✳️مقام امام، مقام تصرّف در باطن است.
?در قرآن آمده :ما فرزندان ابراهيم - اعم از اسماعيل و يعقوب و يوسف و…ائمه ما- را امام قرار داديم تا از طريق «اَمْرِ» ما به هدايت بپردازند.
?واژة «امر» در مقابل «خلق» و به معناي ايجاد بدون زمان و با يك اراده است.
قرآن در مورد «امر» مي‌فرمايد:
✅ امر خدا آن‌چنان است كه وقتي چيزي را اراده كرد، به آن چيز مي‌گويد:«بشو» و آن مي‌شود.
? و آنجاكه بحث خلق را عنوان مي‌كند، مي‌فرمايد:
?«خلق‌كردنِ» خدا اين است كه آسمان و زمين را در شش روز آفريد.
?وقتي بحث «خلق» به ميان مي‌آيد،
⬅️ديگر نمي‌گويد «تا بگوييم بشو، مي‌شود»،
⬅️بلكه مي‌فرمايد: در شش روز آسمان و زمين را خلق كرديم.
⏪حالا در مقام امام مي‌فرمايد: امام به وسيلة «امر» هدايت مي‌كند،
?يعني طريق هدايت آن‌ها «امري» است، يعني با يك اراده در عمق جان انسان‌ها تصرّف مي‌كنند و آن هم يك تصرّف غيبي.
↩️لذا اگر مقام امام را بشناسيد و رابطة امام زمان با عاشقانش را بدانيد،
↩️ اين ارتباط روحي و روحانيِ اصحاب كربلا با امام براي شما روشن مي‌شود
? اين‌كه حضرت قمربني‌هاشم مي‌فرمايد: «اَدْرِكْني يا اَخا…» معني عميقي پيدا مي‌كند كه عبارت باشد از
✅ تصرف امام در باطن اصحاب، و آن‌هم يك تصرف فوق‌العاده.
❌منبع:نگرشی به کربلا باچشم عقل وعاطفه
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
آخرین نظرات