?اگر۱۰ آیه در قرآن خیلی مهم باشد، مسلّم یکی از آن آیه‌ها همین آیه است که می‌فرماید:
«مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُوْلَئِکَ هُوَ یَبُورُ»
اگر کسی عزت می‌خواهد، عزت تماماً از آن خدا است. معنای عزت در قرآن یعنی نفله نشدن، پوچ نشدن.

?اگر کسی می‌خواهد حیاتش نفله و بی ثمر نباشد، بداند «فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا» همه عزت نزد حضرت حق است، باید نظر را به خدا بیندازد.

?پوچ شدن یعنی بیست سال نماز بخوانید ولی در آخر مثل همان اول باشید، اگر بیست سال نماز من موجب نشود که خشم من در اختیارم باشد، اخلاق من هنوز خراب باشد، اگر بیست سال نماز من حبّ دنیا را در من از بین نبرده باشد، یقین بدانیدکه خطر فرو افتادن در پوچی را از بین نبرده است.

?«فَلِلّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعاً». به واژه «جمیعاً» عنایت داشته باشید؛ پس هر جا عزتی هست، ریشه اش در تجلی صاحب عزت است. وقتی این نکته را با تمام صراحت اعلام فرمود، حالا راه رسیدن به عزت را نشان می‌دهد، می‌فرماید: «إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ» عقیده پاک به سوی صاحب عزت می‌رود، پس آن کسی هم که قلبش حامل آن عقیده است به صاحب عزت نزدیک می‌گردد و در نور پایدار او، پایدار می‌ماند.

برشی از کتاب آنگاه که فعالیت فرهنگی پوچ میشود
#استادطاهرزاده

?می گوید هر چه تلاش می‌کنم نتیجه محقق نمی شود. عقیده‌ام توحیدی است اما رشد نمی کنم. می‌گوید: قبول دارم همه چیز دست خداست ولی اگر پول نداشته باشم غصه می‌خورم. قبول دارم همه کاره خداست ولی اگر پشت سرم حرف بزنند که آبرویم را ببرند، دلم می‌لرزد، با این که می‌دانم عزت دست خداست ولی نگرانم اهل دنیا به عزت من لطمه بزنند.

?پس چرا نتوانسته‌ام آن عقیده را در احوالات قلبی‌ام محقق کنم؟ خداوند در جواب او می‌گوید تو عقیده صحیح داری، ولی رشدش ندادی و رشد آن به عمل صالح است، به همین جهت در دنباله آیه می‌فرماید «وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ»؛ آن عقیده پاک، با عمل صالح - که همان عمل مطابق آن عقیده است- رشد می‌کند و آن عقیده را به حقیقت آسمانی اش نزدیک می‌نماید و عقیده هر چه بیشتر حضوری می‌شود.

?پس اگر ۲۰ سال بر اساس عقیده توحیدی عمل کردید و محور قلب را حکم خدا قرار دادید، و به عبارت دیگر عمل به آن عقیده را ادامه دادید، می‌بینید نتایج عقایدِ توحیدی آرام آرام ظاهر خواهد شد.

?دین توحیدی به ما دستور داده رکوع تان فقط برای حق باشد، برای حق راست بگو، برای حق ببین، برای حق بشنو، برای حق بخور، بنا به فرمایش اساتید بزرگ همه جا نرو، همه چیز نخور، همه چیز نگو و همه چیز نبین، تا حق با نور عزت و بقایش بر زندگی شما تجلی کند و همان طور که حق باقی است شما هم به بقاء حق باقی شوید.

برشی از کتاب آنگاه که فعالیت فرهنگی پوچ میشود
#استادطاهرزاده

امام باقرعلیه السلام می فرمایند :"وهو ان یذکرالله عزوجل عند المعصیه یهم بها یهول ذکر الله بینه و بین تلک المعصیه وهو قول الله عزوجل ان الذین التقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذا هم مبصرون”

یکی از حالات ، ذکر خدا در موقع معصیت است ؛ یاد خدا در زمان معصیت ،حکم مانعی است بین انسان و معصیت خداوند تبارک و تعالی . واین قول خداوند عزوجل است که آدم های باتقوا، زمانی که شیطان طائف او را تحریک می کند ، به یاد خدا می افتد و تا یاد خدا کرد بصیرت و بینش پیدا می کند .و با قدرت شیطان را کنار می زند.

توضیح : شیطان طائف : شیطانی که نمی تواند از طریق صورت های حرام انسان را آلوده کند؛ دائم به دور قلب او طواف می کند و به دنبال راه نفوذ است .

امام جعفر صادق (علیه السلام ) نیز فرمایشی مثل فرموده ی امام باقر (علیه السلام )در سه عمل سخت ، دارند و اضافه می فرمایند : انی لا اقول سبحان الله والحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر و ان کان هذا من ذاک و لکن ذکر الله فی کل موطن اذا حجمت علی طاعته او معصیه."منظور من از یاد خدا این نیست که در همه حال بگویی سبحان الله والحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر ،هرچند که این هم جزئی از ذکر خداست ، بلکه در هر موطن و موقعیتی و در هر جایی که با طاعت و معصیت خدا روبرو می شوید یاد خدا کنید . اگر طاعت است انجام دهی و ناتوانی و سستی نشان ندهید و اگر معصیت است کنار بکشید. از حضرت صادق (علیه السلام ) پرسیدند : قول خداوند که فرمودند و لذکر الله اکبر ” یاد خدا از همه چیز بالاتر است، یعنی چه ؟ فرمودند ذکر الله عند ما احرم و احلل، یاد خدا هنگامی که با چیز های حلال و حرام روبرو می شوید؛ انسان یاد خدا باشد و وظیفه اش را درست انجام می دهد .

استاد محمد شجاعی/بحث یاد خدا

در اول ذکر آرد انس با یار در آخر ذکر از انس است و دیدار

انسان می بایست با ذکر شروع کند تا به انس برسد؛ به لذت و صمیمیت با خداوند تبارک و تعالی برسد .در همه امور به همین شکل است، ابتدا هر کاری با امکاناتی که خدا داده شروع می شود ، بنده هم باید با اختیار تصمیم گرفته و وارد عمل شود . در این مرحله دوباره خدا به او کمک می کند و این جریان ادامه دارد . پس انس با یار محصول ذکری است که انسان اختیاری انتخابش کرده است.

در مرحله ی بعد چون با انس و دیدار ذکر می گوید، کار بسیار آسان می شود .کار ابتدا با ذکر شروع می شود و بعد که انس ایجاد شد ،انس و علاقه باعث گفتن ذکر می شود ، لذا کسانی که علاقه مند به خداوند تبارک و تعالی هستند، هر جا بنشینند یاد خدا در آنجا هست .

دائم حرف از خدا و پیغمبر و اهل بیت و حرف های حکیمانه می گوید و این باعث می شود که نه خودش آلوده به گناه شود و نه دیگران به گناه بیفتند.

استاد محمدشجاعی/بحث یاد خدا

امام باقر (علیه السلام ) می فرمایند :” ثلاث من اشد ما عمل العباد : سه چیز است که در کارهای بندگان خدا از همه سخت تراست . (هر عملی که برای انسان سخت خوانده شود ، او را به خدا نزدیک می کند ).

1-انصاف المومن من نفسه : مومن در درون خود انسان منصفی باشد . یک فرمول خوب برای رعایت انصاف این است هر زمان که فردی، مرتکب عملی شد که مورد انتقاد ما قرار گرفت، خود را در موقعیت او قرار داده و بسنجیم که اگر ما در آن موقعیت بودیم آیا مرتکب این عمل می شدیم یا خیر . درک کردن احساسات و روحیات طرف مقابل مانع از دلخوری ، سرزنش و انتقاد می شود.

2- و مواسات المرء اخاه : انسان آنچه برای خود می خواهد ، برای دیگران نخواهد و آنچه برای خود نمی خواهد برای دیگران هم نخواهد. برخی کاربرد مواسات را بیشتر در جنبه های مالی دانسته اند. انسان اگر استطاعت داشته باشد، باید به برادر دینی خود از نظر مالی کمک کند، قبل از اینکه وی اظهار نماید و شرمنده شود .اگر انسان بداند کسی نیاز مالی دارد و او نیز توانایی کمک به وی را دارد، ولی کاری برایش انجام ندهد، اگر به بهشت هم وارد شود هر روز سهمیه یک نیش مار را دارد ؛چون حرمت مومن از کعبه هم بالاتر است .

3- و ذکر الله علی کل حال :انسان در هر حالی ذکر خدا را بگوید و یاد خدا از خاطرش نرود .و این شدنی نیست مگر انسان وقت های خالی ذهنش را پر از ذکر خدا کند .

استاد محمدشجاعی/بحث یاد خدا