استغفار یک سیستم ترمیمی برای انسان است. خداوند تبارک و تعالی برای کسانی که عرضه بخشیدن خود را ندارند، سیستمی به نام استغفار را قرار داده است. خداوند می خواهد آنها از این سیستم استفاده کنند و خود را را محروم نکنند.

معصوم (علیه السلام) فرمود

:«إنَّ اللهَ تَعالی یَغفِرُ لِلمُذنِبینَ إلاّ مَن لا یُریدُ أن لا یُغفَرُ لَه = خداوند همیشه گناهکاران را می‌بخشد، مگر کسی که خودش نخواهد بخشیده شود».

یعنی انسان گاهی برای این که خدا و خودش را نمی شناسد و با هدف خلقت‏ و با «شدن» و اهمیت آن آشنا نیست، آنقدر به خود سخت می‌گیرد که همان اوائل راه ناامید می‌شود و راه را به روی خودش می‌بندد. خدا می‌گوید:

من می‌بخشم. ولی این بنده خودش را نمی‌بخشد. خداوند می فرماید: وقتی کسی خودش را نمی‌بخشد، یعنی نمی‌خواهد بخشیده شود، پس من هم او را نمی‌بخشم. چرا این شخص نمی‌خواهد آمرزیده شود؟ چون استغفار ندارد و توبه نمی‌کند. این ناامیدی، خجالت‌های حیوانی، حیاهای شیطانی که سراغ انسان می‌آید، او را ناامید می‌کند.
شیطان به انسان می‌گوید، حیا کن، تو خیلی گناه کرده ای و دیگر امکان بازگشت وجود ندارد. در حالی که اینطور نیست، انسان هزاران بار هم که گناه کرده باشد، تا زنده است و روی صراط است، امکان بازگشت هست. ولی شیطان آلودگی‌های مکرر و شکست های مختلف شخص را بهانه کرده و می گوید: حیا کن، دیگر مسجد و حرم نرو. تو دست و پا چلفتی هستی و نمی توانی. شخص به محض این که این ترفند را که «ترفند مقدس» هم است از طرف شیطان قبول کند، و این فریب را بپذیرد از توبه متوقف می‌شود و دیگر استغفار نمی‌کند. وقتی استغفار نکرد، حرکتش متوقف می شود و این یعنی سقوط که خیلی خطرناک است.
ادامه دارد..

رهبرمعظم انقلاب:

حادثه‌ی عاشورا، در انقلاب و جنگ به صورت درخشان و نمایان اثربخش بوده. اگر هشت سال جنگ مان را با آن هشت،نه ساعت عاشورای امام حسین مقایسه کنیم، طرحی از آن یا نمی از آن یم است. ۱۳۷۰/۰۴/۲۵

کسی که می خواهد با مهرورزی شیعی و ولایی آشنا شود، فرهنگ جبهه را مطالعه کند. ببیند بچه های بسیجی چگونه در کار و تلاش و زندگی عادی شان برای هم فدا می شدند. همیشه که عملیات نبود. چند روز عملیات بود، ولی چند ماه با همدیگر زندگی می کردند. در خیلی کارها مثل شستن لباس و ظرف، زدن واکس زدن کفش و حل مشکلات و … از هم دیگر سبقت می گرفتند و عاشق هم بودند.

این رفاقت شیعی، غیر از مهربانی است که روانشناس ها در تلویزیون و رادیو و روزنامه و کتاب برای ما می نویسند و می گویند. مهرورزی این ها، خیلی ضعیف است. حیوانات هم مهرورزی و عاطفه دارند و مهرورزی، جزء کمالات حیوانی است. کمالات انسانی، فوق این ها است. اما مهرورزی شیعی با اندیشه ی خدا محوری، یک بحث دیگر است.

این مغز انسانیت و عین انسانیت است که انسان از نگاه ابدی به مهرورزی به کاری بپردازد و بر مبنای خدا ارتباط را برقرار کند و مهرورز و مهربان باشد و به خاطر محبتی که می کند، هیچ طلب و توقعی نداشته باشد و طرف معامله اش فقط خداوند باشد.

بعضی به زور تلقین و تحت تاثیر رادیو و تلویزیون و محیط خانوادگی و به خاطر حفظ ظاهر و پرستیژ، به هم لبخند می زنند و ادب به خرج می دهند، اما با دوستی آنان دوستی حقیقی نیست و ارتباط شان ضعیف است. این باید جزء شاکله و ذات و شخصیت انسان بشود. انسان باید دوست باز باشد. دوست بازی که مثل بچه های جبهه، با دوستی اش به سمت خدا برود.

