابل خود داریم،زبان قرآن است.هوشیاري وتفکر،اقتضا میکندتامواظب باشیم زبانِ قرآن راگم نکنیم؛زیرا اگرزبانی اصیل نباشد،گزارشگرِ آن حقیقتی که راه نجات رانشان دهد،نخواهدبود.
زبان قرآن،زبانِ به ظهورآوردنِ عالَمی است که ماراقراگرفته وباآن زبان میتوان درهمه ي عالم حاضرشد،
بدون احساسِ دوگانگی بین خودو عالَم.
آن زبان درست به همان اندازه که آشکار میکند، رازگونه وناآشکاراست.تابلویی است که حقیقت درآن آشکارمیشود،
درحالی که حقیقت هیچوقت آشکارنیست.ازسنن عالم سخن میگوید،
سنت هایی که ظـاهري وباطنی دارندوبه کمک آن زبان میتوان نحوه ي زندگی کردنِ اصیل راکه زندگی کردن درسنن الهی است،به دست آورد.
زبان قرآن،از آن جهت که زبانِ آشکارکردن«حقیقت» و «وجود» است و جایگاه عالَم را منعکس میکند،
به ما امکان رابطه برقرارکردن با عالَم و آدم را میدهد،به شرطی که با همان روحیه ي آهنگین و لطیفانـه و به همـان صورت هارمونیک قرآنی،با همه چیز رابطه برقرار کنیم و در زبان قرآن سکنی گزینیم.
چیزی که می تواند انرژی ایجاد کند؛ عشق، محبت و دلدادگی است. این که خدا بر عشق اصرار دارد، به این علت است که به هیچ چیزی در اسلام به اندازه عشق و محبت، اهمیت داده نشده است.
«قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی= بگو اگر عاشق خدایید دنبال من بیایید». نمی گوید اگر می خواهید بهشت بروید؛ چون بهشت و جهنم که می گویی عقلانی می شود. «تبعیت» از کجا شروع می شود؟ از عشق به الله. یعنی قرآن
می گوید: اگر می خواهید در فرزندان تان تبعیت ایجاد کنید، عشق به الله را زنده کنید. انسانی که عاشق الله بشود. الله را با هیچ کس عوض نمی کند. انسانی که فهمید «لا إله إلا الله» چیست، دیگر این اصلاً حاضر نیست نه پدر و مادرش را نه جامعه اش را هر کس و هر چیزی را بیشتر از خدا دوست داشته باشد. خدا بیشتر از آن برایش عزیز است. لذا به طور طبیعی کار خودش و وظیفه اش را انجام می دهد. تبعیت را با عشق انجام می دهد، نه با زور و اکراه، بلکه با عشق.
اگر بخواهید در خودتان و در دیگران کار انجام دهید، باید عشق ایجاد کنید. اگر بخواهید عاشق باشید باید بدانید عاشق چه کسی باشید؟ وقتی عشق به ابدیت پیدا کرد و به ساختار ابدی عاشق خودش شد، دیگر راه می افتد و می رود؛ دیگر خودش را می رساند.
دیگر حس بی نهایت طلبی عاشقانه در خودش ایجاد شده و تو حتی به عنوان معلمش هم اگر منحرف بشوی، با تو کار ندارد؛ چون این حس در خودش پیدا شده و دیگر کاری به دیگران ندارد.
گمراهی هیچ کس در او تأثیر نمی گذارد. قرآن می گوید: «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَیْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لا یَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَیْتُمْ= وقتی شما هدایت شده باشید، کفر و گمراهی و تاریکی دیگران، اصلاً به شما آسیب نمی رساند».
بنابراین اگر شما هدایت شده باشید و تردیدهای تان از بین رفته باشد و به ایمان رسیده باشید، گمراهی هیچ کس در شما تاثیری نخواند داشت.
آخرین نظرات