«دکتر برنیز سیگل» در کتاب خود می‌نویسد:

«اگر من به بیمارانم بگویم که سطح خون گلوبین‌های ایمنی خود را بالا ببرند، هیچ یک نمی‌دانند چگونه باید این کار را انجام دهند اما اگر به آنها یاد بدهیم که خود و دیگران را دوست بدارند، در حقیقت بطور ناخودآگاه همین تغییرات در بدن آنها رخ خواهد داد.»
هنگامی که فرد ابراز محبت می‌کند، سیستم ایمنی بدن او این قدرت را پیدا می کند که در برابر بیماری بایستد

محبت، محل عبور موادشیمیایی مغز را تغییر می‌دهد و این امر بر مقاومت بدن تأثیرگذار است.

?در سمیناری به حضار گفته شد اسم خود را روی بادکنکی بنویسید.همه اینکارو انجام دادند و تمام بادکنک ها درون اتاقی دیگر قرار داده شد.

?اعلام شد که هر کس بادکنک خود را ظرف 5 دقیقه پیدا کند.همه به سمت اتاق مذکور رفتند و با شتاب و هرج و مرج به دنبال بادکنک خود گشتند ولی هیچکس نتوانست بادکنک خود را پیدا کند.

دوباره اعلام شد که این بار هر کس بادکنکی که برمیدارد به صاحبش دهد. طولی نکشید که همه بادکنک? خود را یافتند.

?قوانین شادی در زندگی نیز به همین شکل است . وقتی تنها به دنبال شادی خودمان هستیم به شادی نخواهیم رسید در حالی که ?شادی ما در شادی دیگران است

?شما شادی را به دیگران هدیه دهید و شاهد آمدن شادی به سمت خود باشید.

وقتی انسان متوجه می‌شود قرآن تکرارناپذیر است و همواره در جلوه‌ای تازه با ما سخن می‌گوید که متوجه باشد در آن کلمات، حقیقت است که رخ داده‌است و به عنوان رخداد، هبه‌ای است به بشرِ آخرالزمان برای آغاز آن نوع جریانِ توحیدی که مناسب این زمانه است و به کمک آن کلماتِ آسمانی است که این زمانه بنیاد پیدا می‌کند و از نیهیلیسم که صورت بی‌بنیادی بشرِ آخرالزمان است، رهایی می‌یابد.

رجوع به قرآن برای حلّ بحرانی است که امروزه بشریت گرفتار آن شده‌است و آن، احساس پوچی و تنهایی یعنی نیهیلیسم است. درکِ پوچیِ دوران موجب می‌شود تا در قرآن به دنبال کشفِ نسبت خود با خداوند برآییم و از آن طریق نسبت به همه چیز گشودگی خاصی برقرار کنیم که آن، پیدا کردن وجهی از انسانیتِ گمشده‌ی ما است و برگشت به نسبتی است که از دست داده‌ایم؛ نسبتی واقعی با خود و با وجود، یعنی با حقیقت. همه‌ی همّت بنده با نظر به آن‌چه گفته ‌شد برگشت به خدایی است که در قرآن به ظهور آمده و عالم را فرا گرفته است. امید است در راستای رجوع به قرآن از این نگاه غفلت نشود.

#زبان_قرآن
#استاد_طاهرزاده

عايشه مي گويد من حسادت مي ورزيدم وقتي مي ديدم سالها بعد از رحلت خديجه(س) رسول خدا(ص) دوستان او را احترام مي کرد، کم تر مي شد که رسول خدا(ص) عبايشان را زير پاي کسي بيندازند، اما به عشق خديجه عبا را زير پاي دوستان خديجه مي انداختند و همواره از او ياد مي کردند. به طوري که يک روز گفتم «به جاي او که سالخورده بود خداوند زن جواني به تو داده» پيامبر(ص) با شنيدن اين سخن سخت خشمگين شد، و فرمود: چگونه اين سخن را گفتي؟ سوگند به خدا، خديجه هنگامي به من ايمان آورد که همه مردم کافر بودند، مرا هنگامي تصديق نمود که همه تکذيب مي کردند»/.بحارالأنوار، ج 16، ص 12.

منظور عرضم آن است که وقتي زن در جاي خود قرار گيرد وفاداري مرد به حقيقت، با وفاداري او به همسرش در يک راستا قرار مي گيرد.

اين وفاداري تا آنجا بود که اَنَس بن مالک مي گويد: «وقتي براي پيامبر(ص) هديه مي آوردند مي فرمود: اين هديه را به خانه فلان بانو ببريد، زيرا او دوست خديجه(س) بود و به خديجه(س) علاقه داشت»./مستدرک سفينة البحار، ج 2، ص 217

زن چهره ي اسم رحمت حق است و رحمت حق هميشه واسعه است، همين که شما از خدا چيزي بخواهيد او جواب مي دهد. اگر زن متوجه باشد که مظهر چنين اسمي است و خداوند از طريق اسم رحمان با او مرتبط است، بر اساس همان صفت با همسر و فرزندانش برخورد مي کند و جنبه رحماني خود را تقويت مي نمايد و به راحتي آماده پذيرش تمنّاي مرد مي باشد. رحماني بودن خداوند به اين معناست که خداوند تقاضاي بندگانش را ردّ نمي کند، مظهر اين اسم به نحو خاص، زنان هستند که اگر شرايط طبيعي خود را حفظ کنند، روحيه «خدمت» بر قلب و روان آن ها غلبه پيدا مي کند و در اين رابطه بيشتر احساس بقاء و وجود در خود مي کنند، رحمةٌللعالمين بودن با تکبر نمي خواند.

تکبر يعني حذف طرف مقابل و امکان بروز را از او سلب کردن، در صورتي که زنان در جان خود طالب ايجاد شرايطي هستند که زمينه بروز ديگران فراهم گردد، هويت زن، حفظ اين روحيه است و با پذيرفتن تقاضاهاي منطقي همسرش جنبه هاي بالقوه اين روحيه بالفعل مي گردد و به عنوان يک سرمايه ي قابل پسند در جان زنان نهادينه مي شود.

عمده اين است که زن جاي خود را گم نکند و بداند روحيه پذيرش تمنّاي مرد بركت بزرگي براي او به همراه دارد. آيا درست است که تقاضاهاي مرد از زن را به عنوان مسئول نظام کلي خانواده به مردسالاري تعبير کنيم ؟!

برشی از کتاب زن آنگونه که باید باشد
استاد طاهرزاده

کتاب زیبای «این تو و این ماجرای عشق من» 

شرحی بر زندگی حضرت خدیجه (س) نوشته انسیه سادات هاشمی در قالب رمان مشتمل بر 79 صفحه

«انسیه سادات‌ هاشمی» نویسنده کتاب « این تو و این ماجرای عشق من»