حجه الاسلام و المسلمین علی بهجت (فرزند حضرت آیت الله بهجت«رحمه الله علیه») :

روزی مرحوم آیت الله فهری - برای سالیان متمادی نماینده امام خمینی«رحمه الله علیه» و مقام معظم رهبری «حفظه الله» در کشورهای مختلف عربی بود- خدمت آیت الله بهجت (رضوان الله علیه) رسیدند و به ایشان گفتند که بنده و شما از جوانی با هم رفیق بودیم اما من در جوانی یک سید جوان خام بودم و عقلم نمی‌رسید که چگونه باید طی طریق کنم اما شما در آن زمان با بزرگان نشستید و عقلتان رسید که باید چه کار کنید اما بنده از شما گله‌مند هستم که حق رفاقت را به جا نیاوردید و دست من را نگرفتید و اکنون هم که کار از کار گذشته چون پیر شدم و توانی برای حرکت ندارم اما اکنون مهمان شما هستم و از خانه‌تان نمی‌روم تا یکی از عنایات خاصی که حضرت امام رضا «علیه السلام» به شما کرده است را بگویید.

وی با بیان اینکه مرحوم آیت الله بهجت با شنیدن این مطلب به شدت منفعل شده بود در پاسخ آیت الله فهری گفت:‌ یک مرتبه که خدمت امام رضا (علیه‌السلام) مشرف شده بودم؛ امام رضا (علیه‌السلام) 10 مطلب را به من فرمود که یکی از آنها را به شما عرض می‌کنم. امام رضا (علیه‌السلام) فرمودند که «مگر امکان دارد که شخصی به ما پناه بیاورد و ما او را پناه ندهیم.»