انسان باید شخصیتش را قوی کند. کسی که فقط به دور و برش نگاه کند، محدود می شود و نمی تواند با دیگران دوست باشد. چون دوستان، فامیل وخانواده ی ضعیف و بی رمق، ما را از این روحیه باز می دارند. انسان باید در دوست بازی، فقط با خدا طرف باشد. خداوند این نقش را برای انسان می پذیرد و می پسندد. انسان هر چقدر با دوستی دوست باشد، به خدا و پیامبرش نزدیکتر می شود. الگوی انسان، فامیل و رفقایش نیستند که از آن ها اثر بد بگیرد. انسان کوچک نیست که الگویش را غیر معصوم قرار بدهد. چون خدا کمتر از معصوم (علیهم السلام) را برای او قرار نداده. انسان به قدری بزرگ است که خداوند در قرآن فرموده: « لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ [4]= قطعاً رسول خدا براى شما سرمشقى نیكوست.» پیغمبری که روی دسته ی شمشیرش که مظهر خشم و جنگ است، این پیام دوستی را نوشته بود: «صِل مَن قَطَعَکَ= بپیوند با کسی که از تو بریده!»

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

تکیه بر سیره ی اهل بیت (علیهم السلام) باید برای ما فرهنگ بشود و در بین ما گسترش پیدا کند.

برای اصلاح جامعه ی کنونی، از نظر سیاسی، اجتماعی، خانوادگی، به این فرمول ها احتیاج داریم. اگر مردم این چند فرمول را رعایت کنند، در مملکت مشکلی باقی نخواهد ماند و خداوند خیر و برکت و رحمت خود را بر ما نازل می کند. آن جا که ما دچار بلا و عذاب و محدودیت می شویم، برای این است که در ما خشونت هست و رحم و مروت نیست. رحم کردن به ایمان ربطی ندارد. خداوند به خانواده ی کافری که به بهم رحم داشته باشیند و رفیق هم باشند، برکت می دهد. ولی به خانواده ی مؤمنی که با هم اختلاف داشته باشند، برکت نمی دهد.

اهل بیت (علیهم السلام) در خانه از کلمات و القاب عاطفی، زیاد استفاده می کردند و با پسوند و پیشوند عاطفی همدیگر را صدا می زدند، که این یک هنر است. ما باید زیرک باشیم و مثلا در اعیاد، به همه ی رفقا تلفن بزنیم و احوال پرسی کنیم. ولی ما این طوری نیستیم. ما به پدر و مادرمان هم وقت نمی کنیم تلفن بزنیم، تا چه برسد به رفقا و دوستان.

ما احتیاج به مرکز توان و انرژی داریم که بتواند ما را در مهرورزی کمک کند که کم نیاوریم. چون گاهی پاسخ درستی به مهرورزی ما داده نمی شود و یک پاسخ خشن از طرف مقابل می گیریم. خداوند امر به دوستی کرده و فرموده: اگر می خواهید دوست و رفیق و همسایه ی ما در قیامت باشید، باید با همدیگر مهربان باشید ، مهربانی شیعی و ولایی!

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

باید در خاموش کردن جهنم «اختلاف، درگیری، سوء ظن، توقع داشتن، زود رنجی و غر زدن» به همدیگر کمک کنیم. اگر نتوانیم این جهنم ها را خاموش کنیم، در قبر گرفتار جهنمی می شویم که خودمان درست کرده ایم. همه ی آن ها مار و عقرب می شوند و سراغ مان می آیند. توقع این که تو باید برای من این طوری باشی، جهنم بزرگی است که باید مواظب باشیم در آن نیفتیم.

اگر کسی بی هوش شود، همه بالای سرش جمع می شویم تا بدانیم چه شده و می خواهیم او را به بیمارستان برسانیم. یا اگر خانه ای آتش بگیرد، خودمان را به آن جا می رسانیم تا آتش را خاموش کنیم و افراد را نجات دهیم. «قهر کردن، عصبانیت، دل خوری، دعوا» جهنم هایی است که افراد گرفتار را می سوزاند. کسی که مهربانی ابدی و عاطفه ی خدایی دارد، هیچ موقع حاضر نیست کسی را در این حالت ببیند و زود نقشه می ریزد و سرمایه گذاری و برنامه ریزی می کند تا آتش او را خاموش کند. چون آن آتش، فقط آتش دنیایی نیست، هم دنیا را می سوزاند و هم آخرت را می سوزاند. حاضر نباشیم دیگران را در آخرت بسوزانند و شب اول قبر، برزخ و قیامت بدی داشته باشند. هر چقدر آتش خاموش کنیم، خدا هم مراقب ما است و آتش ما را خاموش می کند.

امام صادق (علیه السلام) چقدر مهربان است و چه قدر نگران ما است و دل شوره ی شیعه را دارد که به اصحابش پول می دهد و می فرماید: «جایی دیدید دو شیعه با همدیگر اختلاف دارند، سریع آن اختلاف را حل کنید.» بعضی چنین روحیه ای دارند. تا می بینند دو نفر با هم دعوای شان شده و اختلاف مالی دارند، پول قرض می گیرند و اختلاف آن ها را حل می کنند.

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی