?پیرمردان و پیرزنان جهاد
? در غروب زندگي، پيرمردان و پيرزناني احساس شكست و يأس مي كنند كه در طول زندگي از «خودِ» واقعي شان غافل بوده اند

? و سراسر عمرشان را با دنيا و غريزه و پُز و مقام و خودخواهي پر كرده اند.

? اما پيرمردان و پيرزناني هم هستند كه در آخر عمر آرام و با نشاط و پر محبت اند، گويي كه در نهايتِ سرفرازي چون سرداري فاتح از يك جنگ طولانيِ هفتاد ساله برگشته اند.

? آن وقت در وصيت نامه شان مي نويسند: «با دلي آرام و قلبي مطمئن و روحي شاد و ضميري اميدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص و به سوي جايگاه ابدي سفر مي كنم»

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده

جان و جان جانان
?انسان داراي «تن» و «مَن» است
? «منِ» او همان جان اوست،
? و «جانِ جانِ» او همان فطرت است.

♻️اگر انسان به «خود»ش رجوع كند مي بيند اصلي دارد كه آن اصل، حق طلب است، نه غريزه طلب

?آن اصل، ارضاي شهوت و مقام نمي خواهد بلكه خدا مي خواهد. ا

?گر به او خدا و معنويت بدهد احساس مي كند كه به ثمر رسيده است اما اگر به او دنيا و شهوت و خيالات و پُز و رعايتِ نظر مردم بدهد، احساس شكست مي كند،

? آن جانِ جان که نظرش به اهدافي بالاتر از اهداف دنيايي است، نور خدا است در جان انسان، تا انسان چشم از سعادت خود بر ندارد، آن نور، اصلِ اصلِ ما يا منِ منِ ما است

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده

?سرمایه درون
? اگر كسي بخواهد در دنیا به نشاط بيشتري برسد چه بايد بكند

? و چگونه انسان مي تواند به آرامشي كه به دنبال آن است دست يابد؟

✅براي جواب اين سؤال ابتدا بايد متوجه شويم همة انسان ها در «روحشان» داراي سرمايه اي به نام فطرت هستند

✅ و لذا اگر از آن سرمايه درست استفاده كنند و بتوانند با فطرت خود کنار بيايند، به آرامش و نشاط حقيقي دست مي يابند.

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده

?مراقب خود اصیلمان باشیم

?انسان در طول زندگي بايد مراقب باشد كه از خودِ اصيل خود غافل نشود تا همواره در اُنس با خدا باشد،

?و در عالم اُنس با خدا به راحتي ميل هاي خود را مديريت کند.

?هر انساني در طول زندگي خود برنامه خاصي دارد، ولي بايد آن برنامه ها در تضاد با فطرت يا خودِ اصيل انسان نباشد

? وگرنه در انتهاي زندگي احساس پوچي و بي ثمري مي کند

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده

10.استوارى بر دین و ولایت در دوران غیبت‏
آخرین انتظارى كه بدان اشاره مى‏ شود، انتظار حضرت عسكرى(علیه السلام) از شیعیان خویش است در دوران غیبت كبراى امام زمان(عجل اللّه تعالى فرجه الشریف)، چرا كه یكى از دورانهاى بسیار سخت و طاقت فرسا كه صبر و استوارى فراوانى مى ‏طلبد همین دوره است، انتظار آن حضرت این است كه مردم و شیعیان دوران غیبت را تحمّل كنند و از خود بردبارى و استقامت بخرج دهند، و بر دین الهى و امامت و ولایت ثابت و استوار بمانند، و دائماً براى ظهور مهدى موعود (عجل اللّه تعالى فرجه الشریف) دعا نمایند، چرا كه
«وَ اللّهِ لَیَغیبَنَّ غَیبَةً لایَنجُوا فیها مِن الهَلَكَةِ اِلّا مَن ثَبّته اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِاِمامَتِهِ وَ وَفّقَهُ لِلدّعاء بتَعجیل فَرَجِه؛ به خدا سوگند(حضرت مهدى) غیبت طولانى خواهد داشت كه نجات پیدا نكند در آن دوران مگر كسانى كه خداوند عزیز و جلیل بر قائل بودن (و اعتقاد) به امامت او استوارش نگهدارد، و توفیق دهد كه براى فرج آن حضرت دعا نماید »
سخن را با اشعارى به یاد آن سفر كرده به پایان مى‏بریم:
فكر بلبل همه این است كه گل شد یارش‏
گل در اندیشه كه چون عشوه كند در كارش‏
اى كه از كوچه معشوقه ما مى‏گذرى‏
با خبر باش كه سر مى‏شكند دیوارش‏
اگر از وسوسه نفس و هوا دور شوى‏
به یقین ره ببرى در حرم اسرارش‏
آن سفر كرده كه صد قافله دل همره اوست‏
هركجا هست خدایا به سلامت دارش‏

استاد محمدشجاعی/سایت منتظران منجی