زيارت امام حسين(ع) يک عبادت بزرگ است. شايد کمتر عبادتی آن طور که در جوامع روايی ما مطرح است به بزرگی آن باشد. همان طور که سورهای به عظمت سورهی اخلاص يعنی «قُلْ هُوَ اللّه»؛ نداريم. اين سوره و آن زيارت، هر کدام جای خاصّی در عبادات دارند و عموماً روزهای مخصوص که زمينهی ارتباط با آسمان معنويت با شدت بيشتر فراهم است، زيارت امام حسين(ع) و سورهی «قل هو الله احد» بيشتر توصيه شده است. به عنوان مثال در اعمال روز عرفه هم توصيه به زيارت اباعبدالله(ع) شده و هم توصيه به سورهي اخلاص؛ که مجموعاً در آن روز اين سوره را سيصد و يک بار ميخوانيد. از طريق خواندن سورهي اخلاص و نظر به حقيقت اَحدی حضرت «الله» باب اتحاد قلب باحق باز میشود و حجابهای بين انسان و خداوند مرتفع می گردند تا يگانگي او را حس کند و از طريق زيارت امام حسين(ع) باب اتحاد قلب با انسان کامل که مظهر يگانگي حق است، بر انسان گشوده می شود.
با قرائت سورهی اخلاص و توجهدادن قلب به مقام حضرت اَحدی، انسان متخلق به اخلاق الهی ميشود و از پراکندگی شخصيت نجات می يابد و با زيارت امام حسين(ع) از طريق زيارت عاشورا و يا ساير زيارات، توجه قلب به آدميت و انسانيت می افتد و يک نحوه يگانگي و همسنخی با آن حضرت در جان انسان طلوع ميکند به طوري که رسول خدا(ص) میفرمايند:
هرکس ما خانواده را برای خدا دوست داشته باشد با ما محشور میشود و او را با خود به بهشت میبريم. ولي اين همسنخی و يگانگی از طريق فکر واقع نمی شود بلکه از طريق توجه قلبی و سير معنوی در مقام امام محقق می شود. زيرا بايد اين دل را به آنهايی داد که قرآن به ما فرموده به آنها مودّت و محبت بورزيد.
نصرتطلبيدنِ حضرت اباعبداللهu که فرمود:«هَلْ مِنْ ناصِرٍ ينْصُرني…» خطاب به لشکريان عمرسعد نيست، خطاب به همهي آنهايي است که ميخواهند در نبرد تاريخي حق با باطل در کنار حسينu باشند و از سير روحاني و اتحاد با جان نوراني حضرت سيدالشّهداءu عقب نيفتند و همچون امام خميني«رضواناللهتعاليعليه» در جنگ بيروني و دروني با باطل، جاي خود را تعيين کنند و با بازنگهداشتن پروندهي نبرد تاريخي حق و باطلِ کربلا، جبههي زمانهي خود را مديريت نمايند و به پويايي اسلامي ادامه دهند.
✔اگر صحنه کربلا را از دو طرف یعنی از صفحه نورانی و از صفحه ظلمانی آن بنگریم، میبینیم مثل اینکه صحنهای است نشان دهنده سخنان آن روز ملائکه و پاسخ خداوند درباره آفرینش انسان که اتَجْعَلُ فیها مَنْ یفْسِدُ فیها وَ یسْفِک الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِک وَ نُقَدِّسُ لَک قالَ انّی اعْلَمُ ما لا تَعْلَمونَ
✔هرچه ملائکه در سرشت بشر از بدیها دیدند، در کربلا ظاهر شد. و نیز آنچه خدای متعال به آنها گفت که شما یک طرف قضیه را دیدید و طرف دیگر آن یعنی صفحه نورانی و فضیلتهای بشر را ندیدید، در حادثه کربلا ظاهر شد. یک چنین صحنه آزمایش عجیبی است.اینها انواعی قساوتها کردند که در نوع خود در دنیا یا بینظیر است یا کم نظیر؛ در مجموع شاید بشود گفت بینظیر است….
✔………..یکی از این هشت نفر که مادرانشان در کربلا بودهاند جناب عبدالله بن الحسین بن علی بن ابی طالب است که در میان ما به علی اصغر معروف است، طفل شیرخواره اباعبدالله. ✔بنا بر آنچه در مقاتل معتبر هست، شهادت این طفل در مقابل خیمه صورت گرفته است. آقا اباعبدالله طفل را برای بوسیدن و خداحافظی در بغل گرفتند: یا اخْتاه ایتینی بِوَلَدِی الرَّضیعِ حَتّی اوَدِّعَهُ.
✔نوشتهاند در همان حالی که اباعبدالله طفل را میبوسیدند و مادرش نیز همان جا ایستاده بود، با اشاره پسر سعد تیری میآید و گلوی این طفل را پاره میکند.
آخرین نظرات